2 Књига Самуилова 22
1 И изговори Давид Господу речи ове песме, кад га избави Господ из руку свих непријатеља његових и из руке Саулове;
E falou David ao Senhor as palavras deste cântico, no dia em que o Senhor o livrou das mãos de todos os seus inimigos e das mãos de Saul.
2 И рече: Господ је моја Стена и Град мој и Избавитељ мој.
Disse pois: O Senhor é o meu rochedo, e o meu lugar forte, e o meu libertador.
3 Бог је Стена моја, у Њега ћу се уздати, Штит мој и Рог спасења мог, Заклон мој и Уточиште моје, Спаситељ мој, који ме избавља од силе.
Deus é o meu rochedo, nele confiarei: o meu escudo, e a força da minha salvação, o meu alto retiro, e o meu refúgio. O meu Salvador, de violência me salvaste.
4 Призивам Господа, кога ваља хвалити, и опраштам се непријатеља својих.
O Senhor, digno de louvor, invoquei, e de meus inimigos fiquei livre.
5 Јер обузеше ме смртни болови, потоци неваљалих људи уплашише ме.
Porque me cercaram as ondas de morte: as torrentes de Belial me assombraram.
Cordas do inferno me cingiram; encontraram-me laços de morte. (Sheol h7585)
7 У тескоби својој призвах Господа, и к Богу свом повиках, Он чу из двора свог глас мој, и вика моја дође му до ушију.
Estando em angústia, invoquei ao Senhor, e a meu Deus clamei: do seu templo ouviu ele a minha voz, e o meu clamor chegou aos seus ouvidos.
8 Затресе се и поколеба се земља, темељи небесима задрмаше се и померише се, јер се Он разгневи.
Então se abalou e tremeu a terra, os fundamentos dos céus se moveram e abalaram, porque ele se irou.
9 Подиже се дим из ноздрва Његових и из уста Његових огањ који прождире, живо угљевље одскакаше од Њега.
Subiu o fumo de seus narizes, e da sua boca um fogo devorador: carvões se incenderam dele.
10 Сави небеса и сиђе; а мрак беше под ногама Његовим.
E abaixou os céus, e desceu: e uma escuridão havia debaixo de seus pés.
11 И седе на херувима и полете, и показа се на крилима ветреним.
E subiu sobre um cherubim, e voou: e foi visto sobre as asas do vento.
12 Од мрака начини око себе шатор, од мрачних вода, облака ваздушних.
E por tendas pôs as trevas ao redor de si: ajuntamento de águas, nuvens dos céus.
13 Од севања пред Њим гораше живо угљевље.
Pelo resplendor da sua presença brasas de fogo se accendem.
14 Загрме с небеса Господ, и Вишњи пусти глас свој.
Trovejou desde os céus o Senhor: e o altíssimo fez soar a sua voz.
15 Пусти стреле своје, и разметну их; муње, и разасу их.
E disparou flechas, e os dissipou: raios e os perturbou.
16 Показаше се дубине морске, и открише се темељи васиљеној од претње Господње, од дихања духа из ноздрва Његових.
E apareceram as profundezas do mar, os fundamentos do mundo se descobriram: pela repreensão do Senhor, pelo sopro do vento dos seus narizes.
17 Тада пружи с висине руку и ухвати ме, извуче ме из воде велике.
Desde o alto enviou, e me tomou: tirou-me das muitas águas.
18 Избави ме од непријатеља мог силног и од мојих ненавидника, кад беху јачи од мене.
Livrou-me do meu possante inimigo, e daqueles que me tinham ódio, porque eram mais fortes do que eu.
19 Устадоше на ме у дан невоље моје, али ми Господ би потпора.
Encontraram-me no dia da minha calamidade: porém o Senhor se fez o meu esteio.
20 И изведе ме на пространо место, избави ме, јер сам му мио.
E tirou-me à largura, e arrebatou-me dali; porque tinha prazer em mim.
21 Даде ми Господ по правди мојој, по чистоти руку мојих дарива ме.
Recompensou-me o Senhor conforme à minha justiça: conforme à pureza de minhas mãos me retribuiu.
22 Јер се држах путева Господњих, и не одметнух се Бога свог.
Porque guardei os caminhos do Senhor: e não me apartei impiamente do meu Deus.
23 Него су сви закони Његови преда мном, и заповести Његове не уклањам од себе.
Porque todos os seus juízos estavam diante de mim: e de seus estatutos me não desviei.
24 И бих му веран, и чувах се од безакоња свог.
Porém fui sincero perante ele: e guardei-me da minha iniquidade.
25 Даде ми Господ по правди мојој, по чистоти мојој пред очима Његовим.
E me retribuiu o Senhor conforme à minha justiça, conforme à minha pureza diante dos seus olhos.
