లూకః 2
1 అపరఞ్చ తస్మిన్ కాలే రాజ్యస్య సర్వ్వేషాం లోకానాం నామాని లేఖయితుమ్ అగస్తకైసర ఆజ్ఞాపయామాస|
Or il arriva, en ces jours-là, qu’un décret fut rendu de la part de César Auguste, [portant] qu’il soit fait un recensement de toute la terre habitée.
2 తదనుసారేణ కురీణియనామని సురియాదేశస్య శాసకే సతి నామలేఖనం ప్రారేభే|
(Le recensement lui-même se fit seulement lorsque Cyrénius eut le gouvernement de la Syrie.)
3 అతో హేతో ర్నామ లేఖితుం సర్వ్వే జనాః స్వీయం స్వీయం నగరం జగ్ముః|
Et tous allaient pour être enregistrés, chacun en sa propre ville.
4 తదానీం యూషఫ్ నామ లేఖితుం వాగ్దత్తయా స్వభార్య్యయా గర్బ్భవత్యా మరియమా సహ స్వయం దాయూదః సజాతివంశ ఇతి కారణాద్ గాలీల్ప్రదేశస్య నాసరత్నగరాద్
Et Joseph aussi monta de Galilée, de la ville de Nazareth, en Judée, dans la ville de David qui est appelée Bethléhem, parce qu’il était de la maison et de la famille de David,
5 యిహూదాప్రదేశస్య బైత్లేహమాఖ్యం దాయూద్నగరం జగామ|
pour être enregistré avec Marie, la femme qui lui était fiancée, laquelle était enceinte.
6 అన్యచ్చ తత్ర స్థానే తయోస్తిష్ఠతోః సతో ర్మరియమః ప్రసూతికాల ఉపస్థితే
Et il arriva, pendant qu’ils étaient là, que les jours où elle devait accoucher s’accomplirent;
7 సా తం ప్రథమసుతం ప్రాసోష్ట కిన్తు తస్మిన్ వాసగృహే స్థానాభావాద్ బాలకం వస్త్రేణ వేష్టయిత్వా గోశాలాయాం స్థాపయామాస|
et elle mit au monde son fils premier-né, et l’emmaillota, et le coucha dans la crèche, parce qu’il n’y avait pas de place pour eux dans l’hôtellerie.
8 అనన్తరం యే కియన్తో మేషపాలకాః స్వమేషవ్రజరక్షాయై తత్ప్రదేశే స్థిత్వా రజన్యాం ప్రాన్తరే ప్రహరిణః కర్మ్మ కుర్వ్వన్తి,
Et il y avait dans la même contrée des bergers demeurant aux champs, et gardant leur troupeau durant les veilles de la nuit.
9 తేషాం సమీపం పరమేశ్వరస్య దూత ఆగత్యోపతస్థౌ; తదా చతుష్పార్శ్వే పరమేశ్వరస్య తేజసః ప్రకాశితత్వాత్ తేఽతిశశఙ్కిరే|
Et voici, un ange du Seigneur se trouva avec eux, et la gloire du Seigneur resplendit autour d’eux; et ils furent saisis d’une fort grande peur.
10 తదా స దూత ఉవాచ మా భైష్ట పశ్యతాద్య దాయూదః పురే యుష్మన్నిమిత్తం త్రాతా ప్రభుః ఖ్రీష్టోఽజనిష్ట,
Et l’ange leur dit: N’ayez point de peur, car voici, je vous annonce un grand sujet de joie qui sera pour tout le peuple;
11 సర్వ్వేషాం లోకానాం మహానన్దజనకమ్ ఇమం మఙ్గలవృత్తాన్తం యుష్మాన్ జ్ఞాపయామి|
car aujourd’hui, dans la cité de David, vous est né un sauveur, qui est le Christ, le Seigneur.
12 యూయం (తత్స్థానం గత్వా) వస్త్రవేష్టితం తం బాలకం గోశాలాయాం శయనం ద్రక్ష్యథ యుష్మాన్ ప్రతీదం చిహ్నం భవిష్యతి|
Et ceci en est le signe pour vous, c’est que vous trouverez un petit enfant emmailloté et couché dans une crèche.
13 దూత ఇమాం కథాం కథితవతి తత్రాకస్మాత్ స్వర్గీయాః పృతనా ఆగత్య కథామ్ ఇమాం కథయిత్వేశ్వరస్య గుణానన్వవాదిషుః, యథా,
Et soudain il y eut avec l’ange une multitude de l’armée céleste, louant Dieu, et disant:
14 సర్వ్వోర్ద్వ్వస్థైరీశ్వరస్య మహిమా సమ్ప్రకాశ్యతాం| శాన్తిర్భూయాత్ పృథివ్యాస్తు సన్తోషశ్చ నరాన్ ప్రతి||
Gloire à Dieu dans les lieux très hauts; et sur la terre, paix; et bon plaisir dans les hommes!
