Psalmi 55

1 Pazljivo prisluhni moji molitvi, oh Bog in ne skrij se pred mojo ponižno prošnjo.

Voor muziekbegeleiding; met harpen. Een leerdicht van David. Hoor toch, o God, naar mijn bidden, En wend U niet af van mijn smeken;

2 Prisluhni mi in me usliši. V svoji pritožbi žalujem in zganjam hrup

Luister naar mij, en schenk mij verhoring: Van ellende loop ik radeloos rond.

3 zaradi glasu sovražnika, zaradi zatiranja zlobnega, kajti name mečejo krivičnost in z besom me sovražijo.

Ik sidder voor het geschreeuw van den vijand, En het gehuil van den boze; Want ze storten rampen over mij uit, En bestoken mij grimmig.

4 Moje srce znotraj mene je boleče zaskrbljeno in strahote smrti so padle name.

Mijn hart krimpt in mijn boezem, En doodsangst bekruipt mij;

5 Strah in trepet sta prišla name in groza me je preplavila.

Vrees en ontzetting houden mij beklemd, En de schrik grijpt mij aan.

6 Rekel sem: »Oh da bi imel peruti kakor golobica! Kajti potem bi odletel proč in bi bil miren.

Ik dacht: Had ik maar vleugels als een duif, Dan vloog ik heen, om een wijkplaats te vinden;

7 Glej, potem bi odtaval daleč proč in ostal v divjini. (Sela)

Ver, ver weg zou ik vluchten, En een rustoord zoeken in de woestijn.

8 Pospešil bi svoj pobeg pred vetrovnim viharjem in neurjem.«

Ik zou mij haastig in veiligheid stellen Voor de razende storm,

9 Uniči, oh Gospod in razdeli njihove jezike, kajti videl sem nasilje in prepir v mestu.

Voor de wervelstorm, Heer, En voor de stortvloed van hun tongen. Want ik zie geweld ontketend, En de strijd tegen de stad;

10 Dan in noč hodijo okrog po njegovih zidovih. Tudi vragolija in bridkost sta v njegovi sredi.

Dag en nacht trekken ze om haar heen, Over haar wallen. Daarbinnen heerst onrecht en knevelarij,

11 Zlobnost je v njegovi sredi. Prevara in zvijača ne odideta iz njegovih ulic.

En de misdaad troont in haar midden; En van haar pleinen wijkt Geweld noch bedrog.

12 Kajti ni bil sovražnik, ki me je grajal, potem bi to lahko prenesel. Niti ni bil, kdor me je sovražil, ki se je poveličal zoper mene, potem bi se skril pred njim.

En was het een vijand, die mij beschimpte, Ik zou het verdragen; Of een van mijn haters, die mij hoonde, Ik zou mij verschuilen.

13 Toda bil si ti, človek, moj vrstnik, moj vodnik in moj znanec.

Maar gij, een man van mijn stam, Mijn vriend en mijn makker,

14 Skupaj sva imela prijetno namero in družno hodila v Božjo hišo.

Met wien ik vertrouwelijk omging, Eendrachtig leefde in Gods huis!

15 Naj se jih polasti smrt in naj hitro gredo dol v pekel, kajti zlobnost je v njihovih bivališčih in med njimi. (Sheol h7585)

Moge de dood ze verrassen, Zodat ze levend in het dodenrijk dalen! Want boosheid heerst in hun woning, En slechtheid in hun gemoed. (Sheol h7585)

16 Kar se mene tiče, bom klical k Bogu in Gospod me bo rešil.

Maar ìk roep tot God, En Jahweh komt mij te hulp.

17 Zvečer, zjutraj in opoldan bom molil in glasno vpil. Slišal bo moj glas.

‘s Avonds, ‘s morgens en ‘s middags klaag ik en zucht ik, En Hij hoort naar mijn smeken.

18 V miru je osvobodil mojo dušo pred bitko, ki je bila zoper mene, kajti mnogo jih je bilo z menoj.

Hij zal mij vrede schenken, mij van mijn belagers bevrijden, Al staan ze nog zo talrijk tegen mij op.

19 Bog bo slišal in jih prizadel, celó on, ki ostaja od davnine. (Sela) Ker nimajo sprememb, zato se ne bojijo Boga.

God verhoort mij: Hij zal ze vernederen, Hij, die van eeuwigheid op zijn troon is gezeten. Want ze zijn onverbeterlijk, En vrezen God niet;

20 Svoje roke je iztegnil zoper tiste, ki so v miru z njim; prelomil je svojo zavezo.

Ze slaan de hand aan hun vrienden, En schenden hun trouw.

21 Besede iz njegovih ust so bile bolj gladke kakor maslo, toda v njegovem srcu je bila vojna. Njegove besede so bile mehkejše kakor olje, čeprav so bile izvlečeni meči.

Hun mond is gladder dan boter, Maar vijandig hun hart; Hun woorden zijn zachter dan olie, Maar steken als dolken.

22 Svoje breme vrzi na Gospoda in on te bo podpiral. Nikoli ne bo dopustil, da bi bil pravični omajan.

Werp daarom uw kommer op Jahweh, Hij zal voor u zorgen; En nooit zal Hij dulden, Dat de rechtvaardige wankelt.

23 Toda ti, oh Bog, jih boš zrušil v jamo uničenja. Krvoločni in varljivi ljudje ne bodo preživeli polovice svojih dni, jaz pa bom zaupal vate.

Maar stort in het diepst van het graf, o mijn God, Die mannen van bloed en bedrog; Laat ze de helft van hun dagen niet zien, Doch laat mìj op U blijven hopen!