26 Са светима поступаш свето, с човеком верним верно;
Com o benigno te mostras benigno: com o varão sincero te mostras sincero.
27 С чистим чисто поступаш, а с неваљалим насупрот њему.
Com o puro te mostras puro: mas com o perverso te mostras avesso.
28 Јер помажеш народу невољном, а на поносите спушташ очи своје и понижаваш их.
E o povo aflito livras: mas teus olhos são contra os altivos, e tu os abaterás.
29 Ти си видело моје, Господе, и Господ просветљује таму моју.
Porque tu, Senhor, és a minha candeia: e o Senhor esclarece as minhas trevas.
30 С Тобом разбијам војску, с Богом својим скачем преко зида.
Porque contigo passo pelo meio dum esquadrão: pelo meu Deus salto um muro.
31 Пут је Божји веран, реч Господња чиста. Он је штит свима који се уздају у Њ.
O caminho de Deus é perfeito, e a palavra do Senhor refinada; e é o escudo de todos os que nele confiam.
32 Јер ко је Бог осим Господа? И ко је стена осим Бога нашег?
Porque, quem é Deus, senão o Senhor? e quem é rochedo, senão o nosso Deus?
33 Бог је крепост моја и сила моја, и чини да ми је пут без мане.
Deus é a minha fortaleza e a minha força, e ele perfeitamente desembaraça o meu caminho.
34 Даје ми ноге као у јелена, и на висине моје ставља ме.
Faz ele os meus pés como os das cervas, e me põe sobre as minhas alturas.
35 Учи руке моје боју, те ломе лук бронзани мишице моје.
Instrui as minhas mãos para a peleja, de maneira que um arco de cobre se quebra pelos meus braços.
36 Ти ми дајеш штит спасења свог, и милост твоја чини ме велика.
Também me deste o escudo da tua salvação, e pela tua brandura me vieste a engrandecer.
37 Шириш кораке моје пода мном, те се не омичу глежњи моји.
Alargaste os meus passos debaixo de mim, e não vacilaram os meus artelhos.
38 Терам непријатеље своје, и потирем их, и не враћам се докле их не истребим.
Persegui os meus inimigos, e os derrotei, e nunca me tornei até que os consumisse.
39 И истребљујем их, и обарам их да не могу устати, него падају под ноге моје.
E os consumi, e os atravessei, de modo que nunca mais se levantaram, mas cairam debaixo dos meus pés.
40 Јер ме Ти опасујеш снагом за бој: који устану на ме, обараш их пода ме.
Porque me cingiste de força para a peleja, fizeste abater-se debaixo de mim os que se levantaram contra mim.
41 Непријатеља мојих плећи Ти ми обраћаш, и потирем ненавиднике своје.
E deste-me o pescoço de meus inimigos, daqueles que me tinham ódio, e os destruí.
42 Обзиру се, али нема помагача: вичу ка Господу, али их не слуша.
Olharam, porém não houve libertador: sim, para o Senhor, porém não lhes respondeu.
43 Сатирем их као прах земаљски, као блато по улицама газим их и размећем.
Então os moí como o pó da terra; como a lama das ruas os trilhei e dissipei.
44 Ти ме избављаш од буне народа мог, чуваш ме да сам глава народима; народ ког не познавах служи ми.
Também me livraste das contendas do meu povo; guardaste-me para cabeça das nações; o povo que não conhecia me servirá.
45 Туђини ласкају ми, чујући покоравају ми се.
Os filhos de estranhos se me sujeitaram; ouvindo a minha voz, me obedeceram.
46 Туђини бледе, дрхћу у градовима својим.
Os filhos de estranhos descairam; e, cingindo-se, sairam dos seus encerramentos.
47 Жив је Господ, и да је благословена Стена моја. Да се узвиси Бог, Стена спасења мог.
Vive o Senhor, e bendito seja o meu rochedo; e exaltado seja Deus, a rocha da minha salvação:
48 Бог, који ми даје освету, и покорава ми народе,
O Deus que me dá inteira vingança, e sujeita os povos debaixo de mim.
49 Који ме изводи из непријатеља мојих, и подиже ме над оне који устају на ме, и од човека жестоког избавља ме.
E o que me tira dentre os meus inimigos: e tu me exaltas sobre os que contra mim se levantam; do homem violento me livras.
50 Тога ради хвалим Те, Господе, по народима, и појем имену твом,
Por isso, ó Senhor, te louvarei entre as gentes, e entoarei louvores ao teu nome.
51 Који славно избављаш цара свог, и чиниш милост помазанику свом Давиду и семену његовом довека.
Ele é a torre das salvações do seu rei, e usa de benignidade com o seu ungido, com David, e com a sua semente para sempre.
