2 Korinæanima 6

1 Molimo vas pak kao pomagaèi da ne primite uzalud blagodat Božiju.

Przyjaciele, jako współpracownicy Boga wzywamy was, abyście nie marnowali Jego łaski.

2 Jer on govori: u vrijeme najbolje poslušah te, i u dan spasenija pomogoh ti. Evo sad je vrijeme najbolje, evo sad je dan spasenija!

On przecież powiedział w Piśmie: „We właściwej chwili cię usłyszałem, a w dniu zbawienia pomogłem ci”. Właśnie teraz jest ta właściwa chwila i właśnie teraz jest dzień zbawienia!

3 Nikakvo ni u èemu ne dajte spoticanje, da se služba ne kudi;

Pełniąc naszą służbę, nie dajemy nikomu powodu do upadku lub podejrzeń.

4 Nego u svemu pokažite se kao sluge Božije, u trpljenju mnogom, u nevoljama, u bijedama, u tjesnotama,

Przez wszystko, co robimy, staramy się bowiem udowadniać ludziom, że naprawdę jesteśmy sługami Boga. Okazujemy wytrwałość w spotykających nas trudnościach, przeciwnościach i kłopotach.

5 U ranama, u tamnicama, u bunama, u trudovima, u nespavanju, u postu,

Byliśmy biczowani, aresztowani i odnieśliśmy obrażenia podczas zamieszek. Ciężko pracowaliśmy i często byliśmy pozbawieni snu i jedzenia.

6 U èistoti, u razumu, u podnošenju, u dobroti, u Duhu svetom, u ljubavi istinitoj,

Mimo to zachowaliśmy jednak czystość, byliśmy wyrozumiali dla innych, cierpliwi i uprzejmi. Duch Święty był z nami, mieliśmy więc szczerą miłość do ludzi

7 U rijeèi istine, u sili Božijoj, s oružjem pravde i nadesno i nalijevo,

i—dzięki mocy od Boga—mówiliśmy im prawdę. Nasza prawość służyła nam jako broń—zarówno do ataku, jak i do obrony.

8 Slavom i sramotom, kuðenjem i pohvalom, kao varalice i istiniti,

Służymy bowiem Bogu bez względu na reakcję ludzi. Jedni nas chwalą, inni krytykują; jedni gardzą nami, inni okazują nam szacunek. Jedni twierdzą, że jesteśmy kłamcami, inni—że mówimy prawdę.

9 Kao neznani i poznati, kao oni koji umiru i evo smo živi, kao nakaženi a ne umoreni,

Jedni nas nie znają, inni wiedzą kim jesteśmy. Często ocieramy się o śmierć, a jednak żyjemy; ponosimy różne kary, a jednak uchodzimy z życiem.

10 Kao žalosni a koji se jednako vesele, kao siromašni, a koji mnoge obogaæavaju, kao oni koji ništa nemaju a sve imaju.

Mamy powody do smutku, ale zawsze jesteśmy pełni radości. Jesteśmy biedni, ale dajemy innym bogactwo. Niczego nie posiadamy, ale stać nas na wszystko!

11 Usta naša otvoriše se k vama, Korinæani, i srce naše rasprostrani se.

Drodzy przyjaciele z Koryntu! Otworzyliśmy przed wami nasze serca i jesteśmy wobec was zupełnie szczerzy.

12 Vama nije tijesno mjesto u nama, ali vam je tijesno u srcima vašijem.

Kochamy was, nie jesteśmy jednak pewni, czy wy odwzajemniacie naszą miłość.

13 A da mi vratite kao djeci govorim rasprostranite se i vi.

Mówię więc jak do własnych dzieci: Okażcie nam waszą miłość!

14 Ne vucite u tuðemu jarmu nevjernika; jer šta ima pravda s bezakonjem? ili kakvu zajednicu ima vidjelo s tamom?

Nie wiążcie się z niewierzącymi. Co wspólnego ma bowiem prawość z nieprawością? Albo światło z ciemnością?

15 Kako li se slaže Hristos s Velijarom? ili kakav dijel ima vjerni s nevjernikom?

Jak może panować zgoda między Chrystusem i szatanem? Co wspólnego ma wierzący z niewierzącym?

16 Ili kako se udara crkva Božija s idolima? Jer ste vi crkve Boga živoga, kao što reèe Bog: useliæu se u njih, i življeæu u njima, i biæu im Bog, i oni æe biti moj narod.

Czy może istnieć jedność między świątynią Boga a bożkami? Bóg powiedział, że to my jesteśmy Jego świątynią: „Zamieszkam w nich i będę wśród nich obecny. Będę ich Bogiem, a oni—moim ludem”.

17 Zato iziðite izmeðu njih i odvojte se, govori Gospod, i ne dohvatajte se do neèistote, i ja æu vas primiti,

Czytamy również: „Odejdźcie od nich i odłączcie się od nich —mówi Pan. Nie dotykajcie tego, co jest nieczyste, a wtedy przyjmę was

18 I biæu vam otac, i vi æete biti moji sinovi i kæeri, govori Gospod svedržitelj.

i będę waszym Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami —mówi wszechmocny Pan”.