< Книга Иисуса Навина 5 >

1 И бысть егда услышаша царие Аморрейстии, иже бяху об ону страну Иордана, и царие Финическии, иже бяху близ моря, яко изсуши Господь Бог Иордан реку пред сыны Израилевыми, внегда преходити им, и истаяша мысли их, и ужасошася, и не бяше в них смышления ни единаго от лица сынов Израилевых.
Alle amoritarkongarne vestanfor Jordan og alle kananitarkongarne utmed havet vart so rædde at dei reint vilde uvita då det spurdest at Herren hadde turka ut Jordan for Israels-folket medan dei for yver, og dei hadde ingen hug meir til å taka att med Israels-sønerne.
2 В сие же время рече Господь Иисусу: сотвори себе ножи каменны от камене остраго, и сед обрежи сыны Израилевы второе.
I det same bilet sagde Herren til Josva: «Gjer deg steinknivar og umskjer Israels-sønerne att!»
3 И сотвори Иисус себе ножи каменны остры и обреза сыны Израилевы на месте нареченнем Холм обрезания.
So gjorde Josva seg steinknivar og umskar Israels-sønerne på ein haug som sidan vert kalla Huvudhaugen.
4 И тако обреза Иисус сыны Израилевы: елицы тогда родишася на пути, и елицы тогда не обрезани быша от изшедших из Египта, всех сих обреза Иисус: вси людие изшедшии из Египта мужеска полу, вси мужие ратнии измроша в пустыни на пути, внегда изыдоша из Египта:
Men at Josva laut umskjera deim, det hadde seg so: Alt folket som for frå Egyptarland, alle karar, alle våpnføre menner, hadde døytt burt i øydemarki på vegen frå Egyptarland.
5 яко обрезани быша вси людие изшедшии, вси же людие, иже родишася в пустыни на пути, егда изыдоша из Египта, не обрезани быша:
No var alle dei som for frå Egyptarland umskorne, men av deim som vart fødde på ferdi i øydemarki, var ingen umskoren.
6 четыредесять бо и два лета хождаше Израиль в пустыни Мавдаритиде: сего ради не обрезани быша мнози от тех воинов изшедших из земли Египетския, не послушавшии заповедий Господних, имже и определи Господь не видети земли, еюже клятся Господь отцем их дати нам землю кипящую медом и млеком:
For i fyrti år laut Israels-sønerne ferdast i øydemarki, til dess heile folket, alle våpnføre menner som for frå Egyptarland, var daude og burte; dei vilde ikkje lyda Herrens ord, difor svor han deim til at dei ikkje skulde få sjå det landet han hadde lova federne deira å gjeva oss, eit land som fløymer med mjølk og honning.
7 вместо же сих постави сыны их, ихже обреза Иисус, яко скончаныя плоти бяху им, яко родишася на пути не обрезани:
Men i staden for deim let han borni deira veksa upp; deim var det Josva umskar; for dei gjekk endå med huvehold, av di dei ikkje hadde vorte umskorne på ferdi.
8 обрезавшеся же покой имяху тамо седяще в полце, дондеже исцелишася.
Då dette var frå seg gjort, og heile folket var umskore, heldt dei seg i ro i lægret til såri hadde batna.
9 И рече Господь Иисусу: в днешний день отях поношение Египетско от вас. И нарече имя месту тому Галгала, даже до сего дне.
Og Herren sagde til Josva: «I dag hev eg velt av dykk egyptarskammi.» Sidan hev den staden vore kalla Gilgal alt til denne dag.
10 И ополчишася сынове Израилевы в Галгалех и сотвориша Пасху в четвертыйнадесять день месяца от вечера на западе на поли Иерихонстем,
Medan Israels-sønerne låg i læger attmed Gilgal, heldt dei påske på Jerikomoarne den fjortande dagen i månaden, um kvelden.
11 и ядоша от пшеницы земли оноя опресноки и новая:
Og dagen etter påske åt dei av landsens grøda; usyrt brød og steikte aks åt dei den dagen.
12 в той день преста манна, повнегда ядоша от пшеницы земли, и ктому не бысть сыном Израилевым манны: но ядоша от плодов земли Финическия в лето оное.
Same dagen traut manna; for no åt Israels-folket av landsens grøda, og sidan fekk dei ikkje meir manna, men tok same året til å eta av det som var avla i Kana’ans-landet.
13 И бысть егда бяше Иисус у Иерихона, и воззрев очима своима, виде человека стояща пред ним, и мечь его обнажен в руце его. И приступив Иисус, рече ему: наш ли еси, или от сопостат наших?
Då Josva var innmed Jeriko, hende det honom noko: Best som han lyfte upp augo, vart han var ein mann som stod beint framfyre honom med eit drege sverd i handi. Då gjekk Josva burt til mannen og sagde: «Er du av våre folk, eller høyrer du til fienden?»
14 Он же рече ему: аз архистратиг силы Господни, ныне приидох (семо). И Иисус паде лицем своим на землю и поклонися ему, и рече: господи, что повелеваеши рабу твоему?
«Nei», svara han, «eg er hovdingen yver Herrens her. No er eg komen.» Josva fall på kne og bøygde seg til jordi og sagde: «Kva hev herren min å segja tenaren sin?»
15 И рече архистратиг Господень ко Иисусу: иззуй сапог с ногу твоею: место бо, на немже ты стоиши, свято есть. И сотвори Иисус тако.
Då svara hovdingen yver Herrens her: «Drag skoen av foten din! for den staden du stend på, er heilag.» Og Josva gjorde so.

< Книга Иисуса Навина 5 >