Proverbios 9
1 La sabiduría se ha edificado una casa, ha labrado sus siete columnas;
La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.
2 inmoló sus víctimas, mezcló su vino, y tiene preparada su mesa.
Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.
3 Envió sus doncellas y clama sobre las cimas más altas de la ciudad:
Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:
4 “¡El que es simple venga aquí!” y al falto de inteligencia le dice:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:
5 “Venid, y comed de mi pan; y bebed el vino que yo he mezclado.
Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.
6 Dejad ya la necedad, y viviréis, y caminad por la senda de la inteligencia.”
Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.
7 Quien reprende al escarnecedor se afrenta a sí mismo, y el que corrige al impío, se acarrea baldón.
Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.
8 No corrijas al escarnecedor, no sea que te odie; corrige al sabio, y te amará.
Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.
9 Da al sabio (consejo), y será más sabio; enseña al justo, y crecerá en doctrina.
Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.
10 El principio de la sabiduría consiste en el temor de Dios, y conocer al Santo es inteligencia.
La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.
11 Pues por mí se multiplicarán tus días, y se aumentaran los años de tu vida.
Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.
12 Si eres sabio, lo serás en bien tuyo, y si mofador, tú solo lo pagarás.
Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.
13 Una mujer insensata y turbulenta, una ignorante que no sabe nada,
Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,
14 se sienta a la puerta de su casa, sobre una silla, en las colinas de la ciudad,
Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,
15 para invitar a los que pasan, a los que van por su camino:
Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:
16 “¡El que es simple, venga aquí!”; y al falto de inteligencia le dice:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:
17 “Las aguas hurtadas son (más) dulces; y el pan comido clandestinamente es (más) sabroso.”
Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.
