రోమిణః 9
1 అహం కాఞ్చిద్ కల్పితాం కథాం న కథయామి, ఖ్రీష్టస్య సాక్షాత్ సత్యమేవ బ్రవీమి పవిత్రస్యాత్మనః సాక్షాన్ మదీయం మన ఏతత్ సాక్ష్యం దదాతి|
I say the truth in Christ, I lie not, my conscience bearing witness with me in the Holy Spirit,
2 మమాన్తరతిశయదుఃఖం నిరన్తరం ఖేదశ్చ
that I have great sorrow and unceasing pain in my heart.
3 తస్మాద్ అహం స్వజాతీయభ్రాతృణాం నిమిత్తాత్ స్వయం ఖ్రీష్టాచ్ఛాపాక్రాన్తో భవితుమ్ ఐచ్ఛమ్|
For I could wish that I myself were anathema from Christ for my brethren’s sake, my kinsmen according to the flesh:
4 యతస్త ఇస్రాయేలస్య వంశా అపి చ దత్తకపుత్రత్వం తేజో నియమో వ్యవస్థాదానం మన్దిరే భజనం ప్రతిజ్ఞాః పితృపురుషగణశ్చైతేషు సర్వ్వేషు తేషామ్ అధికారోఽస్తి|
who are Israelites; whose is the adoption, and the glory, and the covenants, and the giving of the law, and the service [of God], and the promises;
5 తత్ కేవలం నహి కిన్తు సర్వ్వాధ్యక్షః సర్వ్వదా సచ్చిదానన్ద ఈశ్వరో యః ఖ్రీష్టః సోఽపి శారీరికసమ్బన్ధేన తేషాం వంశసమ్భవః| (aiōn g165)
whose are the fathers, and of whom is Christ as concerning the flesh, who is over all, God blessed for ever. Amen. (aiōn g165)
6 ఈశ్వరస్య వాక్యం విఫలం జాతమ్ ఇతి నహి యత్కారణాద్ ఇస్రాయేలో వంశే యే జాతాస్తే సర్వ్వే వస్తుత ఇస్రాయేలీయా న భవన్తి|
But [it is] not as though the word of God hath come to nought. For they are not all Israel, that are of Israel:
7 అపరమ్ ఇబ్రాహీమో వంశే జాతా అపి సర్వ్వే తస్యైవ సన్తానా న భవన్తి కిన్తు ఇస్హాకో నామ్నా తవ వంశో విఖ్యాతో భవిష్యతి|
neither, because they are Abraham’s seed, are they all children: but, In Isaac shall thy seed be called.
8 అర్థాత్ శారీరికసంసర్గాత్ జాతాః సన్తానా యావన్తస్తావన్త ఏవేశ్వరస్య సన్తానా న భవన్తి కిన్తు ప్రతిశ్రవణాద్ యే జాయన్తే తఏవేశ్వరవంశో గణ్యతే|
That is, it is not the children of the flesh that are children of God; but the children of the promise are reckoned for a seed.
9 యతస్తత్ప్రతిశ్రుతే ర్వాక్యమేతత్, ఏతాదృశే సమయే ఽహం పునరాగమిష్యామి తత్పూర్వ్వం సారాయాః పుత్ర ఏకో జనిష్యతే|
For this is a word of promise, According to this season will I come, and Sarah shall have a son.
10 అపరమపి వదామి స్వమనోఽభిలాషత ఈశ్వరేణ యన్నిరూపితం తత్ కర్మ్మతో నహి కిన్త్వాహ్వయితు ర్జాతమేతద్ యథా సిద్ధ్యతి
And not only so; but Rebecca also having conceived by one, [even] by our father Isaac—
11 తదర్థం రిబ్కానామికయా యోషితా జనైకస్మాద్ అర్థాద్ అస్మాకమ్ ఇస్హాకః పూర్వ్వపురుషాద్ గర్భే ధృతే తస్యాః సన్తానయోః ప్రసవాత్ పూర్వ్వం కిఞ్చ తయోః శుభాశుభకర్మ్మణః కరణాత్ పూర్వ్వం
for [the children] being not yet born, neither having done anything good or bad, that the purpose of God according to election might stand, not of works, but of him that calleth,
12 తాం ప్రతీదం వాక్యమ్ ఉక్తం, జ్యేష్ఠః కనిష్ఠం సేవిష్యతే,
it was said unto her, The elder shall serve the younger.
