Brojevi 14
1 Tada se podiže sav zbor i stade vikati, i narod plakaše onu noæ.
Pea naʻe hiki hake ʻae leʻo ʻoe kakai kotoa pē, ʻo tangi; pea naʻe tangi ʻae kakai ʻi he pō ko ia.
2 I vikahu na Mojsija i na Arona svi sinovi Izrailjevi; i sav zbor reèe im: kamo da smo pomrli u zemlji Misirskoj ili da pomremo u ovoj pustinji!
Pea naʻe lāunga ʻae fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli kia Mōsese pea mo ʻElone: pea naʻe pehē ʻe he kakai kotoa pē kiate kinaua, “ʻAmusiaange ʻekimautolu ne mau mate ʻi he fonua ko ʻIsipite! Pea ʻamusiaange ʻekimautolu naʻa mau mate ʻi he toafa ni!
3 Zašto nas vodi Gospod u tu zemlju da izginemo od maèa, žene naše i djeca naša da postanu roblje? Nije li bolje da se vratimo u Misir?
Pea ko e hā kuo ʻomi ai ʻe Sihova ʻakimautolu ki he fonua ni, ke mau tō ʻi he heletā, kae tuku homau uaifi mo ʻemau fānau ke pōpula? ʻIkai ʻe lelei hake ʻemau toe foki ki ʻIsipite?”
4 I rekoše meðu sobom: da postavimo starješinu, pa da se vratimo u Misir.
Pea naʻa nau fealēleaʻaki, ʻo pehē, “Ke tau fakanofo ha ʻeiki, pea tau foki ki ʻIsipite.
5 Tada Mojsije i Aron padoše nièice pred svijem zborom sinova Izrailjevijeh.
Pea naʻe tō foʻohifo ʻa Mōsese mo ʻElone ki hona mata ʻi he ʻao ʻoe fakataha ʻoe kakai ʻoe fānau ʻa ʻIsileli.”
6 A Isus sin Navin i Halev sin Jefonijin izmeðu onijeh što uhodiše zemlju, razdriješe haljine svoje,
Pea ko Siosiua ko e foha ʻo Nuni, mo Kelepi ko e foha ʻo Sifune, naʻa na ʻiate kinautolu naʻe vakai ki he fonua, pea naʻa na hae hona kofu:
7 I rekoše svemu zboru sinova Izrailjevijeh govoreæi: zemlja koju proðosmo i uhodismo, vrlo je dobra zemlja.
Pea naʻa na lea ki he fakataha ʻae fānau ʻa ʻIsileli, ʻo pehē, “Ko e fonua naʻa mau ʻalu ke vakai ki ai, ko e fungani fonua lelei.
8 Ako smo mili Gospodu, on æe nas odvesti u tu zemlju, i daæe nam je; a to je zemlja u kojoj teèe mlijeko i med.
Kapau ʻe fiemālie ʻa Sihova ʻiate kitautolu, pea te ne ʻave ʻakitautolu ki he fonua ko ia, ʻo foaki ia kiate kitautolu; ko e fonua ʻoku pito ʻi he huʻahuhu mo e honi.
9 Samo se ne odmeæite Gospoda, i ne bojte se naroda one zemlje; jer ih možemo pojesti; otstupio je od njih zaklon njihov, a s nama je Gospod, ne bojte ih se.
Ke ʻoua pe naʻa mou angatuʻu kia Sihova, pea ʻoua naʻa mou manavahē ki he kakai ʻoe fonua; he ko e meʻakai maʻatautolu ʻakinautolu: kuo mole honau mālohi ʻiate kinautolu, pea ʻoku ʻiate kitautolu ʻa Sihova: ʻoua naʻa mou manavahē kiate kinautolu.”
10 Tada reèe sav zbor da ih pobiju kamenjem; ali se pokaza slava Gospodnja svijem sinovima Izrailjevijem u šatoru od sastanka.
Ka naʻe tala ʻe he kakai kotoa pē ke lisingi ʻakinaua ʻaki ʻae maka. Pea naʻe hā mai ʻae nāunau ʻo Sihova ʻi he fale fehikitaki ʻoe kakai ʻi he ʻao ʻoe fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli.
11 I reèe Gospod Mojsiju: dokle æe me vrijeðati taj narod? kad li æe mi vjerovati poslije tolikih znaka što sam uèinio meðu njima?
Pea naʻe pehē ʻe Sihova kia Mōsese, “ʻE fēfē hono fuoloa ʻoe fakaʻita mai ʻae kakai ni kiate au? ʻE fēfē hono fuoloa mo e teʻeki tenau tui kiate au, ʻi he ngaahi fakaʻilonga ne u fakahā kiate kinautolu?
