< Salmos 77 >

1 Al maestro de coro. A Iditún. Salmo de Asaf. Mi voz sube hacia Dios y clama; mi voz va hasta Dios para que me oiga.
In finem, pro Idithun, Psalmus Asaph. Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Deum, et intendit mihi.
2 En el día de mi angustia busco al Señor; de noche, mis manos se extienden sin descanso, y mi alma rehúsa el consuelo.
In die tribulationis meæ Deum exquisivi, manibus meis nocte contra eum: et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea,
3 Si pienso en Dios tengo que gemir; si cavilo, mi espíritu desfallece.
memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum: et defecit spiritus meus.
4 Tú mantienes insomnes mis ojos; estoy perturbado, incapaz de hablar.
Anticipaverunt vigilias oculi mei: turbatus sum, et non sum locutus.
5 Pienso en los días antiguos y considero los años eternos.
Cogitavi dies antiquos: et annos æternos in mente habui.
6 Por la noche medito en mi corazón, reflexiono y mi espíritu inquiere:
Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum.
7 ¿Es que nos desechará el Señor por todos los siglos? ¿No volverá a sernos favorable?
Numquid in æternum proiiciet Deus: aut non apponet ut complacitior sit adhuc?
8 ¿Se habrá agotado para siempre su bondad? ¿Será vana su promesa hecha para todas las generaciones?
Aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem?
9 ¿Se habrá olvidado Dios de su clemencia? o ¿en su ira habrá contenido su misericordia?
Aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas?
10 Y dije: “Este es mi dolor: que la diestra del Altísimo haya cambiado.”
Et dixi nunc cœpi: hæc mutatio dexteræ Excelsi.
11 Recordaré los hechos de Yahvé; sí, me acuerdo de tus antiguas maravillas;
Memor fui operum Domini: quia memor ero ab initio mirabilium tuorum,
12 medito todas tus obras y peso tus hazañas.
Et meditabor in omnibus operibus tuis: et in adinventionibus tuis exercebor.
13 Santo es tu camino, oh Dios, ¿Qué Dios hay tan grande como el Dios nuestro?
Deus in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster?
14 Tú eres el Dios que obra prodigios, y has dado a conocer a los pueblos tu poder.
tu es Deus qui facis mirabilia. Notam fecisti in populis virtutem tuam:
15 Redimiste con tu brazo a tu pueblo, a los hijos de Jacob y de José.
redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob, et Ioseph.
16 Las aguas te vieron, oh Dios, te vieron las aguas, y temblaron; hasta los abismos se estremecieron.
Viderunt te aquæ Deus, viderunt te aquæ: et timuerunt, et turbatæ sunt abyssi.
17 Aguas derramaron las nubes, los cielos hicieron oír su voz, y volaron tus dardos.
Multitudo sonitus aquarum: vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt:
18 Tu trueno sonó en el torbellino, los relámpagos iluminaron el mundo; se conmovió y tembló la tierra.
vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ: commota est et contremuit terra.
19 Tu camino se abrió a través del mar, y tus sendas sobre inmensas aguas, sin que aparecieran las huellas de tus pisadas.
In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis: et vestigia tua non cognoscentur.
20 Y Tú mismo guiaste a tu pueblo como un rebaño, por mano de Moisés y de Aarón.
Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.

< Salmos 77 >