13 యథా లిఖితమ్ ఆస్తే, తథాప్యేషావి న ప్రీత్వా యాకూబి ప్రీతవాన్ అహం|
Even as it is written, Jacob I loved, but Esau I hated.
14 తర్హి వయం కిం బ్రూమః? ఈశ్వరః కిమ్ అన్యాయకారీ? తథా న భవతు|
What shall we say then? Is there unrighteousness with God? God forbid.
15 యతః స స్వయం మూసామ్ అవదత్; అహం యస్మిన్ అనుగ్రహం చికీర్షామి తమేవానుగృహ్లామి, యఞ్చ దయితుమ్ ఇచ్ఛామి తమేవ దయే|
For he saith to Moses, I will have mercy on whom I have mercy, and I will have compassion on whom I have compassion.
16 అతఏవేచ్ఛతా యతమానేన వా మానవేన తన్న సాధ్యతే దయాకారిణేశ్వరేణైవ సాధ్యతే|
So then it is not of him that willeth, nor of him that runneth, but of God that hath mercy.
17 ఫిరౌణి శాస్త్రే లిఖతి, అహం త్వద్ద్వారా మత్పరాక్రమం దర్శయితుం సర్వ్వపృథివ్యాం నిజనామ ప్రకాశయితుఞ్చ త్వాం స్థాపితవాన్|
For the scripture saith unto Pharaoh, For this very purpose did I raise thee up, that I might show in thee my power, and that my name might be published abroad in all the earth.
18 అతః స యమ్ అనుగ్రహీతుమ్ ఇచ్ఛతి తమేవానుగృహ్లాతి, యఞ్చ నిగ్రహీతుమ్ ఇచ్ఛతి తం నిగృహ్లాతి|
So then he hath mercy on whom he will, and whom he will he hardeneth.
19 యది వదసి తర్హి స దోషం కుతో గృహ్లాతి? తదీయేచ్ఛాయాః ప్రతిబన్ధకత్వం కర్త్తం కస్య సామర్థ్యం విద్యతే?
Thou wilt say then unto me, Why doth he still find fault? For who withstandeth his will?
20 హే ఈశ్వరస్య ప్రతిపక్ష మర్త్య త్వం కః? ఏతాదృశం మాం కుతః సృష్టవాన్? ఇతి కథాం సృష్టవస్తు స్రష్ట్రే కిం కథయిష్యతి?
Nay but, O man, who art thou that repliest against God? Shall the thing formed say to him that formed it, Why didst thou make me thus?
21 ఏకస్మాన్ మృత్పిణ్డాద్ ఉత్కృష్టాపకృష్టౌ ద్వివిధౌ కలశౌ కర్త్తుం కిం కులాలస్య సామర్థ్యం నాస్తి?
Or hath not the potter a right over the clay, from the same lump to make one part a vessel unto honor, and another unto dishonor?
22 ఈశ్వరః కోపం ప్రకాశయితుం నిజశక్తిం జ్ఞాపయితుఞ్చేచ్ఛన్ యది వినాశస్య యోగ్యాని క్రోధభాజనాని ప్రతి బహుకాలం దీర్ఘసహిష్ణుతామ్ ఆశ్రయతి;
What if God, willing to show his wrath, and to make his power known, endured with much longsuffering vessels of wrath fitted unto destruction:
23 అపరఞ్చ విభవప్రాప్త్యర్థం పూర్వ్వం నియుక్తాన్యనుగ్రహపాత్రాణి ప్రతి నిజవిభవస్య బాహుల్యం ప్రకాశయితుం కేవలయిహూదినాం నహి భిన్నదేశినామపి మధ్యాద్
and that he might make known the riches of his glory upon vessels of mercy, which he afore prepared unto glory,
24 అస్మానివ తాన్యాహ్వయతి తత్ర తవ కిం?
