Psalmi 147

1 Hvalite Gospoda, jer je slatko pjevati Boga našega, jer blagome prilikuje hvala.

Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.

2 Gospod zida Jerusalim, sabira rasijane sinove Izrailjeve;

PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.

3 Iscjeljuje one koji su skrušena srca, i lijeèi tuge njihove;

On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.

4 Izbraja mnoštvo zvijezda, i sve ih zove imenom.

On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.

5 Velik je Gospod naš i velika je krjepost njegova, i razumu njegovu nema mjere.

Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.

6 Prihvata smjerne Gospod, a bezbožne ponižava do zemlje.

PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.

7 Redom pjevajte Gospodu hvalu, udarajte Bogu našemu u gusle.

Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;

8 On zastire nebo oblacima, sprema zemlji dažd, èini te raste na gorama trava;

Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;

9 Daje stoci piæu njezinu, i vraniæima, koji vièu k njemu.

Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].

10 Ne mari za silu konjsku, niti su mu mili kraci èovjeèiji.

Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.

11 Mili su Gospodu oni koji ga se boje, koji se uzdaju u milost njegovu.

PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.

12 Slavi, Jerusalime, Gospoda; hvali Boga svojega, Sione!

Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.

13 Jer on utvrðuje prijevornice vrata tvojih, blagosilja sinove tvoje u tebi.

On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.

14 Ograðuje meðe tvoje mirom, nasiæava te jedre pšenice.

Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.

15 Šalje govor svoj na zemlju, brzo teèe rijeè njegova.

On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.

16 Daje snijeg kao vunu, sipa inje kao pepeo.

On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.

17 Baca grad svoj kao zalogaje, pred mrazom njegovijem ko æe ostati?

Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?

18 Pošlje rijeè svoju, i sve se raskravi; dune duhom svojim, i poteku vode.

Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.

19 On je javio rijeè svoju Jakovu, naredbe i sudove svoje Izrailju.

Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.

20 Ovo nije uèinio nijednome drugom narodu, i sudova njegovijeh oni ne znaju. Aliluja!

Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.