Zaharija 10

1 Ištite od Gospoda dažda u vrijeme poznoga dažda, Gospod æe pustiti munje, i daæe vam izobila dažda i svakome trave u polju.

Mou kole ʻae ʻuha meia Sihova, ʻI he māhina ʻoe ʻuha mui; pea pehē, ʻe ngaohi ʻe Sihova ʻae ʻuhila, mo ne foaki ʻae ʻuha lahi kiate kinautolu, ki he tangata taki taha ʻae mohuku ʻi he ngoue.

2 Jer likovi govore ništavilo i vraèi vide laž i govore zaludne sne, tješe taštinom; zato otidoše kao stado, i ojadiše se, jer ne bješe pastira.

He ko e vaʻinga ʻae lea ʻae ngaahi tamapua, pea kuo mamata ʻae kau kikite ki he loi, pea kuo nau fakamatala ʻae ngaahi misi loi; ʻoku taʻeʻaonga ʻenau fakafiemālie: ko ia naʻa nau ʻalu hē ʻo hangē ha fanga manu, naʻa nau puputuʻu, koeʻuhi naʻe ʻikai ha tauhi.

3 Gnjev se moj raspali na pastire, i pokarah jarce; jer Gospod nad vojskama obide stado svoje, dom Judin, i uèini da su mu kao konj okiæen za boj.

Naʻe tafutafu ʻeku houhau ki he kau tauhi, pea naʻaku tautea ʻae fanga kosi: he kuo ʻaʻahi ʻe he ʻOtua ʻakinautolu, ʻoku ne tauhi ʻi he fale ʻo Siuta, pea kuo ne ngaohi ʻakinautolu, ke hangē ko ha hoosi lelei ki he tau.

4 Od njega je ugao, od njega kolje, od njega luk ubojiti, od njega izlazi i svaki nastojnik.

Naʻe meiate ia ʻae maka-tuliki, naʻe meiate ia ʻae faʻo, naʻe meiate ia ʻae kaufana ki he tau, pea ʻe haʻu fakataha meiate ia ʻae pule kotoa pē.

5 I oni æe biti kao junaci, gaziæe u boju kao blato po ulicama, i biæe se, jer je Gospod s njima, i koji jašu na konjma osramotiæe se.

Pea te nau hangē ko e kau tangata mālohi, ʻoku malamalaki hifo [honau fili ]ʻi he pelepela ʻoe ngaahi hala, ʻoka fai ʻae tau: pea te nau tau, koeʻuhi ʻoku ʻiate kinautolu ʻa Sihova, pea te nau fakamaaʻi ʻae kau heka hoosi.

6 I ukrijepiæu dom Judin, i dom æu Josifov spasti, i dovešæu ih natrag, jer mi ih je žao, i biæe kao da ih nijesam odbacio, jer sam ja Gospod Bog njihov i uslišiæu ih.

“Pea te u tokoni mālohi ʻae fale ʻo Siuta, pea te u fakamoʻui ʻae fale ʻo Siosefa, pea te u ʻomi ʻakinautolu, mo toe fakanofo ʻakinautolu; koeʻuhi ko ʻeku ʻofa kiate kinautolu: pea te nau hangē naʻe ʻikai te u liʻaki ʻakinautolu: he ko au, ko Sihova, ko honau ʻOtua, pea te u fanongo kiate kinautolu.

7 I oni od Jefrema biæe kao junak, i srce æe im biti veselo kao od vina, i sinovi njihovi vidjeæe i veseliæe se, i srce æe im se radovati o Gospodu.

Pea ʻe tatau ʻakinautolu ʻi ʻIfalemi, mo ha taha mālohi, pea ʻe fiefia honau loto ʻo hangē ko ha meʻa ʻi he uaine; ʻio, ʻe mamata ki ai ʻenau fānau pea nau fiefia: ʻe nekeneka honau loto ʻia Sihova.

8 Zazviždaæu im i sabraæu ih, jer æu ih izbaviti, i oni æe se umnožiti kao što su se bili umnožili.

Te u fakaʻiseʻisa koeʻuhi ko kinautolu, pea u tānaki ʻakinautolu; he kuo u huhuʻi ʻakinautolu, pea te nau tupu ʻo hangē ko ʻenau faʻa tupu.

9 I rasijaæu ih meðu narode da se u daljnijem mjestima opominju mene, i živeæi sa sinovima svojima da se vrate.

Pea te u tūtuuʻi ʻakinautolu ʻi he lotolotonga ʻoe kakai; pea te nau manatuʻi au, ʻi he ngaahi fonua mamaʻo; pea ʻe moʻui ʻakinautolu, pea mo ʻenau fānau, pea ʻe toe tafoki mai.

10 I dovešæu ih natrag iz zemlje Misirske, i sabraæu ih iz Asirske, i dovešæu ih u zemlju Galadsku i na Livan; i neæe im biti dosta mjesta.

Te u toe ʻomi ʻakinautolu foki mei he fonua ko ʻIsipite, mo tānaki ʻakinautolu mei ʻAsilia; pea te u ʻomi ʻakinautolu ki he fonua ko Kiliati, mo Lepanoni, pea ʻe ʻikai ha potu ʻe maʻu ke nau hao ai.

11 I od tjeskobe æe prijeæi preko mora, i razbiæe vale u moru, i sve æe dubine rijeci presahnuti, i oboriæe se ponos Asirski i palica æe se Misirska uzeti.

Pea ʻe ʻalu atu ia ʻi tahi ʻi he mamahi, pea ʻe taaʻi ʻae ngaahi peau ʻoe tahi, pea ʻe fakamōmoa ʻae ngaahi loloto ʻoe vaitafe: pea ʻe fakahifo ki lalo ʻae fielahi ʻo ʻAsilia, pea ʻe mole atu ʻae tokotoko ʻoe pule mei ʻIsipite.

12 I ukrijepiæu ih Gospodom, i oni æe hoditi u ime njegovo, govori Gospod.

Pea te u fakamālohi ʻakinautolu ʻia Sihova; pea te nau feʻaluʻaki fano ʻi hono huafa,” ʻoku pehē ʻe Sihova.