Jov 31
1 Vjeru uèinih sa oèima svojim, pa kako bih pogledao na djevojku?
Fiz concerto com os meus olhos: como pois attentaria n'uma virgem?
2 Jer kakav je dio od Boga ozgo? i kakvo našljedstvo od svemoguæega s visine?
Porque qual seria a parte de Deus de cima? ou a herança do Todo-poderoso para mim desde as alturas?
3 Nije li pogibao nevaljalome i èudo onima koji èine bezakonje?
Porventura não é a perdição para o perverso, o desastre para os que obram iniquidade?
4 Ne vidi li on putove moje, i sve korake moje ne broji li?
Ou não vê elle os meus caminhos, e não conta todos os meus passos?
5 Ako hodih s lažju ili ako pohitje noga moja na prijevaru,
Se andei com vaidade, e se o meu pé se apressou para o engano
6 Neka me izmjeri na mjerilima pravijem, i neka Bog pozna dobrotu moju.
(Pese-me em balanças fieis, e saberá Deus a minha sinceridade),
7 Ako su koraci moji zašli s puta, i ako je za oèima mojim pošlo srce moje, i za ruke moje prionulo štogod,
Se os meus passos se desviavam do caminho, e se o meu coração segue os meus olhos, e se ás minhas mãos se apegou coisa alguma,
8 Neka ja sijem a drugi jede, i neka se iskorijene izdanci moji.
Então semeie eu e outro coma, e seja a minha descendencia arrancada até á raiz.
9 Ako se zanijelo srce moje za kojom ženom, i ako sam vrebao na vratima bližnjega svojega,
Se o meu coração se deixou seduzir por uma mulher, ou se eu armei traições á porta do meu proximo,
10 Neka drugomu melje žena moja, i neka se drugi nad njom povijaju.
Então môa minha mulher para outro, e outros se encurvem sobre ella.
11 Jer je to grdilo i bezakonje za sudije.
Porque é uma infamia, e é delicto pertencente aos juizes.
12 Jer bi to bio oganj koji bi proždirao do uništenja, i svu bi moju ljetinu iskorijenio.
Porque fogo é que consomem até á perdição, e desarreigaria toda a minha renda.
13 Ako nijesam htio doæi na sud sa slugom svojim ili sa sluškinjom svojom, kad bi se tužili na mene;
Se desprezei o direito do meu servo ou da minha serva, quando elles contendiam comigo,
14 Jer šta bih èinio kad bi se Bog podigao, i kad bi potražio, šta bih mu odgovorio?
Então que faria eu quando Deus se levantasse? e, inquirindo a causa, que lhe responderia?
15 Koji je mene stvorio u utrobi, nije li stvorio i njega? nije li nas on isti sazdao u materici?
Aquelle que me fez no ventre não o fez tambem a elle? ou não nos formou do mesmo modo na madre?
16 Ako sam odbio siromasima želju njihovu, i oèi udovici zamutio,
Se retive o que os pobres desejavam, ou fiz desfallecer os olhos da viuva,
17 I ako sam zalogaj svoj sam jeo a nije ga jela i sirota,
Ou só comi o meu bocado, e o orphão não comeu d'elle
18 Jer je od mladosti moje rasla sa mnom kao kod oca, i od utrobe matere svoje vodao sam je;
(Porque desde a minha mocidade cresceu comigo como com seu pae, e o guiei desde o ventre de minha mãe),
19 Ako sam gledao koga gdje gine nemajuæi haljine, i siromaha gdje se nema èim pokriti,
Se a alguem vi perecer por falta de vestido, e ao necessitado por não ter coberta,
20 Ako me nijesu blagosiljala bedra njegova što se runom ovaca mojih utoplio,
Se os seus lombos me não abençoaram, se elle não se aquentava com as pelles dos meus cordeiros,
21 Ako sam izmahnuo rukom na sirotu, kad vidjeh na vratima pomoæ svoju,
Se eu levantei a minha mão contra o orphão, porquanto na porta via a minha ajuda,
22 Neka mi ispadne rame iz pleæa, i ruka moja neka se otkine od zgloba.
Então caia do hombro a minha espadoa, e quebre-se o meu braço do osso.