15 తతః పరం తేషాం సన్నిధే ర్దూతగణే స్వర్గం గతే మేషపాలకాః పరస్పరమ్ అవేచన్ ఆగచ్ఛత ప్రభుః పరమేశ్వరో యాం ఘటనాం జ్ఞాపితవాన్ తస్యా యాథర్యం జ్ఞాతుం వయమధునా బైత్లేహమ్పురం యామః|
Et il arriva, lorsque les anges s’en furent allés d’avec eux au ciel, que les bergers dirent entre eux: Allons donc jusqu’à Bethléhem, et voyons cette chose qui est arrivée que le Seigneur nous a fait connaître.
16 పశ్చాత్ తే తూర్ణం వ్రజిత్వా మరియమం యూషఫం గోశాలాయాం శయనం బాలకఞ్చ దదృశుః|
Et ils allèrent en hâte, et ils trouvèrent Marie et Joseph, et le petit enfant couché dans la crèche.
17 ఇత్థం దృష్ట్వా బాలకస్యార్థే ప్రోక్తాం సర్వ్వకథాం తే ప్రాచారయాఞ్చక్రుః|
Et l’ayant vu, ils divulguèrent la parole qui leur avait été dite touchant ce petit enfant.
18 తతో యే లోకా మేషరక్షకాణాం వదనేభ్యస్తాం వార్త్తాం శుశ్రువుస్తే మహాశ్చర్య్యం మేనిరే|
Et tous ceux qui l’entendirent s’étonnèrent des choses qui leur étaient dites par les bergers.
19 కిన్తు మరియమ్ ఏతత్సర్వ్వఘటనానాం తాత్పర్య్యం వివిచ్య మనసి స్థాపయామాస|
Et Marie gardait toutes ces choses par-devers elle, les repassant dans son cœur.
20 తత్పశ్చాద్ దూతవిజ్ఞప్తానురూపం శ్రుత్వా దృష్ట్వా చ మేషపాలకా ఈశ్వరస్య గుణానువాదం ధన్యవాదఞ్చ కుర్వ్వాణాః పరావృత్య యయుః|
Et les bergers s’en retournèrent, glorifiant et louant Dieu de toutes les choses qu’ils avaient entendues et vues, selon qu’il leur en avait été parlé.
21 అథ బాలకస్య త్వక్ఛేదనకాలేఽష్టమదివసే సముపస్థితే తస్య గర్బ్భస్థితేః పుర్వ్వం స్వర్గీయదూతో యథాజ్ఞాపయత్ తదనురూపం తే తన్నామధేయం యీశురితి చక్రిరే|
Et quand huit jours furent accomplis pour le circoncire, son nom fut appelé Jésus, nom duquel il avait été appelé par l’ange avant qu’il soit conçu dans le ventre.
22 తతః పరం మూసాలిఖితవ్యవస్థాయా అనుసారేణ మరియమః శుచిత్వకాల ఉపస్థితే,
Et quand les jours de leur purification, selon la loi de Moïse, furent accomplis, ils le portèrent à Jérusalem, pour le présenter au Seigneur
23 "ప్రథమజః సర్వ్వః పురుషసన్తానః పరమేశ్వరే సమర్ప్యతాం," ఇతి పరమేశ్వరస్య వ్యవస్థయా
(selon qu’il est écrit dans la loi du Seigneur, que tout mâle qui ouvre la matrice sera appelé saint au Seigneur),
24 యీశుం పరమేశ్వరే సమర్పయితుమ్ శాస్త్రీయవిధ్యుక్తం కపోతద్వయం పారావతశావకద్వయం వా బలిం దాతుం తే తం గృహీత్వా యిరూశాలమమ్ ఆయయుః|
et pour offrir un sacrifice, selon ce qui est prescrit dans la loi du Seigneur, une paire de tourterelles ou deux jeunes colombes.
25 యిరూశాలమ్పురనివాసీ శిమియోన్నామా ధార్మ్మిక ఏక ఆసీత్ స ఇస్రాయేలః సాన్త్వనామపేక్ష్య తస్థౌ కిఞ్చ పవిత్ర ఆత్మా తస్మిన్నావిర్భూతః|
Et voici, il y avait à Jérusalem un homme dont le nom était Siméon; et cet homme était juste et pieux, et il attendait la consolation d’Israël; et l’Esprit Saint était sur lui.
