Книга Иова 29

1 Еще же приложив Иов, рече в притчах:

Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:

2 кто мя устроит по месяцам преждних дний, в нихже мя Бог храняше,

Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;

3 якоже егда светяшеся светилник Его над главою моею, егда светом Его хождах во тме,

Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;

4 егда бех тяжек в путех, егда Бог посещение творяше дому моему,

Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;

5 егда бех богат зело, окрест же мене раби,

Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;

6 егда обливахуся путие мои маслом кравиим, горы же моя обливахуся млеком,

Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 егда исхождах изутра во град, на стогнах же поставляшеся ми престол?

Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.

8 Видяще мя юноши скрывашася, старейшины же вси воставаша:

Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.

9 вельможи же преставаху глаголати, перст возложше на уста своя.

Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.

10 Слышавшии же блажиша мя, и язык их прильпе гортани их:

Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.

11 яко ухо слыша и ублажи мя, око же видев мя уклонися.

Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,

12 Спасох бо убогаго от руки сильнаго, и сироте, емуже не бе помощника, помогох.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

13 Благословение погибающаго на мя да приидет, уста же вдовича благословиша мя.

Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

14 В правду же облачахся, одевахся же в суд яко в ризу.

W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.

15 Око бех слепым, нога же хромым:

Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.

16 аз бых отец немощным, распрю же, еяже не ведях, изследих:

Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.

17 сотрох же членовныя неправедных, от среды же зубов их грабление изях.

I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

18 Рех же: возраст мой состареется якоже стебло финиково, многа лета поживу.

Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.

19 Корень разверзеся при воде, и роса пребудет на жатве моей.

Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.

20 Слава моя нова со мною, и лук мой в руце моей пойдет.

Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.

21 (Старейшины) слышавшии мя внимаху, молчаху же о моем совете.

Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.

22 К моему глаголу не прилагаху, радовахуся же, егда к ним глаголах:

Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.

23 якоже земля жаждущая ожидает дождя, тако сии моего глаголания.

Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.

24 Аще возсмеюся к ним, не вериша: и свет лица моего не отпадаше.

Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.

25 Избрах путь их, и седех князь, и вселяхся якоже царь посреде храбрых, аки утешаяй печальных.

Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.