< Псалтирь 62 >

1 В конец, о Идифуме, псалом Давиду. Не Богу ли повинется душа моя? От Того бо спасение мое.
Til songmeisteren, for Jedutun; ein salme av David. Einast hjå Gud er mi sjæl still, frå honom kjem mi frelsa.
2 Ибо Той Бог мой и спас мой, заступник мой: не подвижуся наипаче.
Einast han er mitt fjell og mi frelsa, han er mi borg, dei skal ikkje rikka meg mykje.
3 Доколе належите на человека? Убиваете вси вы, яко стене преклонене и оплоту возриновену.
Kor lenge vil de alle storma inn på ein mann, brjota honom ned som ein hallande mur, ein nedrapa vegg?
4 Обаче цену мою совещаша отринути, текоша в жажди: усты своими благословляху, и сердцем своим кленяху.
Dei samråder seg berre um å støypa honom ned frå hans høgd. Dei likar lygn. Med munnen velsignar dei, men i hjarta bannar dei. (Sela)
5 Обаче Богови повинися, душе моя: яко от Того терпение мое.
Einast hjå Gud ver still, mi sjæl, for frå honom kjem mi von.
6 Ибо Той Бог мой и спас мой, заступник мой: не преселюся.
Einast han er mitt fjell og mi frelsa, mi borg, dei skal ikkje rikka meg.
7 О Бозе спасение мое и слава моя: Бог помощи моея, и упование мое на Бога.
Hjå Gud er mi frelsa og mi æra; mitt sterke fjell, mi livd er i Gud.
8 Уповайте на Него, весь сонм людий: излияйте пред Ним сердца ваша, яко Бог помощник наш.
Lit på honom all tid, folk, renn dykkar hjarta ut for hans åsyn! Gud er livd for oss. (Sela)
9 Обаче суетни сынове человечестии, лживи сынове человечестии в мерилех еже неправдовати: тии от суеты вкупе.
Berre fåfengd er menneskjesøner, lygn er mannesøner. I vegtskåli stig dei upp - lettare enn fåfengd alle saman.
10 Не уповайте на неправду, и на восхищение не желайте: богатство аще течет, не прилагайте сердца.
Lit ikkje på vald, og set ikkje fåfengd von til ran! Når buet veks, fest ikkje hjarta ved det!
11 Единою глагола Бог, двоя сия слышах, зане держава Божия,
Ein gong hev Gud sagt, tvo gonger hev eg høyrt dette, at styrke høyrer Gud til.
12 и Твоя, Господи, милость: яко Ты воздаси комуждо по делом его.
Og hjå deg, Herre, er miskunn, for du gjev kvar ein etter hans gjerning.

< Псалтирь 62 >