[even] us, whom he also called, not from the Jews only, but also from the Gentiles?
25 హోశేయగ్రన్థే యథా లిఖితమ్ ఆస్తే, యో లోకో మమ నాసీత్ తం వదిష్యామి మదీయకం| యా జాతి ర్మేఽప్రియా చాసీత్ తాం వదిష్యామ్యహం ప్రియాం|
As he saith also in Hosea, I will call that my people, which was not my people; And her beloved, that was not beloved.
26 యూయం మదీయలోకా న యత్రేతి వాక్యమౌచ్యత| అమరేశస్య సన్తానా ఇతి ఖ్యాస్యన్తి తత్ర తే|
And it shall be, [that] in the place where it was said unto them, Ye are not my people, There shall they be called sons of the living God.
27 ఇస్రాయేలీయలోకేషు యిశాయియోఽపి వాచమేతాం ప్రాచారయత్, ఇస్రాయేలీయవంశానాం యా సంఖ్యా సా తు నిశ్చితం| సముద్రసికతాసంఖ్యాసమానా యది జాయతే| తథాపి కేవలం లోకైరల్పైస్త్రాణం వ్రజిష్యతే|
And Isaiah crieth concerning Israel, If the number of the children of Israel be as the sand of the sea, it is the remnant that shall be saved:
28 యతో న్యాయేన స్వం కర్మ్మ పరేశః సాధయిష్యతి| దేశే సఏవ సంక్షేపాన్నిజం కర్మ్మ కరిష్యతి|
for the Lord will execute [his] word upon the earth, finishing it and cutting it short.
29 యిశాయియోఽపరమపి కథయామాస, సైన్యాధ్యక్షపరేశేన చేత్ కిఞ్చిన్నోదశిష్యత| తదా వయం సిదోమేవాభవిష్యామ వినిశ్చితం| యద్వా వయమ్ అమోరాయా అగమిష్యామ తుల్యతాం|
And, as Isaiah hath said before, Except the Lord of Sabaoth had left us a seed, We had become as Sodom, and had been made like unto Gomorrah.
30 తర్హి వయం కిం వక్ష్యామః? ఇతరదేశీయా లోకా అపి పుణ్యార్థమ్ అయతమానా విశ్వాసేన పుణ్యమ్ అలభన్త;
What shall we say then? That the Gentiles, who followed not after righteousness, attained to righteousness, even the righteousness which is of faith:
31 కిన్త్విస్రాయేల్లోకా వ్యవస్థాపాలనేన పుణ్యార్థం యతమానాస్తన్ నాలభన్త|
but Israel, following after a law of righteousness, did not arrive at [that] law.
32 తస్య కిం కారణం? తే విశ్వాసేన నహి కిన్తు వ్యవస్థాయాః క్రియయా చేష్టిత్వా తస్మిన్ స్ఖలనజనకే పాషాణే పాదస్ఖలనం ప్రాప్తాః|
Wherefore? Because [they sought it] not by faith, but as it were by works. They stumbled at the stone of stumbling;
33 లిఖితం యాదృశమ్ ఆస్తే, పశ్య పాదస్ఖలార్థం హి సీయోని ప్రస్తరన్తథా| బాధాకారఞ్చ పాషాణం పరిస్థాపితవానహమ్| విశ్వసిష్యతి యస్తత్ర స జనో న త్రపిష్యతే|
even as it is written, Behold, I lay in Zion a stone of stumbling and a rock of offence: And he that believeth on him shall not be put to shame.
