Jov 11
1 A Sofar Namaæanin odgovori i reèe:
Wtedy Sofar z Naamy odpowiedział:
2 Zar na mnoge rijeèi nema odgovora? ili æe èovjek govorljiv ostati prav?
Czy nie należy odpowiedzieć na takie mnóstwo słów? Czy człowiek gadatliwy ma być usprawiedliwiony?
3 Hoæe li tvoje laži umuèkati ljude? i kad se ti rugaš, zar te neæe niko posramiti?
Czy ludzie mają milczeć na twoje kłamstwa? A gdy kpisz, nikt cię nie zawstydzi?
4 Jer si rekao: èista je nauka moja, i èist sam pred oèima tvojim.
Powiedziałeś bowiem: Moja nauka jest czysta, jestem czysty w twoich oczach.
5 Ali kad bi Bog progovorio i usne svoje otvorio na te,
O gdyby Bóg zechciał przemówić i otworzyć usta przeciwko tobie;
6 I pokazao ti tajne mudrosti, jer ih je dvojinom više, poznao bi da te Bog kara manje nego što zaslužuje tvoje bezakonje.
Gdyby objawił tajemnice mądrości – że zasługujesz na dwa razy większą [karę]. Poznaj więc, ile Bóg ci przebaczył za twoją nieprawość.
7 Možeš li ti tajne Božije dokuèiti, ili dokuèiti savršenstvo svemoguæega?
Czy wybadasz tajemnice Boga? Czy zgłębisz doskonałość Wszechmocnego?
Są wyżej niż niebiosa, co [możesz z tym] uczynić? Głębsze niż piekło, czy [możesz je] poznać? (Sheol h7585)
9 Duže od zemlje, šire od mora.
Ich miara jest dłuższa niż ziemia i szersza niż morze.
10 Da prevrati, ili zatvori ili sabere, ko æe mu braniti?
Jeśli wycina, zamyka albo gromadzi, któż go powstrzyma?
11 Jer zna ništavilo ljudsko, i videæi nevaljalstvo zar neæe paziti?
On bowiem zna marność ludzi i widzi niegodziwość. Czy miałby na to nie zważać?
12 Èovjek bezuman postaje razuman, premda se èovjek raða kao divlje magare.
Człowiek nierozumny może nabyć rozumu, choć człowiek rodzi się jak źrebię dzikiego osła.
13 Da ti upraviš srce svoje i podigneš ruke svoje k njemu,
Jeśli przygotujesz swoje serce i wyciągniesz do niego swoje ręce;
14 Ako je bezakonje u ruci tvojoj, da ga ukloniš, i ne daš da nepravda bude u šatorima tvojim,
Jeśli w twoich rękach [jest] nieprawość, oddal ją i nie pozwól, aby niegodziwość mieszkała w twoich przybytkach.
15 Tada æeš podignuti lice svoje bez mane i stajaæeš tvrdo i neæeš se bojati;
Wtedy podniesiesz swoje oblicze bez zmazy, będziesz stały i nie będziesz się bał.
16 Zaboraviæeš muku, kao vode koja proteèe opominjaæeš je se;
Zapomnisz bowiem o swojej udręce i wspomnisz ją tak jak wody, które przepłynęły.
17 Nastaæe ti vrijeme vedrije nego podne, sinuæeš, biæeš kao jutro;
I [twoje] życie będzie [jaśniejsze] niż południe; twoja ciemność będzie jak poranek.
18 Uzdaæeš se imajuæi nadanje, zakopaæeš se, i mirno æeš spavati.
Będziesz ufał, mając nadzieję; będziesz kopać dokoła i odpoczniesz bezpiecznie.
19 Ležaæeš, i niko te neæe plašiti, i mnogi æe ti se moliti.
Położysz się i nikt cię nie przestraszy; wielu uniży się [przed] twoim obliczem.
20 Ali oèi æe bezbožnicima išèiljeti, i utoèišta im neæe biti, i nadanje æe im biti izdisanje.
Ale oczy niegodziwych przygasną i nie będzie dla nich ucieczki, a ich nadzieja [będzie jak] wyzionięcie ducha.
