๒ ปิตร: 3
1 เห ปฺริยตมา: , ยูยํ ยถา ปวิตฺรภวิษฺยทฺวกฺตฺฤภิ: ปูรฺโวฺวกฺตานิ วากฺยานิ ตฺราตฺรา ปฺรภุนา เปฺรริตานามฺ อสฺมากมฺ อาเทศญฺจ สารถ ตถา ยุษฺมานฺ สฺมารยิตฺวา
Dette er nu alt det annet brev jeg skriver til eder, I elskede, for atter ved påminnelse å vekke eders rene hu
2 ยุษฺมากํ สรลภาวํ ปฺรโพธยิตุมฺ อหํ ทฺวิตียมฺ อิทํ ปตฺรํ ลิขามิฯ
til å minnes de ord som forut er talt av de hellige profeter, og Herrens og frelserens bud, som eders apostler har forkynt,
3 ปฺรถมํ ยุษฺมาภิริทํ ชฺญายตำ ยตฺ เศเษ กาเล เสฺวจฺฉาจาริโณ นินฺทกา อุปสฺถาย
idet I først og fremst vet dette at i de siste dager skal det komme spottere med spott, som farer frem efter sine egne lyster
4 วทิษฺยนฺติ ปฺรโภราคมนสฺย ปฺรติชฺญา กุตฺร? ยต: ปิตฺฤโลกานำ มหานิทฺราคมนาตฺ ปรํ สรฺวฺวาณิ สฺฤษฺเฏรารมฺภกาเล ยถา ตไถวาวติษฺฐนฺเตฯ
og sier: Hvor er løftet om hans gjenkomst? for fra den tid fedrene sov inn, vedblir jo alle ting som de var fra skapningens begynnelse.
5 ปูรฺวฺวมฺ อีศฺวรสฺย วาเกฺยนากาศมณฺฑลํ ชลาทฺ อุตฺปนฺนา ชเล สนฺติษฺฐมานา จ ปฺฤถิวฺยวิทฺยไตตทฺ อนิจฺฉุกตาตเสฺต น ชานานฺติ,
For de som påstår dette, er blinde for at det fra gammel tid var himler og en jord som var blitt til ut av vann og gjennem vann ved Guds ord,
6 ตตสฺตาตฺกาลิกสํสาโร ชเลนาปฺลาวิโต วินาศํ คต: ฯ
og derved gikk den verden som da var, under i vannflommen.
7 กินฺตฺวธุนา วรฺตฺตมาเน อากาศภูมณฺฑเล เตไนว วาเกฺยน วหฺนฺยรฺถํ คุปฺเต วิจารทินํ ทุษฺฏมานวานำ วินาศญฺจ ยาวทฺ รกฺษฺยเตฯ
Men de himler som nu er, og jorden er ved det samme ord spart til ilden, idet de opholdes inntil den dag da de ugudelige mennesker skal dømmes og gå fortapt.
8 เห ปฺริยตมา: , ยูยมฺ เอตเทกํ วากฺยมฺ อนวคตา มา ภวต ยตฺ ปฺรโภ: สากฺษาทฺ ทินเมกํ วรฺษสหสฺรวทฺ วรฺษสหสฺรญฺจ ทิไนกวตฺฯ
Men dette ene må I ikke være blinde for, I elskede, at én dag er i Herrens øine som tusen år, og tusen år som én dag.
9 เกจิทฺ ยถา วิลมฺพํ มนฺยนฺเต ตถา ปฺรภุ: สฺวปฺรติชฺญายำ วิลมฺพเต ตนฺนหิ กินฺตุ โก'ปิ ยนฺน วินเศฺยตฺ สรฺวฺวํ เอว มน: ปราวรฺตฺตนํ คจฺเฉยุริตฺยภิลษนฺ โส 'สฺมานฺ ปฺรติ ทีรฺฆสหิษฺณุตำ วิทธาติฯ
Herren er ikke sen med løftet, således som nogen akter det for senhet, men han har langmodighet med eder, da han ikke vil at nogen skal fortapes, men at alle skal komme til omvendelse.
