Job 8

1 Entonces tomó la palabra Baldad suhita y dijo:

Андин Шухалиқ Билдад җававән мундақ деди: —

2 “¿Hasta cuándo hablarás de este modo y serán las palabras de tu boca cual viento tempestuoso?

«Сән қачанғичә мошуларни сөзләйсән? Ағзиңдики сөзләр күчлүк шамалдәк қачанғичә чиқиду?

3 ¿Acaso Dios tuerce el derecho, o pervierte el Omnipotente la justicia?

Тәңри адаләтни бурмилиғучиму? Һәммигә Қадир адиллиқни бурмиламду?

4 Si tus hijos contra Él pecaron, Él los ha castigado ya a causa de sus transgresiones.

Сениң балилириң Униң алдида гуна қилған болса, У уларниму итаәтсизлигиниң җазасиға тапшурған, халас.

5 Pero tú, si buscas solícito a Dios, e imploras al Todopoderoso,

Бирақ әгәр өзүң һазир чин көңлүңдин Тәңрини издисәңла, Һәммигә Қадирға илтиҗа қилсаңла,

6 y eres puro y recto, al punto Él velará sobre ti, y prosperará la morada de tu justicia.

Әгәр сән сап дил һәм дурус болған болсаң, Шүбһисизки, У сән үчүн ойғиниду, Чоқум сениң һәққанийлиғиңға толған туралғуңни гүлләндүриду.

7 Tu anterior estado será poca cosa, pues tu porvenir será muy grande.

Сән дәсләптә етиварсиз қаралған болсаңму, Бирақ сән ахирида чоқум техиму гүллинисән.

8 Pregunta, si quieres, a las generaciones pasadas, respeta la experiencia de los padres;

Шуңа сәндин өтүнәйки, өткәнки дәвирләрдин сорап баққин, Уларниң ата-бовилириниң издинишлиригиму көңүл қойғин

9 pues de ayer somos y nada sabemos, y nuestros días sobre la tierra pasan como la sombra.

(Чүнки биз болсақ түнүгүнла туғулғанмиз; Күнлиримиз пәқәт бир сайә болғачқа, һеч немини билмәймиз).

10 Ellos te instruirán, ellos hablarán contigo, y de su corazón sacarán estas palabras:

Саңа көрсәтмә берип үгәтәләйдиған улар әмәсму? Улар өз көңлидикини саңа сөзлимәмду?

11 ¿Puede crecer el papiro sin humedad, el junco elevarse sin agua?

Латқа болмиса йекәнләр егиз өсәләмду? Қомушлуқтики от-чөпләр сусиз өсәләмду?

12 Estando aún en flor, y sin ser cortado se seca antes que cualquier otra hierba.

Улар йешил пети болуп, техичә орулмиған болсиму, Һәр қандақ от-чөптин тез тозуп кетиду.

13 Así será el fin de todos los que se olvidan de Dios; se desvanecerá la esperanza del impío;

Тәңрини унтуған кишиләрниң һәммисиниң ақивәтлири мана шундақтур; Ипласларниң үмүти мана шундақ йоққа кетәр.

14 su seguridad le será cortada, y su confianza va a ser como telaraña.

Чүнки униң таянғини чүрүк бир нәрсә, халас; Униң ишәнгини болса өмчүкниң торидур, халас.

15 Se apoya sobre su casa, mas esta no se mantiene, se aferra a ella y no resiste.

У өз угисиға йөлиниду, бирақ у мәзмут турмайду; У уни чиң тутувалған болсиму, бирақ у бәрдашлиқ берәлмәйду.

16 Está en su lozanía ante el sol, sus renuevos exceden de su huerto,

У қуяш астида көклигән болсиму, Униң пиләклири өз беғини қаплиған болсиму,

17 sus raíces se entrelazan sobre el montón de piedras, hundiéndose hasta donde está la roca;

Униң йилтизлири таш догисиға чирмишип кәткән болсиму, У ташлар арисида орун издигән болсиму,

18 mas cuando se lo arranca de su lugar, este lo desconoce (diciendo): «Nunca te he visto.»

Лекин [Худа] уни орнидин юливәтсә, Әшу йәр униңдин тенип: «Мән сени көрмигән!» — дәйду.

19 No es otro el gozo que está al fin de su camino, y de su polvo nacerán otros.

Мана униң йолиниң шатлиғи! Униңдин кейин орниға башқилири тупрақтин үниду.

20 He aquí que Dios no desecha al justo, ni da la mano a los malvados.

Қара, Худа дурус адәмни ташлимайду, Яки яманлиқ қилғучиларниң қолини тутуп уларни йөлимәйду.

21 Algún día rebosará de risa tu boca, y tus labios de júbilo.

У йәнә сениң ағзиңни күлкә билән, Ләвлириңни шатлиқ авазлири билән толдуриду,

22 Los que te aborrecen se cubrirán de ignominia, y la tienda de los impíos dejará de existir.”

Саңа нәпрәтләнгәнләргә шәрмәндилик чаплиниду, Әскиләрниң чедири йоқитилиду».