26 అపరం ప్రభుణా పరమేశ్వరేణాభిషిక్తే త్రాతరి త్వయా న దృష్టే త్వం న మరిష్యసీతి వాక్యం పవిత్రేణ ఆత్మనా తస్మ ప్రాకథ్యత|
Et il avait été averti divinement par l’Esprit Saint qu’il ne verrait pas la mort, que premièrement il n’ait vu le Christ du Seigneur.
27 అపరఞ్చ యదా యీశోః పితా మాతా చ తదర్థం వ్యవస్థానురూపం కర్మ్మ కర్త్తుం తం మన్దిరమ్ ఆనిన్యతుస్తదా
Et il vint par l’Esprit dans le temple; et comme les parents apportaient le petit enfant Jésus pour faire à son égard selon l’usage de la loi,
28 శిమియోన్ ఆత్మన ఆకర్షణేన మన్దిరమాగత్య తం క్రోడే నిధాయ ఈశ్వరస్య ధన్యవాదం కృత్వా కథయామాస, యథా,
il le prit entre ses bras et bénit Dieu et dit:
29 హే ప్రభో తవ దాసోయం నిజవాక్యానుసారతః| ఇదానీన్తు సకల్యాణో భవతా సంవిసృజ్యతామ్|
Maintenant, Seigneur, tu laisses aller ton esclave en paix selon ta parole;
30 యతః సకలదేశస్య దీప్తయే దీప్తిరూపకం|
car mes yeux ont vu ton salut,
31 ఇస్రాయేలీయలోకస్య మహాగౌరవరూపకం|
lequel tu as préparé devant la face de tous les peuples:
32 యం త్రాయకం జనానాన్తు సమ్ముఖే త్వమజీజనః| సఏవ విద్యతేఽస్మాకం ధ్రవం నయననగోచరే||
une lumière pour la révélation des nations, et la gloire de ton peuple Israël.
33 తదానీం తేనోక్తా ఏతాః సకలాః కథాః శ్రుత్వా తస్య మాతా యూషఫ్ చ విస్మయం మేనాతే|
Et son père et sa mère s’étonnaient des choses qui étaient dites de lui.
34 తతః పరం శిమియోన్ తేభ్య ఆశిషం దత్త్వా తన్మాతరం మరియమమ్ ఉవాచ, పశ్య ఇస్రాయేలో వంశమధ్యే బహూనాం పాతనాయోత్థాపనాయ చ తథా విరోధపాత్రం భవితుం, బహూనాం గుప్తమనోగతానాం ప్రకటీకరణాయ బాలకోయం నియుక్తోస్తి|
Et Siméon les bénit et dit à Marie sa mère: Voici, celui-ci est mis pour la chute et le relèvement de plusieurs en Israël, et pour un signe que l’on contredira
35 తస్మాత్ తవాపి ప్రాణాః శూలేన వ్యత్స్యన్తే|
(et même une épée transpercera ta propre âme), en sorte que les pensées de plusieurs cœurs soient révélées.
36 అపరఞ్చ ఆశేరస్య వంశీయఫినూయేలో దుహితా హన్నాఖ్యా అతిజరతీ భవిష్యద్వాదిన్యేకా యా వివాహాత్ పరం సప్త వత్సరాన్ పత్యా సహ న్యవసత్ తతో విధవా భూత్వా చతురశీతివర్షవయఃపర్య్యనతం
Et il y avait Anne, une prophétesse, fille de Phanuel, de la tribu d’Aser (elle était fort avancée en âge, ayant vécu avec un mari sept ans depuis sa virginité,
37 మన్దిరే స్థిత్వా ప్రార్థనోపవాసైర్దివానిశమ్ ఈశ్వరమ్ అసేవత సాపి స్త్రీ తస్మిన్ సమయే మన్దిరమాగత్య
et veuve d’environ 84 ans), qui ne quittait pas le temple, servant [Dieu] en jeûnes et en prières, nuit et jour;
38 పరమేశ్వరస్య ధన్యవాదం చకార, యిరూశాలమ్పురవాసినో యావన్తో లోకా ముక్తిమపేక్ష్య స్థితాస్తాన్ యీశోర్వృత్తాన్తం జ్ఞాపయామాస|
celle-ci, survenant en ce même moment, louait le Seigneur, et parlait de lui à tous ceux qui, à Jérusalem, attendaient la délivrance.
39 ఇత్థం పరమేశ్వరస్య వ్యవస్థానుసారేణ సర్వ్వేషు కర్మ్మసు కృతేషు తౌ పునశ్చ గాలీలో నాసరత్నామకం నిజనగరం ప్రతస్థాతే|
Et quand ils eurent tout accompli selon la loi du Seigneur, ils s’en retournèrent en Galilée, à Nazareth, leur ville.
