Job 37

1 Tudi ob tem moje srce trepeta in je premaknjeno iz svojega mesta.

Disto também o meu coração treme, e salta de seu lugar.

2 Pozorno prisluhnite hrupu njegovega glasu in zvoku, ki gre iz njegovih ust.

Ouvi atentamente o estrondo de sua voz, e o som que sai de sua boca,

3 Tega usmerja pod celotnim nebom in svoje bliskanje do koncev zemlje.

Ao qual envia por debaixo de todos os céus; e sua luz até os confins da terra.

4 Za tem rjovi glas. Grmi z glasom svoje odličnosti in ne bo jih zadržal, ko se zasliši njegov glas.

Depois disso brama com estrondo; troveja com sua majestosa voz; e ele não retém [seus relâmpagos] quando sua voz é ouvida.

5 Bog s svojim glasom čudovito grmi. Dela velike stvari, ki jih ne moremo doumeti.

Deus troveja maravilhosamente com sua voz; ele faz coisas tão grandes que nós não compreendemos.

6 Kajti snegu pravi: ›Bodi na zemlji, ‹ podobno majhnemu dežju in velikemu dežju njegove moči.

Pois ele diz à neve: Cai sobre à terra; Como também à chuva: Sê chuva forte.

7 Pečati roko vsakega človeka, da bi vsi ljudje lahko poznali njegovo delo.

Ele sela as mãos de todo ser humano, para que todas as pessoas conheçam sua obra.

8 Potem gredo živali v brloge in ostanejo na svojih mestih.

E os animais selvagens entram nos esconderijos, e ficam em suas tocas.

9 Iz juga prihaja vrtinčast veter in mraz iz severa.

Da recâmara vem o redemoinho, e dos [ventos] que espalham [vem] o frio.

10 Z dihom Boga je dana zmrzal in širina vodá je omejena.

Pelo sopro de Deus se dá o gelo, e as largas águas se congelam.

11 Tudi z namakanjem obtežuje debel oblak. Razpršuje svoj svetli oblak.

Ele também carrega de umidade as espessas nuvens, [e] por entre as nuvens ele espalha seu relâmpago.

12 Ta je obrnjen ob njegovih nasvetih, da lahko naredijo karkoli jim zapoveduje na obličju zemeljskega [kroga] na zemlji.

Então elas se movem ao redor segundo sua condução, para que façam quanto ele lhes manda sobre a superfície do mundo, na terra;

13 Povzroča mu, da pride, bodisi za grajanje ali za njegovo deželo ali za usmiljenje.

Seja que ou por vara de castigo, ou para sua terra, ou por bondade as faça vir.

14 Prisluhni temu, oh Job. Stoj mirno in preudari čudovita Božja dela.

Escuta isto, Jó; fica parado, e considera as maravilhas de Deus.

15 Ali veš, kdaj jih je Bog razporedil in svetlobi svojega oblaka velel, da zasije?

Por acaso sabes tu quando Deus dá ordem a elas, e faz brilhar o relâmpago de sua nuvem?

16 Mar poznaš izravnavanja oblakov, čudovita dela njega, ki je popoln v spoznanju?

Conheces tu os equilíbrios das nuvens, as maravilhas daquele que é perfeito no conhecimento?

17 Kako so tvoje obleke tople, ko z južnim vetrom umiri zemljo?

Tu, cujas vestes se aquecem quando a terra se aquieta por causa do [vento] sul,

18 Ali si ti z njim razprostrl nebo, ki je močno in kakor staljeno zrcalo?

acaso podes estender com ele os céus, que estão firmes como um espelho fundido?

19 Pouči nas, kaj mu bomo rekli, kajti svojega govora ne moremo urediti zaradi teme.

Ensina-nos o que devemos dizer a ele; [pois discurso] nenhum podemos propor, por causa das [nossas] trevas.

20 Mar mu bo povedano, da jaz govorim? Če človek govori, bo zagotovo požrt.

Seria contado a ele o que eu haveria de falar? Por acaso alguém falaria para ser devorado?

21 Sedaj ljudje ne vidimo svetle svetlobe, ki je v oblakih, toda veter gre mimo in jih očisti.

E agora não se pode olhar para o sol, quando brilha nos céus, quando o vento passa e os limpa.

22 Lepo vreme prihaja iz severa. Z Bogom je strašno veličanstvo.

Do norte vem o esplendor dourado; em Deus há majestade temível.

23 Glede Vsemogočnega, ne moremo ga srečati. Odličen je v moči, v sodbi in v obilici pravice. Ne bo prizadel.

Não podemos alcançar ao Todo-Poderoso; ele é grande em poder; porém ele a ninguém oprime [em] juízo e grandeza de justiça.

24 Ljudje se ga zato bojijo. Ne ozira se na nobenega od tistih, ki so modrega srca.«

Por isso as pessoas o temem; ele não dá atenção aos que [se acham] sábios de coração.