Књига о Јову 10

1 Додијао је души мојој живот мој; пустићу од себе тужњаву своју, говорићу у јаду душе своје.

L'anima mia si annoia della mia vita. Io mi lascerò scorrere addosso il mio lamento; Io parlerò nell'amaritudine dell'anima mia.

2 Рећи ћу Богу: Немој ме осудити; кажи ми зашто се преш са мном.

Io dirò a Dio: Non condannarmi; Fammi assapere perchè tu litighi meco.

3 Је ли Ти мило да чиниш силу, да одбацујеш дело руку својих и савет безбожнички обасјаваш?

Ti par egli ben fatto di oppressare, Di sdegnar l'opera delle tue mani, E di risplendere sopra il consiglio degli empi?

4 Јесу ли у Тебе очи телесне? Видиш ли као што види човек?

Hai tu occhi di carne? Vedi tu come vede l'uomo?

5 Јесу ли дани твоји као дани човечији, и године твоје као век људски,

[Sono] i tuoi giorni come i giorni dell'uomo mortale? [Sono] i tuoi anni come l'età umana?

6 Те истражујеш моје безакоње и за грех мој разбираш?

Che tu faccia inchiesta della mia iniquità, E prenda informazione del mio peccato?

7 Ти знаш да нисам крив, и нема никога ко би избавио из Твоје руке.

A te si appartiene di conoscere che io non son reo; E non [vi è] niuno che riscuota dalla tua mano.

8 Твоје су ме руке створиле и начиниле, и Ти ме одсвуда потиреш.

Le tue mani mi hanno formato e composto; E tu mi distruggi tutto quanto d'ogn'intorno.

9 Опомени се да си ме као од кала начинио, и опет ћеш ме у прах обратити.

Deh! ricordati che tu mi hai formato come dell'argilla; E tu mi fai ritornare in polvere.

10 Ниси ли ме као млеко слио и као сир усирио ме?

Non mi hai tu colato come latte, E fatto rappigliar come un cacio?

11 Навукао си на ме кожу и месо, и костима и жилама сплео си ме.

Tu mi hai vestito di pelle e di carne E mi hai contesto d'ossa e di nervi.

12 Животом и милошћу даривао си ме; и старање Твоје чувало је дух мој.

[Tu mi hai data] la vita, ed hai usata benignità inverso me; E la tua cura ha guardato lo spirito mio.

13 И сакрио си то у срцу свом; али знам да је у Тебе.

E pur tu avevi riposte queste cose nel cuor tuo; Io conosco che questo [era] appo te.

14 Ако сам згрешио, опазио си ме, и ниси ме опростио безакоња мог.

Se io ho peccato, tu mi hai notato, E non mi hai assolto della mia iniquità.

15 Ако сам скривио, тешко мени! Ако ли сам прав, не могу подигнути главе, пун срамоте и видећи муку своју.

Se io sono stato reo, guai a me; E se son giusto, non però alzo il capo, [Essendo] sazio d'ignominia, e veggendo la mia afflizione;

16 И ако се подигне, гониш ме као лав, и опет чиниш чудеса на мени.

E se pur l'alzo, tu mi cacci a giusa di fiero leone, E torni a dimostrarti maraviglioso contro a me.

17 Понављаш сведочанства своја против мене, и умножаваш гнев свој на ме; војске једне за другом излазе на ме.

Tu mi produci in faccia nuovi testimoni tuoi; Tu accresci la tua indegnazione contro a me; Eserciti a muta [sono] sopra me.

18 Зашто си ме извадио из утробе? О да умрех! Да ме ни око не виде!

Perchè dunque mi hai tratto fuor della matrice? Io [vi] sarei spirato, e l'occhio d'alcuno non mi avrebbe veduto.

19 Био бих као да никада нисам био; из утробе у гроб био бих однесен.

Io sarei stato come se non avessi giammai avuto essere; Io sarei stato portato dal seno alla sepoltura.

20 Није ли мало дана мојих? Престани дакле и окани ме се да се мало опоравим,

I miei giorni non [sono] eglino poca cosa? cessa dunque, E rimanti da me, sì che io mi rinforzi un poco;

21 Пре него отидем одакле се нећу вратити, у земљу тамну и у сен смртни,

Avanti che io me ne vada alla terra delle tenebre, Dell'ombra della morte, onde mai non tornerò;

22 У земљу тамну као мрак и у сен смртни, где нема промене и где је видело као тама.

Alla terra d'oscurità simile a caligine; D'ombra di morte, [ove] non [è] ordine alcuno; E la quale, [quando] fa chiaro, [è] simile a caligine.