12 Udariæu ga pomorom, i rasuæu ga; a od tebe æu uèiniti narod velik i jaèi od ovoga.
Te u taaʻi ʻaki ʻakinautolu ʻae mahaki fakaʻauha, pea te u liʻaki ʻakinautolu, pea te u ngaohi koe ko e puleʻanga lahi mo mālohi ʻiate kinautolu.”
13 A Mojsije reèe Gospodu: ali æe èuti Misirci, izmeðu kojih si izveo ovaj narod silom svojom,
Pea naʻe pehē ʻe Mōsese kia Sihova, “ʻE toki fanongo ki ai ʻae kakai ʻIsipite, (he naʻa ke ʻomi ʻi ho mālohi ʻae kakai ni meiate kinautolu; )
14 I reæi æe s ljudima ove zemlje, koji su èuli da si ti, Gospode, bio usred naroda i da si se oèima viðao, Gospode, i oblak tvoj da je stajao nad njima, i u stupu od oblaka da si išao pred njima danju i u stupu ognjenom noæu;
Pea tenau tala ia ki he kakai ʻoe fonua ni: he kuo nau fanongo ko koe ko Sihova ʻoku ke ʻi he kakai ni, kuo ke femamataʻaki pe, pea kuo tuʻu hoʻo ʻao ʻi ʻolunga ʻiate kinautolu, pea ʻoku ke muʻomuʻa ʻiate kinautolu, ʻi he pou ʻoe ʻao ʻi he ʻaho, pea mo e pou ʻoe afi ʻi he pō.
15 Pa kad pobiješ ovaj narod, sve do jednoga, govoriæe narodi, koji su èuli pripovijest o tebi, govoreæi:
Pea ko eni, kapau te ke tāmateʻi ʻae kakai ni kotoa pē, ʻo hangē ko ha tangata ʻe tokotaha, ʻe toki lea ai ʻae ngaahi puleʻanga kuo nau fanongo ki ho ongoongo, ʻo pehē,
16 Nije mogao Gospod dovesti naroda ovoga u zemlju koju im je sa zakletvom obeæao, zato ih pobi u pustinji.
Koeʻuhi kuo ʻikai faʻa ʻomi ʻe Sihova ʻae kakai ni ki he fonua naʻa ne fuakava ai kiate kinautolu, ko ia kuo ne tāmateʻi ai ʻakinautolu ʻi he toafa.
17 Neka se dakle proslavi sila Gospodnja, kao što si rekao govoreæi:
Pea ko eni, ʻoku ou kole ki hoʻo ʻafio, tuku ke lahi ʻae mālohi ʻo hoku ʻOtua, ʻo hangē ko hoʻo folofola, naʻe pehē,
18 Gospod dugo èeka i obilan je milošæu, prašta bezakonje i grijeh, ali ne pravda krivoga, nego pohodi bezakonje otaèko na sinovima do treæega i èetvrtoga koljena.
ʻOku kātaki fuoloa ʻa Sihova, pea ʻoku lahi ʻene ʻaloʻofa, ʻoku faʻa fakamolemole ʻe ia ʻae angahala mo e fai meʻa kovi, ka ʻe ʻikai ʻaupito fakatonuhiaʻi ʻe ia ʻae halaia: ʻoku fakahoko ki he fānau hono nunuʻa ʻoe hia ʻae mātuʻa ʻo aʻu ki he toʻutangata ʻe tolu mo hono fā.
19 Oprosti bezakonje ovomu narodu radi velike milosti svoje, kao što si praštao narodu ovomu od Misira dovde.
ʻOku ou kole ki hoʻo ʻafio, ke ke fakamolemole ʻae angahala ʻae kakai ni ʻo tatau mo hono lahi ʻo hoʻo ʻaloʻofa, pea hangē ko hoʻo fakamolemole ʻae kakai ni, mei ʻIsipite ʻo aʻu mai ki heni.”
20 A Gospod reèe: praštam po rijeèi tvojoj.
Pea naʻe pehē ʻe Sihova, “Kuo u fakamolemole ʻo hangē ko hoʻo lea.
21 Ali tako ja živ bio, i tako sva zemlja bila puna slave Gospodnje,
Ka e hangē ko e moʻoni ʻa ʻeku moʻui, ʻe pito ʻa māmani kotoa pē ʻi he nāunau ʻo Sihova.
