< Job 8 >

1 Entonces tomó la palabra Baldad suhita y dijo:
Respondens autem Baldad Suhites, dixit:
2 “¿Hasta cuándo hablarás de este modo y serán las palabras de tu boca cual viento tempestuoso?
Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui?
3 ¿Acaso Dios tuerce el derecho, o pervierte el Omnipotente la justicia?
Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est?
4 Si tus hijos contra Él pecaron, Él los ha castigado ya a causa de sus transgresiones.
Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suae:
5 Pero tú, si buscas solícito a Dios, e imploras al Todopoderoso,
Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus:
6 y eres puro y recto, al punto Él velará sobre ti, y prosperará la morada de tu justicia.
Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae:
7 Tu anterior estado será poca cosa, pues tu porvenir será muy grande.
In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis.
8 Pregunta, si quieres, a las generaciones pasadas, respeta la experiencia de los padres;
Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam:
9 pues de ayer somos y nada sabemos, y nuestros días sobre la tierra pasan como la sombra.
(Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.)
10 Ellos te instruirán, ellos hablarán contigo, y de su corazón sacarán estas palabras:
Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia.
11 ¿Puede crecer el papiro sin humedad, el junco elevarse sin agua?
Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua?
12 Estando aún en flor, y sin ser cortado se seca antes que cualquier otra hierba.
Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit:
13 Así será el fin de todos los que se olvidan de Dios; se desvanecerá la esperanza del impío;
Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritae peribit:
14 su seguridad le será cortada, y su confianza va a ser como telaraña.
Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius.
15 Se apoya sobre su casa, mas esta no se mantiene, se aferra a ella y no resiste.
Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget:
16 Está en su lozanía ante el sol, sus renuevos exceden de su huerto,
Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur.
17 sus raíces se entrelazan sobre el montón de piedras, hundiéndose hasta donde está la roca;
Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur.
18 mas cuando se lo arranca de su lugar, este lo desconoce (diciendo): «Nunca te he visto.»
Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te.
19 No es otro el gozo que está al fin de su camino, y de su polvo nacerán otros.
Haec est enim laetitia viae eius, ut rursum de terra alii germinentur.
20 He aquí que Dios no desecha al justo, ni da la mano a los malvados.
Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis:
21 Algún día rebosará de risa tu boca, y tus labios de júbilo.
Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo.
22 Los que te aborrecen se cubrirán de ignominia, y la tienda de los impíos dejará de existir.”
Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet.

< Job 8 >