Псалми 74

1 Зашто се, Боже, срдиш на нас дуго; дими се гнев Твој на овце паше Твоје?

۱ قصیده آساف چرا‌ای خدا ما را ترک کرده‌ای تا به ابدو خشم تو بر گوسفندان مرتع خودافروخته شده است؟

2 Опомени се сабора свог, који си стекао од старине, искупио себи у наследну државу, горе Сиона, на којој си се населио.

۲ جماعت خود را که ازقدیم خریده‌ای، بیاد آور و آن را که فدیه داده‌ای تا سبط میراث تو شود و این کوه صهیون را که درآن ساکن بوده‌ای.

3 Подигни стопе своје на старе развалине: све је разрушио непријатељ у светињи.

۳ قدمهای خود را بسوی خرابه های ابدی بردار زیرا دشمن هرچه را که درقدس تو بود خراب کرده است.

4 Ричу непријатељи Твоји на месту сабора Твојих, своје обичаје постављају место наших обичаја.

۴ دشمنانت درمیان جماعت تو غرش می‌کنند و علمهای خودرا برای علامات برپا می‌نمایند.

5 Видиш, они су као онај који подиже секиру на сплетене гране у дрвета.

۵ و ظاهرمی شوند چون کسانی که تبرها را بر درختان جنگل بلند می‌کنند.

6 Све у њему што је резано разбише секирама и брадвама.

۶ و الان همه نقشهای تراشیده آن را به تبرها و چکشها خرد می‌شکنند.

7 Огњем сажегоше светињу Твоју; на земљу обаливши оскврнише стан имена Твог.

۷ قدس های تو را آتش زده‌اند و مسکن نام تو را تابه زمین بی‌حرمت کرده‌اند.

8 Рекоше у срцу свом: Потримо их сасвим. Попалише сва места сабора Божијих на земљи.

۸ و در دل خودمی گویند آنها را تمام خراب می‌کنیم. پس جمیع کنیسه های خدا را در زمین سوزانیده‌اند.

9 Обичаја својих не видимо, нема више пророка, и нема у нас ко би знао докле ће то трајати.

۹ آیات خود را نمی بینیم و دیگر هیچ نبی نیست. و درمیان ما کسی نیست که بداند تا به کی خواهد بود.

10 Докле ће се, Боже, ругати насилник? Хоће ли довека противник пркосити имену Твом?

۱۰ ‌ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ وآیا خصم، تا به ابد نام تو را اهانت خواهد نمود؟

11 Зашто устављаш руку своју и десницу своју? Пружи из недара својих, и истреби их.

۱۱ چرا دست خود یعنی دست راست خویش رابرگردانیده‌ای؟ آن را از گریبان خود بیرون کشیده، ایشان را فانی کن.

12 Боже, царе мој, који од старине твориш спасење посред земље!

۱۲ و خدا از قدیم پادشاه من است. او در میان زمین نجات‌ها پدید می‌آورد.

13 Ти си силом својом раскинуо море, и сатро главе воденим наказама.

۱۳ تو به قوت خوددریا را منشق ساختی و سرهای نهنگان را در آبهاشکستی.

14 Ти си размрскао главу крокодилу, дао га онима који живе у пустињи да га једу.

۱۴ سرهای لویاتان را کوفته، و او را خوراک صحرانشینان گردانیده‌ای.

15 Ти си отворио изворе и потоке, Ти си исушио реке које не пресишу.

۱۵ توچشمه‌ها و سیلها را شکافتی و نهرهای دائمی راخشک گردانیدی.

16 Твој је дан и Твоја је ноћ, Ти си поставио звезде и сунце.

۱۶ روز از آن توست و شب نیزاز آن تو. نور و آفتاب را تو برقرار نموده‌ای.

17 Ти си утврдио све крајеве земаљске, лето и зиму Ти си уредио.

۱۷ تمامی حدود جهان را تو پایدار ساخته‌ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده‌ای.

18 Опомени се тога, непријатељ се руга Господу, и народ безумни не мари за име Твоје.

۱۸ ‌ای خداوند این را بیادآور که دشمن ملامت می‌کند و مردم جاهل نام تو را اهانت می‌نمایند.

19 Не дај зверима душу грлице своје, немој заборавити стадо страдалаца својих засвагда.

۱۹ جان فاخته خود را به‌جانور وحشی مسپار. جماعت مسکینان خود را تا به ابد فراموش مکن.

20 Погледај на завет; јер су све пећине земаљске пуне станова безакоња.

۲۰ عهد خود را ملاحظه فرما زیرا که ظلمات جهان از مسکن های ظلم پراست.

21 Невољник нек се не врати срамотан, ништи и убоги нека хвале име Твоје.

۲۱ مظلومان به رسوایی برنگردند. مساکین و فقیران نام تو را حمدگویند.

22 Устани, Боже, брани ствар своју, опомени се како Ти се безумник руга сваки дан!

۲۲ ‌ای خدا برخیز و دعوای خود را برپادار؛ و بیادآور که احمق تمامی روز تو را ملامت می‌کند.

23 Не заборави обести непријатеља својих, вике, коју једнако дижу противници Твоји!

۲۳ آواز دشمنان خود را فراموش مکن وغوغای مخالفان خود را که پیوسته بلند می‌شود.