Job 8

1 Entonces tomó la palabra Baldad suhita y dijo:

Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:

2 “¿Hasta cuándo hablarás de este modo y serán las palabras de tu boca cual viento tempestuoso?

Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?

3 ¿Acaso Dios tuerce el derecho, o pervierte el Omnipotente la justicia?

Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?

4 Si tus hijos contra Él pecaron, Él los ha castigado ya a causa de sus transgresiones.

Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.

5 Pero tú, si buscas solícito a Dios, e imploras al Todopoderoso,

Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,

6 y eres puro y recto, al punto Él velará sobre ti, y prosperará la morada de tu justicia.

Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.

7 Tu anterior estado será poca cosa, pues tu porvenir será muy grande.

Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.

8 Pregunta, si quieres, a las generaciones pasadas, respeta la experiencia de los padres;

Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;

9 pues de ayer somos y nada sabemos, y nuestros días sobre la tierra pasan como la sombra.

Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.

10 Ellos te instruirán, ellos hablarán contigo, y de su corazón sacarán estas palabras:

Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.

11 ¿Puede crecer el papiro sin humedad, el junco elevarse sin agua?

Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?

12 Estando aún en flor, y sin ser cortado se seca antes que cualquier otra hierba.

En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.

13 Así será el fin de todos los que se olvidan de Dios; se desvanecerá la esperanza del impío;

Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,

14 su seguridad le será cortada, y su confianza va a ser como telaraña.

Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.

15 Se apoya sobre su casa, mas esta no se mantiene, se aferra a ella y no resiste.

Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.

16 Está en su lozanía ante el sol, sus renuevos exceden de su huerto,

Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;

17 sus raíces se entrelazan sobre el montón de piedras, hundiéndose hasta donde está la roca;

Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;

18 mas cuando se lo arranca de su lugar, este lo desconoce (diciendo): «Nunca te he visto.»

Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.

19 No es otro el gozo que está al fin de su camino, y de su polvo nacerán otros.

Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.

20 He aquí que Dios no desecha al justo, ni da la mano a los malvados.

Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.

21 Algún día rebosará de risa tu boca, y tus labios de júbilo.

Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.

22 Los que te aborrecen se cubrirán de ignominia, y la tienda de los impíos dejará de existir.”

Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.