Книга пророка Осии 8

1 В недре их, яко земля непроходима, яко орел в дому Господни: понеже преступиша завет Мой и на закон Мой нечествоваша.

Til munnen din med luren! Som ein ørn yver Herrens hus! av di dei hev brote mi pakt og falle frå mi lov.

2 Ко Мне воззовут: Боже, познахом Тя,

Dei ropar til meg: «Min Gud! Me, Israel, kjenner deg!»

3 яко Израиль отвратися благих, врага прогнаша.

Men av di Israel hev støytt frå seg det som godt er, skal fienden elta honom.

4 Сами себе царя поставиша, а не Мною, началствоваша, и не явиша Ми: от сребра своего и от злата своего сотвориша себе кумиры, яко да потребятся.

Dei, kongar valde seg som ikkje var ifrå meg. Hovdingar tok dei seg, og eg fekk ikkje vita um det. Av sylvet sitt og gullet sitt gjorde dei seg gudebilæte, so dei skulde verta utrudde.

5 Сокруши телца твоего, Самарие, разгневася ярость Моя на ня: доколе не могут очиститися, иже во Израили?

Ufyseleg er kalven din, Samaria! Harmen min logar imot deim. Kor lenge skal det vara at dei ikkje kann tola reinleik?

6 И то древодель сотвори, и несть бог: зане льстяй бяше телец твой, Самарие.

For frå Israel er kalven komen. Ein meister hev laga honom, og nokon gud er han ikkje. Difor skal Samariakalven smuldrast i smått.

7 Яко ветром истлено всеяша, и разрушение их приимет я: рукоять не имущая силы еже сотворити муку, аще же и сотворит, то чуждии поядят ю.

For vind sår dei, og storm skal dei hausta. Avling skal dei ikkje få, grøda skal ikkje gjeva føda, og um ho det gjer, skal framande eta det upp.

8 Поглощен бысть Израиль, ныне бысть во языцех яко сосуд непотребен,

Gløypt vert Israel. Millom folki er dei alt som ein verdlaus ting.

9 понеже тии взыдоша ко Ассирианом: процвете о себе Ефрем, дары возлюби.

For dei hev fare upp til Assur liksom eit villasen som gjeng sin eigen veg. Efraim tingar um elsk.

10 Сего ради предадутся во языки: ныне восприиму их, и почиют мало еже помазати царя и князи.

Men kor so dei tingar millom folki, so skal no eg like vel klemba deim i hop og lata deim få ei låk tid under storkongens trælking.

11 Яко умножи Ефрем требища, во грехи быша ему требища возлюбленная.

Av di Efraim hev gjort seg so mange altar til synd, so skal og altari hans verta honom til synd.

12 Впишу ему множество, и законная его в чуждая вменишася требища возлюбленная.

Um eg skriv lover åt han i titusundtal, so reknar han deim berre som framande lover.

13 Темже аще и пожрут жертву и снедят мяса, Господь не приимет их: ныне помянет неправды их и отмстит грехи их: тии во Египет возвратишася и во Ассирии нечистая снедят.

Til slagtoffergåvor åt meg ofrar dei kjøt som dei et - Herren hev ikkje hugnad i deim. No kjem han i hug misgjerningarne deira og heimsøkjer deira synder. Dei skal fara attende til Egyptarland.

14 И забы Израиль Сотворшаго и и возгради требища, и Иуда умножи грады утверждены: но послю огнь на грады его, и потребит основания его.

Og etter di Israel hev gløymt skaparen sin og bygt seg borgar, og Juda hev sett seg upp mange borgfaste byar, so skal eg senda eld mot byarne hans, og han skal øyda borgerne hans.