22 Ti ljudi koji vidješe slavu moju i znake moje što sam uèinio u Misiru i u ovoj pustinji, i kušaše me veæ deset puta, i ne poslušaše rijeèi moje,
Koeʻuhi ko e kau tangata kotoa pē naʻe mamata ki hoku nāunau, pea mo ʻeku ngaahi ngāue mana, ʻaia ne u fai ʻi ʻIsipite, pea mo e toafa, kuo nau fakaʻitaʻi au ʻo liunga hongofulu, pea naʻe ʻikai tenau fanongo ki hoku leʻo;
23 Neæe vidjeti zemlje koju sa zakletvom obeæah ocima njihovijem, neæe vidjeti ni jedan od onijeh koji me uvrijediše.
Ko e moʻoni ʻe ʻikai tenau mamata ki he fonua ne u fuakava ai ki heʻenau ngaahi tamai, pea ʻe ʻikai mamata ai ha taha ʻiate kinautolu naʻe fakaʻita kiate au:
24 A slugu svojega Haleva, u kojem bješe drugi duh i koji se sasvijem mene držao, njega æu odvesti u zemlju u koju je išao, i sjeme æe je njegovo naslijediti.
Ka ko ʻeku tamaioʻeiki ko Kelepi, koeʻuhi naʻe ʻiate ia ʻae laumālie kehe, pea kuo muimui ʻaupito ia kiate au, ko ia te u ʻomi ai ia ki he fonua naʻe ʻalu ia ki ai; pea ʻe maʻu ia ʻe hono hako.
25 Ali Amalik i Hananej sjede u dolini, zato se sjutra vratite natrag, i idite u pustinju k Crvenom Moru.
(Pea ko eni, naʻe nofo ʻi he vahaʻa moʻunga ʻae kau ʻAmaleki mo e kau Kēnani, ) Mou toe foki ʻapongipongi, pea mou ō ki he toafa ʻi he hala ki he Tahi Kulokula.”
26 Još reèe Gospod Mojsiju i Aronu govoreæi:
Pea naʻe folofola ʻa Sihova kia Mōsese mo ʻElone, ʻo pehē,
27 Dokle æe taj zli zbor vikati na me? Èuo sam viku sinova Izrailjevijeh, kojom vièu na me.
“ʻE fēfē hono fai fuoloa ʻae kakai kovi ni, mo ʻenau lāunga kiate au? Kuo u fanongo ki he lāunga ʻae fānau ʻa ʻIsileli, kuo nau lāunga ai kiate au.
28 Kaži im: tako ja živ bio, kaže Gospod, uèiniæu vam onako kako ste govorili i ja èuh.
Ke ke tala kiate kinautolu, ‘ʻOku pehē ʻe Sihova, ko e moʻoni ʻa ʻeku moʻui, pea te u fai kiate kimoutolu ʻo hangē ko hoʻomou lea ʻi hoku telinga:
29 U ovoj æe pustinji popadati mrtva tjelesa vaša, i svi izmeðu vas koji su izbrojeni u svem broju vašem od dvadeset godina i više, koji vikaste na me,
ʻE tō homou ʻangaʻanga ʻi he toafa ni ʻakinautolu kotoa pē naʻe lau ʻiate kimoutolu, ʻo fakatatau ki homou lau kotoa pē, mei hono taʻu ʻe uofulu tupu, ʻakinautolu ʻaia kuo lāunga kiate au,
30 Neæete uæi u zemlju, za koju podigav ruku svoju zakleh se da æu vas naseliti u njoj, osim Haleva sina Jefonijina i Isusa sina Navina.
Ko e moʻoni ʻe ʻikai te mou hoko atu ki he fonua, ʻaia ne u fuakava ke tuku kiate kimoutolu ke mou nofo ai, ka ko Kelepi ko e foha ʻo Sifune, mo Siosiua ko e foha ʻo Nuni.
31 A djecu vašu, za koju rekoste da æe postati roblje, njih æu odvesti, i oni æe poznati zemlju za koju vi ne marite.
Ka ko hoʻomou fānau, ʻakinautolu naʻa mou pehē ki ai tenau pōpula, te u ʻomi ʻakinautolu ki ai, pea ʻe ʻilo ʻekinautolu ʻae fonua kuo mou liʻaki.
32 A vaša tjelesa mrtva æe popadati u ovoj pustinji.
Ka ko kimoutolu, ʻe tō homou ʻangaʻanga ʻi he toafa ni.
33 A djeca vaša biæe pastiri po pustinji èetrdeset godina, i nosiæe kar za preljube vaše, dokle ne ispropadaju tjelesa vaša u pustinji.
Pea ʻe ʻalu fano pe hoʻomou fānau ʻi he toafa ʻi he taʻu ʻe fāngofulu, ʻo fua hoʻomou feʻauaki, kaeʻoua ke ʻosiʻosi homou ʻangaʻanga ʻi he toafa.
34 Po broju dana, za koje uhodiste zemlju, èetrdeset dana, na svaki dan po godinu, nosiæete grijehe svoje, èetrdeset godina, i poznaæete da sam prekinuo s vama.
