< Job 8 >

1 Entonces intervino Bildad suhita:
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 ¿Hasta cuándo hablarás esas cosas, y los dichos de tu boca serán como viento impetuoso?
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 ¿Él tuerce lo recto? ¿ʼEL-Shadday pervierte la justicia?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Si tus hijos pecaron contra Él, Él los entregó al poder de su transgresión.
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ:
5 Si tú buscas a ʼElohim por la mañana e imploras a ʼEL-Shadday,
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 si eres puro y recto, ciertamente ahora se levantará y restaurará tus justos bienes.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiæ tuæ:
7 Aunque tu principio sea pequeño, tu final será muy grande.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Te ruego que preguntes a las generaciones pasadas y consideres las cosas investigadas por los antepasados de ellas.
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 Porque nosotros somos de ayer y nada sabemos. Nuestros días sobre la tierra son como una sombra.
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 ¿No te instruirán ellos y te hablarán con palabras salidas de su corazón?
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 ¿El papiro crece donde no hay pantano? ¿Crece el junco sin agua?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Cuando aún están verdes y no están cortados, se secan antes que las otras hierbas.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Así son las sendas de todos los que olvidan a ʼElohim. Así se desvanece la esperanza del impío,
Sic viæ omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit:
14 porque su confianza es frágil, y su seguridad como telaraña.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 Si se apoya en su casa, ésta no se sostendrá. Si se aferra a ella, no lo soportará.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 Él está verde delante del sol, y por encima de su huerto brota su retoño,
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 aunque sus raíces están entrelazadas sobre un montón de rocas y buscan un lugar entre las piedras.
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 Si se arranca de su lugar, éste lo negará: ¡No te vi nunca!
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 Ciertamente así es el gozo de su camino. Del polvo brotarán otros.
Hæc est enim lætitia viæ eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 Mira, tan ciertamente como ʼElohim nunca sostiene a los malhechores, así nunca se aparta del hombre intachable.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 Aún llenará tu boca de risa y tus labios con un grito de júbilo.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Los que te aborrecen serán cubiertos de vergüenza. La morada de los impíos desaparecerá.
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.

< Job 8 >