Job 14
1 EL HOMBRE nacido de mujer, corto de días, y harto de sinsabores:
| قلیل الایام و پر از زحمات است. | ۱ |
2 Que sale como una flor y es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.
| مثل گل می‌روید و بریده می‌شود. و مثل سایه می‌گریزد و نمی ماند. | ۲ |
3 ¿Y sobre éste abres tus ojos, y me traes á juicio contigo?
| و آیا بر چنین شخص چشمان خود را می‌گشایی و مرا با خود به محاکمه می‌آوری؟ | ۳ |
4 ¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.
| کیست که چیز طاهر را ازچیز نجس بیرون آورد؟ هیچکس نیست. | ۴ |
5 Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.
| چونکه روزهایش مقدر است و شماره ماههایش نزد توست و حدی از برایش گذاشته‌ای که از آن تجاوز نتواند نمود. | ۵ |
6 Si tú lo dejares, él dejará [de ser]: entre tanto deseará, como el jornalero, su día.
| از او رو بگردان تاآرام گیرد. و مثل مزدور روزهای خود را به انجام رساند. | ۶ |
7 Porque si el árbol fuere cortado, aun queda de él esperanza; retoñecerá aún, y sus renuevos no faltarán.
| «زیرا برای درخت امیدی است که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و رمونهایش نابودنخواهد شد. | ۷ |
8 Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo,
| اگر‌چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد. | ۸ |
9 Al percibir el agua reverdecerá, y hará copa como planta.
| لیکن از بوی آب، رمونه می‌کند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد. | ۹ |
10 Mas el hombre morirá, y será cortado; y perecerá el hombre, ¿y dónde estará él?
| اما مرد می‌میرد و فاسد می‌شود و آدمی چون جان را سپارد کجا است؟ | ۱۰ |
11 Las aguas de la mar se fueron, y agotóse el río, secóse.
| چنانکه آبها از دریازایل می‌شود، و نهرها ضایع و خشک می‌گردد. | ۱۱ |
12 Así el hombre yace, y no se tornará á levantar: hasta que no haya cielo no despertarán, ni se levantarán de su sueño.
| همچنین انسان می‌خوابد و برنمی خیزد، تانیست شدن آسمانها بیدار نخواهند شد و ازخواب خود برانگیخته نخواهند گردید. | ۱۲ |
13 ¡Oh quién me diera que me escondieses en el sepulcro, que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, que me pusieses plazo, y de mí te acordaras! (Sheol h7585)
| کاش که مرا در هاویه پنهان کنی؛ و تا غضبت فرو نشیند، مرا مستور سازی؛ و برایم زمانی تعیین نمایی تا مرا به یاد آوری. (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 Si el hombre muriere, ¿[volverá] á vivir? Todos los días de mi edad esperaré, hasta que venga mi mutación.
| اگر مرد بمیرد باردیگر زنده شود؛ در تمامی روزهای مجاهده خودانتظار خواهم کشید، تا وقت تبدیل من برسد. | ۱۴ |
15 Aficionado á la obra de tus manos, llamarás, y yo te responderé.
| تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد، و به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد. | ۱۵ |
16 Pues ahora me cuentas los pasos, y no das tregua á mi pecado.
| اما الان قدمهای مرا می‌شماری و آیا برگناه من پاسبانی نمی کنی؟ | ۱۶ |
17 Tienes sellada en saco mi prevaricación, y coacervas mi iniquidad.
| معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساخته‌ای. | ۱۷ |
18 Y ciertamente el monte que cae se deshace, y las peñas son traspasadas de su lugar;
| به درستی کوهی که می‌افتد فانی می‌شود وصخره از مکانش منتقل می‌گردد. | ۱۸ |
19 Las piedras son desgastadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra: de tal manera haces tú perecer la esperanza del hombre.
| آب سنگهارا می‌ساید، و سیلهایش خاک زمین را می‌برد. همچنین امید انسان را تلف می‌کنی، | ۱۹ |
20 Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; demudarás su rostro, y enviaráslo.
| بر او تا به ابد غلبه می‌کنی، پس می‌رود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها می‌کنی. | ۲۰ |
21 Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; ó serán humillados, y no entenderá de ellos.
| پسرانش به عزت می‌رسند و او نمی داند. یا به ذلت می‌افتند و ایشان را به نظر نمی آورد. | ۲۱ |
22 Mas su carne sobre él se dolerá, y entristecerse ha en él su alma.
| برای خودش فقط جسد اواز درد بی‌تاب می‌شود. و برای خودش جان اوماتم می‌گیرد.» | ۲۲ |