ʻE fakatatau ki he ngaahi ʻaho ʻaia naʻa mou mataki ai ʻae fonua, ʻio, ko e ʻaho ʻe fāngofulu, ko e ʻaho taki taha ki he taʻu ʻe taha, ʻio, ko e taʻu ʻe fāngofulu te mou fua hoʻomou angahala, pea te mou ʻilo ai ʻeku fakamamahi,
35 Ja Gospod rekoh, i tako æu uèiniti svemu tom zboru zlomu, koji se sabrao na me: u pustinji æe propasti i tu pomrijeti.
Kuo u lea ʻaki eni ʻeau ko Sihova, ko e moʻoni te u fai ia ki he kakai kovi ni kotoa pē, kuo tānaki ʻo fakataha ke angatuʻu kiate au: ʻe fakaʻauha ʻakinautolu ʻi he toafa ni, pea tenau mate ʻi ai.
36 A ljudi koje bješe poslao Mojsije da uhode zemlju, i koji vrativši se pobuniše sav zbor da vièe na nj, prosuvši zao glas o zemlji,
Pea ko e kau tangata, naʻe fekau ʻe Mōsese kenau ʻalu ʻo vakai ki he fonua, ne nau liliu mai, pea naʻa nau fakalanga lāunga ʻi he kakai kiate ia, ʻi heʻenau ʻomi ʻae ongoongo kovi ʻoe fonua,
37 Ti ljudi, koji prosuše zao glas o zemlji, pomriješe od pomora pred Gospodom;
ʻIo, ʻae kau tangata naʻe ʻomi ʻae ongoongo kovi ʻoe fonua, naʻa nau mate ʻi he ʻao ʻo Sihova ʻi he mahaki fakaʻauha.
38 A Isus sin Navin i Halev sin Jefonijin ostaše živi izmeðu ljudi koji su išli da uhode zemlju.
Ka naʻe fakamoʻui ʻa Siosiua ko e foha ʻo Nuni, mo Kelepi ko e foha ʻo Sifune, naʻa na ʻiate kinautolu naʻe ʻalu ke vakai ki he fonua.
39 I Mojsije kaza sve ove rijeèi svijem sinovima Izrailjevijem, i narod plaka veoma.
Pea naʻe tala ʻe Mōsese ʻae ngaahi lea ni ki he fānau kotoa pē ʻa ʻIsileli: pea naʻe loto mamahi lahi ʻae kakai.
40 A sjutradan ustavši poðoše navrh gore, i rekoše: evo nas, idemo na mjesto za koje je govorio Gospod, jer zgriješismo.
Pea naʻa nau tuʻu hengihengi hake pe, pea naʻa nau ō ki he tumutumu ʻoe moʻunga, ʻonau pehē, “Vakai, kuo tau ʻi heni, ka tau ō ki he potu ʻaia kuo talaʻofa ki ai ʻe Sihova: he kuo mau angahala.”
41 Ali Mojsije reèe: zašto prestupate zapovijest Gospodnju? Od toga neæe biti ništa.
Pea naʻe pehē ʻe Mōsese, “Ko e hā eni ʻoku mou talangataʻa ai ki he fekau ʻa Sihova? Ka ʻe ʻikai monūʻia ia.
42 Ne idite gore, jer Gospod nije meðu vama; nemojte da vas pobiju neprijatelji vaši.
ʻOua naʻa mou ʻalu hake, he ʻoku ʻikai ʻiate kimoutolu ʻa Sihova; naʻa taaʻi ʻakimoutolu ʻi he ʻao ʻo homou ngaahi fili.
43 Jer je Amalik i Hananej tamo pred vama, i izginuæete od maèa, jer odustaviste Gospoda, pa neæe ni Gospod biti s vama.
He ko e kau ʻAmaleki mo e kau Kēnani ʻoku nau ʻi ai ʻi homou ʻao, pea te mou tō ʻi he heletā: koeʻuhi kuo mou fulituʻa kia Sihova, ko ia ʻe ʻikai ai ʻiate kimoutolu ʻa Sihova.”
44 Ali oni ipak navališe da idu navrh gore; ali kovèeg zavjeta Gospodnjega i Mojsije ne izaðoše iz okola.
Ka naʻa nau talangataʻa pe ʻonau ʻalu ki he tumutumu ʻoe moʻunga: ka ko e puha ʻoe fuakava ʻa Sihova, pea mo Mōsese, naʻe ʻikai ʻalu mei he ʻapitanga.
45 Tada siðe Amalik i Hananej, koji življahu u onoj gori, i razbiše ih i baciše dori do Orme.
Pea naʻe toki hifo mai ʻae kau ʻAmaleki, mo e kau Kēnani, ʻakinautolu naʻe nofo ʻi he moʻunga ko ia, ʻonau taaʻi ʻakinautolu, mo haha ʻakinautolu, ʻo aʻu ki Hoama.