40 తత్పశ్చాద్ బాలకః శరీరేణ వృద్ధిమేత్య జ్ఞానేన పరిపూర్ణ ఆత్మనా శక్తిమాంశ్చ భవితుమారేభే తథా తస్మిన్ ఈశ్వరానుగ్రహో బభూవ|
Et l’enfant croissait et se fortifiait, étant rempli de sagesse; et la faveur de Dieu était sur lui.
41 తస్య పితా మాతా చ ప్రతివర్షం నిస్తారోత్సవసమయే యిరూశాలమమ్ అగచ్ఛతామ్|
Et ses parents allaient chaque année à Jérusalem, à la fête de Pâque.
42 అపరఞ్చ యీశౌ ద్వాదశవర్షవయస్కే సతి తౌ పర్వ్వసమయస్య రీత్యనుసారేణ యిరూశాలమం గత్వా
Et quand il eut douze ans, comme ils étaient montés à Jérusalem, selon la coutume de la fête,
43 పార్వ్వణం సమ్పాద్య పునరపి వ్యాఘుయ్య యాతః కిన్తు యీశుర్బాలకో యిరూశాలమి తిష్ఠతి| యూషఫ్ తన్మాతా చ తద్ అవిదిత్వా
et qu’ils avaient accompli les jours [de la fête], comme ils s’en retournaient, l’enfant Jésus demeura dans Jérusalem; et ses parents ne le savaient pas.
44 స సఙ్గిభిః సహ విద్యత ఏతచ్చ బుద్వ్వా దినైకగమ్యమార్గం జగ్మతుః| కిన్తు శేషే జ్ఞాతిబన్ధూనాం సమీపే మృగయిత్వా తదుద్దేశమప్రాప్య
Mais croyant qu’il était dans la troupe des voyageurs, ils marchèrent le chemin d’un jour et le cherchèrent parmi leurs parents et leurs connaissances;
45 తౌ పునరపి యిరూశాలమమ్ పరావృత్యాగత్య తం మృగయాఞ్చక్రతుః|
et ne le trouvant pas, ils s’en retournèrent à Jérusalem à sa recherche.
46 అథ దినత్రయాత్ పరం పణ్డితానాం మధ్యే తేషాం కథాః శృణ్వన్ తత్త్వం పృచ్ఛంశ్చ మన్దిరే సముపవిష్టః స తాభ్యాం దృష్టః|
Et il arriva qu’après trois jours ils le trouvèrent dans le temple, assis au milieu des docteurs, les écoutant et les interrogeant.
47 తదా తస్య బుద్ధ్యా ప్రత్యుత్తరైశ్చ సర్వ్వే శ్రోతారో విస్మయమాపద్యన్తే|
Et tous ceux qui l’entendaient s’étonnaient de son intelligence et de ses réponses.
48 తాదృశం దృష్ట్వా తస్య జనకో జననీ చ చమచ్చక్రతుః కిఞ్చ తస్య మాతా తమవదత్, హే పుత్ర, కథమావాం ప్రతీత్థం సమాచరస్త్వమ్? పశ్య తవ పితాహఞ్చ శోకాకులౌ సన్తౌ త్వామన్విచ్ఛావః స్మ|
Et quand ils le virent, ils furent frappés d’étonnement, et sa mère lui dit: Mon enfant, pourquoi nous as-tu fait ainsi? Voici, ton père et moi nous te cherchions, étant en grande peine.
49 తతః సోవదత్ కుతో మామ్ అన్వైచ్ఛతం? పితుర్గృహే మయా స్థాతవ్యమ్ ఏతత్ కిం యువాభ్యాం న జ్ఞాయతే?
Et il leur dit: Pourquoi me cherchiez-vous? Ne saviez-vous pas qu’il me faut être aux affaires de mon Père?
50 కిన్తు తౌ తస్యైతద్వాక్యస్య తాత్పర్య్యం బోద్ధుం నాశక్నుతాం|
Et ils ne comprirent pas la parole qu’il leur disait.
51 తతః పరం స తాభ్యాం సహ నాసరతం గత్వా తయోర్వశీభూతస్తస్థౌ కిన్తు సర్వ్వా ఏతాః కథాస్తస్య మాతా మనసి స్థాపయామాస|
Et il descendit avec eux, et vint à Nazareth, et leur était soumis. Et sa mère conservait toutes ces paroles dans son cœur.
52 అథ యీశో ర్బుద్ధిః శరీరఞ్చ తథా తస్మిన్ ఈశ్వరస్య మానవానాఞ్చానుగ్రహో వర్ద్ధితుమ్ ఆరేభే|
Et Jésus avançait en sagesse et en stature, et en faveur auprès de Dieu et des hommes.
