< Псалтирь 39 >

1 В конец, Идифуму, песнь Давиду. Рех: сохраню пути моя, еже не согрешати ми языком моим: положих устом моим хранило, внегда востати грешному предо мною.
For the leader; for Jeduthun. A psalm of David. I vowed to watch my words, and sin not with my tongue, but to put on my mouth a muzzle, while the wicked were in my presence.
2 Онемех и смирихся, и умолчах от благ, и болезнь моя обновися.
I was silent and dumb, speechless: but my pain was stirred up.
3 Согреяся сердце мое во мне, и в поучении моем разгорится огнь: глаголах языком моим:
My heart grew hot within me; as I mused, the fire was kindled, till at last the words came to my tongue.
4 скажи ми, Господи, кончину мою и число дний моих, кое есть, да разумею, что лишаюся аз.
‘Teach me, O Lord, my end, and the sum of my days what it is. Let me know how transient I am.
5 Се, пяди положил еси дни моя, и состав мой яко ничтоже пред Тобою: обаче всяческая суета всяк человек живый.
See! My days you have made but a span, and my life is as nothing before you. It is but as a breath that everyone stands: (Selah)
6 Убо образом ходит человек, обаче всуе мятется: сокровищствует, и не весть, кому соберет я.
it is but in mere semblance we walk to and fro, and all our noise is for nothing. We heap up, and know not who will gather.’
7 И ныне кто терпение мое? Не Господь ли? И состав мой от Тебе есть.
And now, what wait I for, Lord? My hope is in you.
8 От всех беззаконий моих избави мя: поношение безумному дал мя еси.
From all my transgressions deliver me; make me not the scorn of the fool.
9 Онемех и не отверзох уст моих, яко Ты сотворил еси.
I am dumb, never opening my mouth, for this is your own doing.
10 Отстави от мене раны Твоя: от крепости бо руки Твоея аз изчезох.
Remove your stroke from off me: by the might of your hand I am spent.
11 Во обличениих о беззаконии наказал еси человека, и истаял еси яко паучину душу его: обаче всуе всяк человек.
When you rebuke someone to punish their sins, you consume, like a moth, what they treasures. Everyone is only a breath. (Selah)
12 Услыши молитву мою, Господи, и моление мое внуши, слез моих не премолчи: яко преселник аз есмь у Тебе и пришлец, якоже вси отцы мои.
Hear my prayer, O Lord; attend to my cry for help. Hold not your peace at my tears. For I am but a guest of yours, a stranger visiting, like all my ancestors.
13 Ослаби ми, да почию, прежде даже не отиду, и ктому не буду.
Look away from me, let me smile again, before I die and am gone.

< Псалтирь 39 >