Cantar de los Cantares 2

1 Yo soy el lirio del campo, y la rosa de los valles.

Mi estas la lilio de Ŝaron, La rozo de la valoj.

2 Como el lirio entre las espinas, así es mi compañera entre las hijas.

Kiel rozo inter la dornoj, Tiel estas mia amatino inter la knabinoj.

3 Como el manzano entre los árboles monteses, así es mi amado entre los hijos: debajo de su sombra deseé sentarme, y me asenté, y su fruto ha sido dulce a mi paladar.

Kiel pomarbo inter arboj nefruktaj, Tiel estas mia amato inter la junuloj. Mi sopiris al lia ombro, jen mi sidiĝis; Kaj liaj fruktoj estas bongustaj al mia palato.

4 Trájome a la cámara del vino; y su bandera de amor puso sobre mí.

Li enkonduku min en vindomon, Kaj lia standardo super mi estu la amo.

5 Sustentádme con frascos de vino, esforzádme con manzanas; porque estoy enferma de amor.

Plifortigu min per vinberkuko, Refreŝigu min per pomsuko; Ĉar mi estas malsana de amo.

6 Su izquierda esté debajo de mi cabeza, y su derecha me abrace.

Lia maldekstra mano estu sub mia kapo, Lia dekstra ĉirkaŭprenu min.

7 Yo os conjuro, o! hijas de Jerusalem, por las gamas, o por las ciervas del campo, que no despertéis, ni hagáis velar al amor, hasta que él quiera.

Mi ĵurligas vin, ho filinoj de Jerusalem, Je la gazeloj aŭ la cervoj de la kampo: Ne veku nek sendormigu la amatinon, Ĝis ŝi mem volos.

8 ¡La voz de mi amado! He aquí que éste viene saltando sobre los montes, saltando sobre los collados.

Ho, jen estas la voĉo de mia amato! Ho, jen li venas, Rapidante sur la montoj, saltante sur la altaĵoj.

9 Mi amado es semejante al gamo, o al cabrito de los ciervos. Héle aquí, está detrás de nuestra pared, mirando por las ventanas, mostrándose por las rejas.

Mia amato similas al gazelo aŭ al cervo. Ho, jen li staras post nia muro, Rigardante tra la fenestro, Sin montrante ĉe la krado.

10 Mi amado habló, y me dijo: Levántate, o! amor mío, hermosa mía, y vente:

Mia amato vokas, li parolas al mi: Leviĝu, mia amatino, mia belulino, ho venu;

11 Porque, he aquí, ha pasado el invierno: la lluvia se ha mudado, y se fue;

Ĉar la vintro jam forpasis, La pluvo pasis kaj malaperis;

12 Las flores se han mostrado en la tierra; el tiempo de la canción es venido, y voz de tórtola se ha oído en nuestra región;

La floroj jam estas sur la tero; La kantosezono jam alvenis, Kaj la voĉo de la turto jam aŭdiĝas en nia lando;

13 La higuera ha metido sus higos, y las vides en cierne dieron olor: levántate, o! amor mío, hermosa mía, y vente.

La figarbo jam maturigas siajn fruktetojn, La vinbertrunkoj siajn vinberetojn, Kiuj jam bonodoras. Leviĝu, mia amatino, mia belulino, kaj venu.

14 Paloma mía, en los agujeros de la peña, en lo escondido de la escalera: muéstrame tu vista: házme oír tu voz; porque tu voz es dulce, y tu vista hermosa.

Ho mia kolombino, en la krevaĵoj de la roko, en la kaŝejo de la rokkrutaĵo, Montru al mi vian aspekton, aŭdigu al mi vian voĉon; Ĉar via voĉo estas dolĉa, kaj via aspekto estas bela.

15 Tomádnos las zorras, las zorras pequeñas, que echan a perder las viñas, mientras nuestras viñas están en cierne.

Kaptu al ni la ŝakalojn, la malgrandajn ŝakalojn, La detruantojn de la vinberĝardenoj, Kiam niaj vinberĝardenoj burĝonas.

16 Mi amado es mío, y yo suya: él apacienta entre lirios.

Mia amato apartenas al mi, Kaj mi apartenas al li, Kiu paŝtas inter la rozoj.

17 Hasta que apunte el día, y las sombras huyan, tórnate, o! amado mío: sé semejante al gamo, o al cabrito de los ciervos sobre los montes de Beter.

Ĝis la tago malvarmetiĝos kaj la ombroj forkuros, Turnu vin, ho amato, similiĝu al gazelo aŭ al cervo Sur la montoj de aromaĵoj.