Job 14

1 EL HOMBRE nacido de mujer, corto de días, y harto de sinsabores:

“Njeriu i lindur nga një grua jeton pak ditë dhe është plot shqetësime.

2 Que sale como una flor y es cortado; y huye como la sombra, y no permanece.

Mbin si një lule, pastaj pritet; ikën me vrap si një hije dhe nuk e ka të gjatë.

3 ¿Y sobre éste abres tus ojos, y me traes á juicio contigo?

Mbi një qenie të tillë ti i mban sytë të hapur, dhe më bën që të dal në gjyq bashkë me ty.

4 ¿Quién hará limpio de inmundo? Nadie.

Kush mund të nxjerrë një gjë të pastër nga një gjë e papastër? Askush.

5 Ciertamente sus días están determinados, y el número de sus meses está cerca de ti: tú le pusiste términos, de los cuales no pasará.

Sepse ditët e saj janë të caktuara, numri i muajve të saj varet nga ti, dhe ti i ke vendosur kufij që nuk mund t’i kapërcejë.

6 Si tú lo dejares, él dejará [de ser]: entre tanto deseará, como el jornalero, su día.

Hiqe shikimin nga ai dhe lëre të qetë, deri sa të mbarojë ditën e tij si një argat.

7 Porque si el árbol fuere cortado, aun queda de él esperanza; retoñecerá aún, y sus renuevos no faltarán.

Të paktën për drurin ka shpresë; në rast se pritet, rritet përsëri dhe vazhdon të mugullojë.

8 Si se envejeciere en la tierra su raíz, y su tronco fuere muerto en el polvo,

Edhe sikur rrënjët e tij të plaken nën tokë dhe trungu i tij të vdesë nën dhe,

9 Al percibir el agua reverdecerá, y hará copa como planta.

me të ndjerë ujin, mugullon përsëri dhe lëshon degë si një bimë.

10 Mas el hombre morirá, y será cortado; y perecerá el hombre, ¿y dónde estará él?

Njeriu përkundrazi vdes dhe mbetet i shtrirë për dhe; kur është duke nxjerrë frymën e fundit, ku është, pra?

11 Las aguas de la mar se fueron, y agotóse el río, secóse.

Mund të mungojnë ujërat në det dhe një lumë të meket dhe të thahet,

12 Así el hombre yace, y no se tornará á levantar: hasta que no haya cielo no despertarán, ni se levantarán de su sueño.

por njeriu që dergjet nuk ngrihet më; sa të mos ketë më qiej, nuk do të zgjohet dhe nuk do të çohet më nga gjumi i tij.

13 ¡Oh quién me diera que me escondieses en el sepulcro, que me encubrieras hasta apaciguarse tu ira, que me pusieses plazo, y de mí te acordaras! (Sheol h7585)

Ah sikur të doje të më fshihje në Sheol, të më mbaje të fshehur sa të kalonte zemërimi yt, të më caktoje një afat dhe të më kujtoje! (Sheol h7585)

14 Si el hombre muriere, ¿[volverá] á vivir? Todos los días de mi edad esperaré, hasta que venga mi mutación.

Në qoftë se njeriu vdes, a mund të kthehet përsëri në jetë? Do të prisja çdo ditë të shërbimit tim të rëndë, deri sa të arrinte ora e ndryshimit tim.

15 Aficionado á la obra de tus manos, llamarás, y yo te responderé.

Do të më thërrisje dhe unë do të të përgjigjesha; ti do të kishe një dëshirë të madhe për veprën e duarve të tua.

16 Pues ahora me cuentas los pasos, y no das tregua á mi pecado.

Atëherë ti do të më numëroje hapat, por nuk do të vije re mëkatet e mia;

17 Tienes sellada en saco mi prevaricación, y coacervas mi iniquidad.

do ta vulosje në një thes mëkatin tim dhe do ta mbuloje fajin tim.

18 Y ciertamente el monte que cae se deshace, y las peñas son traspasadas de su lugar;

Por ashtu si një mal rrëzohet dhe thërrmohet, ashtu si një shkëmb luan nga vendi i tij,

19 Las piedras son desgastadas con el agua impetuosa, que se lleva el polvo de la tierra: de tal manera haces tú perecer la esperanza del hombre.

ashtu si ujërat gërryejnë gurët dhe vërshimet marrin me vete dheun, kështu ti shkatërron shpresën e njeriut.

20 Para siempre serás más fuerte que él, y él se va; demudarás su rostro, y enviaráslo.

Ti e vë përfund për gjithnjë, dhe ai shkon; ti ia prish fytyrën dhe e dëbon.

21 Sus hijos serán honrados, y él no lo sabrá; ó serán humillados, y no entenderá de ellos.

Në rast se bijtë e tij janë të nderuar, ai nuk e di; po të jenë të përbuzur, ai nuk e vë re.

22 Mas su carne sobre él se dolerá, y entristecerse ha en él su alma.

Ai ndjen vetëm dhembjen e madhe të mishit të tij dhe pikëllohet për veten e tij.