Job 11
1 Y RESPONDIÓ Sophar Naamathita, y dijo:
| آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد: |
2 ¿Las muchas palabras no han de tener respuesta? ¿y el hombre parlero será justificado?
| آیا به این همه سخنان بی‌معنی نباید پاسخ گفت؟ آیا کسی با پرحرفی می‌تواند خود را تبرئه کند؟ |
3 ¿Harán tus falacias callar á los hombres? ¿y harás escarnio, y no habrá quien te avergüence?
| ای ایوب، آیا فکر می‌کنی ما نمی‌توانیم جواب تو را بدهیم؟ وقتی که خدا را مسخره می‌کنی، آیا کسی نباید تو را شرمنده سازد؟ |
4 Tú dices: Mi conversar es puro, y yo soy limpio delante de tus ojos.
| ادعا می‌کنی که سخنانت درست است و در نظر خدا پاک هستی! |
5 Mas ¡oh quién diera que Dios hablara, y abriera sus labios contigo,
| ای کاش خدا صحبت می‌کرد و می‌گفت که نظرش دربارهٔ تو چیست. |
6 Y que te declarara los arcanos de la sabiduría, que [son] de doble [valor] que la hacienda! Conocerías entonces que Dios te ha castigado menos que tu iniquidad merece.
| ای کاش اسرار حکمتش را بر تو آشکار می‌کرد، زیرا حکمت او ورای درک انسان است. بدان که خدا کمتر از آنچه که سزاوار بوده‌ای تو را تنبیه کرده است. |
7 ¿Alcanzarás tú el rastro de Dios? ¿llegarás tú á la perfección del Todopoderoso?
| آیا تو می‌توانی اسرار خدای قادر مطلق را درک کنی؟ آیا می‌توانی عمق‌های او را کشف کنی؟ |
8 Es más alto que los cielos: ¿qué harás? Es más profundo que el infierno: ¿cómo lo conocerás? (Sheol h7585)
| آنها بلندتر از آسمانهاست؛ تو کی هستی؟ و عمیقتر از هاویه؛ تو چه می‌دانی؟ (Sheol h7585) |
9 Su dimensión es más larga que la tierra, y más ancha que la mar.
| طول آنها از زمین دراز‌تر است، و عرض آنها از دریا وسیع‌تر. |
10 Si cortare, ó encerrare, ó juntare, ¿quién podrá contrarrestarle?
| وقتی خدا کسی را می‌گیرد و محاکمه می‌کند، کیست که با او مخالفت کند؟ |
11 Porque él conoce á los hombres vanos: ve asimismo la iniquidad, ¿y no hará caso?
| زیرا او خوب می‌داند چه کسی گناهکار است و از شرارت انسان آگاه می‌باشد. |
12 El hombre vano se hará entendido, aunque nazca como el pollino del asno montés.
| دانا شدن مرد نادان همانقدر غیرممکن است که خر وحشی انسان بزاید! |
13 Si tú apercibieres tu corazón, y extendieres á él tus manos;
| حال دل خود را پاک کن و دستهایت را به سوی خدا برافراز؛ |
14 Si alguna iniquidad hubiere en tu mano, y la echares de ti, y no consintieres que more maldad en tus habitaciones;
| گناهانت را از خود دور کن و از بدی دست بردار؛ |
15 Entonces levantarás tu rostro limpio de mancha, y serás fuerte y no temerás:
| آنگاه چهره‌ات از بی‌گناهی خواهد درخشید و با جرأت و اطمینان زندگی خواهی کرد. |
16 Y olvidarás tu trabajo, ó te acordarás de él como de aguas que pasaron:
| تمام سختیهای خود را فراموش خواهی کرد و از آنها همچون آب رفته یاد خواهی نمود. |
17 Y en mitad de la siesta se levantará bonanza; resplandecerás, y serás como la mañana:
| زندگی تو از آفتاب نیمروز درخشانتر خواهد شد و تیرگی زندگیت مانند صبح روشن خواهد گشت. |
18 Y confiarás, que habrá esperanza; y cavarás, y dormirás seguro:
| در زندگی امید و اطمینان خواهی داشت و خدا به تو آرامش و امنیت خواهد بخشید. |
19 Y te acostarás, y no habrá quien te espante: y muchos te rogarán.
| از دشمنان ترسی نخواهی داشت و بسیاری دست نیاز به سوی تو دراز خواهند کرد. |
20 Mas los ojos de los malos se consumirán, y no tendrán refugio; y su esperanza será agonía del alma.
| اما چشمان شریران تار خواهد شد و برای آنها راه فراری نخواهد بود و تنها امیدشان مرگ خواهد بود. |