23 Jer sam se bojao pogibli od Boga, kojega velièanstvu ne bih odolio.
Porque o castigo de Deus era para mim um assombro, e eu não podia supportar a sua alteza.
24 Ako sam polagao na zlato nadanje svoje, ili èistome zlatu govorio: uzdanico moja!
Se no oiro puz a minha esperança, ou disse ao oiro fino: Tu és a minha confiança;
25 Ako sam se veselio što mi je imanje veliko i što mnogo steèe ruka moja,
Se me alegrei de que era muita a minha fazenda, e de que a minha mão tinha alcançado muito;
26 Ako sam gledao na sunce, kad sjaje, i na mjesec, kad ponosito hodi,
Se olhei para o sol, quando resplandecia, ou para a lua, caminhando gloriosa,
27 I srce se moje potajno prevarilo i ruku moju poljubila usta moja,
E o meu coração se deixou enganar em occulto, e a minha bocca beijou a minha mão,
28 I to bi bilo bezakonje za sudije, jer bih se odrekao Boga ozgo;
Tambem isto seria delicto pertencente ao juiz: pois assim negaria a Deus que está em cima.
29 Ako sam se radovao nesreæi nenavidnika svojega, i ako sam zaigrao kad ga je zlo zadesilo,
Se me alegrei da desgraça do que me tem odio, e se eu exultei quando mal o achou
30 Jer ne dadoh jeziku svojemu da griješi tražeæi dušu njegovu s proklinjanjem;
(Tambem não deixei peccar o meu paladar, desejando a sua morte com maldição),
31 Ako ne govorahu domašnji moji: ko bi nam dao mesa njegova? ne možemo se ni najesti;
Se a gente da minha tenda não disse: Ah, quem nos désse da sua carne! nunca nos fartariamos d'ella:
32 Stranac nije noæivao na polju; vrata svoja otvorao sam putniku;
O estrangeiro não passava a noite na rua; as minhas portas abria ao viandante.
33 Ako sam kao što èine ljudi tajio prijestupe svoje i krio svoje bezakonje u svojim njedrima,
Se, como Adão, encobri as minhas transgressões, occultando o meu delicto no meu seio;
34 Ako sam i mogao plašiti veliko mnoštvo, ipak od najmanjega u domu bijaše me strah; zato muèah i ne odlažah od vrata.
Porque eu temia a grande multidão, e o desprezo das familias me apavoraria, e eu me calaria, e não sairia da porta.
35 O da bih imao koga da me sasluša! Gle, želja je moja da mi svemoguæi odgovori i suparnik moj da mi napiše knjigu.
Ah quem me dera um que me ouvisse! eis que o meu intento é que o Todo-poderoso me responda, e que o meu adversario escreva um livro.
36 Nosio bih je na ramenu svom, vezao bih je sebi kao vijenac,
Por certo que o levaria sobre o meu hombro, sobre mim o ataria por corôa.
37 Broj koraka svojih kazao bih mu, kao knez pristupio bih k njemu.
O numero dos meus passos lhe mostraria: como principe me chegaria a elle.
38 Ako je na me vikala moja zemlja, i brazde njezine plakale,
Se a minha terra clamar contra mim, e se os seus regos juntamente chorarem,
39 Ako sam jeo roda njezina bez novaca i dosaðivao duši gospodara njezinijeh,
Se comi a sua novidade sem dinheiro, e suffoquei a alma dos seus donos,
40 Mjesto pšenice neka mi raða trnje, i mjesto jeèma kukolj. Svršiše se rijeèi Jovove.
Por trigo me produza cardos, e por cevada joio. Acabaram-se as palavras de Job.