10 กินฺตุ กฺษปายำ เจาร อิว ปฺรโภ รฺทินมฺ อาคมิษฺยติ ตสฺมินฺ มหาศพฺเทน คคนมณฺฑลํ โลปฺสฺยเต มูลวสฺตูนิ จ ตาเปน คลิษฺยนฺเต ปฺฤถิวี ตนฺมธฺยสฺถิตานิ กรฺมฺมาณิ จ ธกฺษฺยนฺเตฯ
Men Herrens dag skal komme som en tyv, og da skal himlene forgå med stort brak, og himmellegemene skal komme i brand og opløses, og jorden og tingene på den skal opbrennes.
11 อต: สรฺไวฺวเรไต รฺวิกาเร คนฺตเวฺย สติ ยสฺมินฺ อากาศมณฺฑลํ ทาเหน วิการิษฺยเต มูลวสฺตูนิ จ ตาเปน คลิษฺยนฺเต
Da nu alt dette opløses, hvor må I da strebe efter hellig ferd og gudsfrykt,
12 ตเสฺยศฺวรทินสฺยาคมนํ ปฺรตีกฺษมาไณรากางฺกฺษมาไณศฺจ ยูษฺมาภิ รฺธรฺมฺมาจาเรศฺวรภกฺติภฺยำ กีทฺฤไศ โรฺลไก รฺภวิตวฺยํ?
idet I venter på og fremskynder Guds dags komme, hvorved himlene skal opløses i ild og himmellegemene smelte i brand!
13 ตถาปิ วยํ ตสฺย ปฺรติชฺญานุสาเรณ ธรฺมฺมสฺย วาสสฺถานํ นูตนมฺ อากาศมณฺฑลํ นูตนํ ภูมณฺฑลญฺจ ปฺรตีกฺษามเหฯ
Men vi venter efter hans løfte nye himler og en ny jord, hvor rettferdighet bor.
14 อเตอว เห ปฺริยตมา: , ตานิ ปฺรตีกฺษมาณา ยูยํ นิษฺกลงฺกา อนินฺทิตาศฺจ ภูตฺวา ยตฺ ศานฺตฺยาศฺริตาสฺติษฺฐไถตสฺมินฺ ยตธฺวํฯ
Derfor, elskede, da I venter dette, så legg vinn på å bli funnet uten flekk og lyte for ham i fred,
15 อสฺมากํ ปฺรโภ รฺทีรฺฆสหิษฺณุตาญฺจ ปริตฺราณชนิกำ มนฺยธฺวํฯ อสฺมากํ ปฺริยภฺราเตฺร เปาลาย ยตฺ ชฺญานมฺ อทายิ ตทนุสาเรณ โส'ปิ ปเตฺร ยุษฺมานฺ ปฺรติ ตเทวาลิขตฺฯ
og akt vår Herres langmodighet for frelse, således som og vår elskede bror Paulus har skrevet til eder efter den visdom som er ham gitt,
16 สฺวกียสรฺวฺวปเตฺรษุ ไจตานฺยธิ ปฺรสฺตุตฺย ตเทว คทติฯ เตษุ ปเตฺรษุ กติปยานิ ทุรูหฺยาณิ วากฺยานิ วิทฺยนฺเต เย จ โลกา อชฺญานาศฺจญฺจลาศฺจ เต นิชวินาศารฺถมฺ อนฺยศาสฺตฺรียวจนานีว ตานฺยปิ วิการยนฺติฯ
likesom og i alle sine brev når han i dem taler om dette; i dem er det noget som er svært å skjønne, og som de ulærde og ubefestede tyder vrangt, som de og gjør med de andre skrifter, til sin egen undergang.
17 ตสฺมาทฺ เห ปฺริยตมา: , ยูยํ ปูรฺวฺวํ พุทฺธฺวา สาวธานาสฺติษฺฐต, อธารฺมฺมิกาณำ ภฺรานฺติโสฺรตสาปหฺฤตา: สฺวกียสุสฺถิรตฺวาตฺ มา ภฺรศฺยตฯ
Så må da I, elskede, som forut vet dette, ta eder i vare at I ikke skal bli revet med av de ugudeliges forvillelse og falle ut av eders egen faste stand;
The Great Flood
