Psalmi 88
1 Pesem in psalm med sinovi Koretovimi, načelniku godbe, da se poje na piščali, ukovit Emana Ezrajičana. O Gospod, Bog blaginje moje, podnevi kličem in ponoči v pričo tebe.
pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.
2 Pred obličje tvoje pridi molitev moja, nagni uho svoje mojemu vpitju.
Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.
Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)
4 Prištevam se njim, ki gredó v grob; podoben sem možu, katerega zapušča krepost.
Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.
5 Prištevam se mrtvim, odločen; kakor prebodeni ležeči v grobu, katerih se ne spominjaš več, kateri so uničeni s tvojo roko.
Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.
6 Pokladaš me v grob, izmed vseh najglobočji, v najtamnejših, v krajih globokih.
Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.
7 Nad menoj leži jeza tvoja, dà, z vsemi valovi svojimi, ki me napadajo, pobijaš me presilno.
Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)
8 V stran od mene odvračaš znance moje, daješ me njim v najhujšo gnjusobo; tako zajetega, da pobegniti ne morem.
Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.
9 Oko moje žaluje od bridkosti; kličem te, Gospod, ves dan; k tebi razpenjam roke svoje.
Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.
10 Bodeš-li mrtvim delal dejanje čudovito? ali bodejo mrtvi vstali, da bi te slavili mogočno?
Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)
11 Ali bi naj se v grobu oznanjala milost tvoja, zvestoba tvoja v pogubi?
Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?
12 Ali naj bi se v temini spoznalo čudovito dejanje tvoje, in pravica tvoja v pozabljivosti deželi?
Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?
13 In vendar jaz vpijem, Gospod, k tebi, in vsako jutro te prehiteva molitev moja.
Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.
14 Zakaj me zametaš, o Gospod; skrivaš mi obličje svoje?
Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?
15 Ubožen sem in umrjoč od potresa, strahove tvoje prenašam in sem zbegan,
Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.
16 Jeze tvoje gredó čez mé, plašenje tvoje me uničuje.
Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.
17 Obdajajo me kakor vode ves dan; obsezajo me vkup.
Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.
18 Od mene v stran odvračaš prijatelja in tovariša; znancem svojim sem v tamnem kraji.
Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.
