ਮਾਰ੍ਕਃ 8
1 ਤਦਾ ਤਤ੍ਸਮੀਪੰ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਆਯਾਤਾ ਅਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭੋਜ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਾਭਾਵਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨਾਹੂਯ ਜਗਾਦ, |
In diebus illis iterum cum turba multa esset, nec haberent quod manducarent: convocatis discipulis, ait illis:
2 ਲੋਕਨਿਵਹੇ ਮਮ ਕ੍ਰੁʼਪਾ ਜਾਯਤੇ ਤੇ ਦਿਨਤ੍ਰਯੰ ਮਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਸਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਭੋਜ੍ਯੰ ਕਿਮਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ|
Misereor super turbam: quia ecce iam triduo sustinent me, nec habent quod manducent:
3 ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਨੇਕੇ ਦੂਰਾਦ੍ ਆਗਤਾਃ, ਅਭੁਕ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇਸ਼਼ੁ ਮਯਾ ਸ੍ਵਗ੍ਰੁʼਹਮਭਿਪ੍ਰਹਿਤੇਸ਼਼ੁ ਤੇ ਪਥਿ ਕ੍ਲਮਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
et si dimisero eos ieiunos in domum suam, deficient in via: quidam enim ex eis de longe venerunt.
4 ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਵਾਦਿਸ਼਼ੁਃ, ਏਤਾਵਤੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਤਰ੍ਪਯਿਤੁਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਪ੍ਰਨ੍ਤਰੇ ਪੂਪਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁੰ ਕੇਨ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ?
Et responderunt ei discipuli sui: unde illos quis poterit saturare panibus in solitudine?
5 ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਪਪ੍ਰੱਛ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਤਿ ਪੂਪਾਃ ਸਨ੍ਤਿ? ਤੇ(ਅ)ਕਥਯਨ੍ ਸਪ੍ਤ|
Et interrogavit eos: Quot panes habetis? Qui dixerunt: Septem.
6 ਤਤਃ ਸ ਤਾੱਲੋਕਾਨ੍ ਭੁਵਿ ਸਮੁਪਵੇਸ਼਼੍ਟੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼੍ਯ ਤਾਨ੍ ਸਪ੍ਤ ਪੂਪਾਨ੍ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਅਨੁਕੀਰ੍ੱਤਯਾਮਾਸ, ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਿਤੁੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਦਦੌ, ਤਤਸ੍ਤੇ ਲੋਕੇਭ੍ਯਃ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸੁਃ|
Et præcepit turbæ discumbere super terram. Et accipiens septem panes, gratias agens fregit, et dabat discipulis suis ut apponerent, et apposuerunt turbæ.
7 ਤਥਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸਮੀਪੇ ਯੇ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਮਤ੍ਸ੍ਯਾ ਆਸਨ੍ ਤਾਨਪ੍ਯਾਦਾਯ ਈਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਸੰਕੀਰ੍ਤ੍ਯ ਪਰਿਵੇਸ਼਼ਯਿਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
Et habebant pisciculos paucos: et ipsos benedixit, et iussit apponi.
8 ਤਤੋ ਲੋਕਾ ਭੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਤ੍ਰੁʼਪ੍ਤਿੰ ਗਤਾ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਖਾਦ੍ਯੈਃ ਪੂਰ੍ਣਾਃ ਸਪ੍ਤਡੱਲਕਾ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਾਸ਼੍ਚ|
Et manducaverunt, et saturati sunt, et sustulerunt quod superaverat de fragmentis, septem sportas.
9 ਏਤੇ ਭੋਕ੍ਤਾਰਃ ਪ੍ਰਾਯਸ਼੍ਚਤੁਃ ਸਹਸ੍ਰਪੁਰੁਸ਼਼ਾ ਆਸਨ੍ ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਵਿਸਸਰ੍ਜ|
Erant autem qui manducaverunt, quasi quattuor millia: et dimisit eos.
10 ਅਥ ਸ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਃ ਸਹ ਨਾਵਮਾਰੁਹ੍ਯ ਦਲ੍ਮਾਨੂਥਾਸੀਮਾਮਾਗਤਃ|
Et statim ascendens navim cum discipulis suis, venit in partes Dalmanutha.
11 ਤਤਃ ਪਰੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨ ਆਗਤ੍ਯ ਤੇਨ ਸਹ ਵਿਵਦਮਾਨਾਸ੍ਤਸ੍ਯ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਰ੍ਥਮ੍ ਆਕਾਸ਼ੀਯਚਿਹ੍ਨੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਯਾਚਿਤਵਨ੍ਤਃ|
Et exierunt Pharisæi, et cœperunt conquirere cum eo, quærentes ab illo signum de cælo, tentantes eum.
12 ਤਦਾ ਸੋ(ਅ)ਨ੍ਤਰ੍ਦੀਰ੍ਘੰ ਨਿਸ਼੍ਵਸ੍ਯਾਕਥਯਤ੍, ਏਤੇ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਨਰਾਃ ਕੁਤਸ਼੍ਚਿਨ੍ਹੰ ਮ੍ਰੁʼਗਯਨ੍ਤੇ? ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਬ੍ਰਵੀਮਿ ਲੋਕਾਨੇਤਾਨ੍ ਕਿਮਪਿ ਚਿਹ੍ਨੰ ਨ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Et ingemiscens spiritu, ait: Quid generatio ista signum quærit? Amen dico vobis, si dabitur generationi isti signum.
13 ਅਥ ਤਾਨ੍ ਹਿਤ੍ਵਾ ਪੁਨ ਰ੍ਨਾਵਮ੍ ਆਰੁਹ੍ਯ ਪਾਰਮਗਾਤ੍|
Et dimittens eos, ascendit iterum navim, et abiit trans fretum.
14 ਏਤਰ੍ਹਿ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਪੂਪੇਸ਼਼ੁ ਵਿਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤੇਸ਼਼ੁ ਨਾਵਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸੰਨਿਧੌ ਪੂਪ ਏਕਏਵ ਸ੍ਥਿਤਃ|
Et obliti sunt panes sumere: et nisi unum panem non habebant secum in navi.
15 ਤਦਾਨੀਂ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਹੇਰੋਦਸ਼੍ਚ ਕਿਣ੍ਵੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸਤਰ੍ਕਾਃ ਸਾਵਧਾਨਾਸ਼੍ਚ ਭਵਤ|
Et præcipiebat eis, dicens: Videte, et cavete a fermento Pharisæorum, et fermento Herodis.
16 ਤਤਸ੍ਤੇ(ਅ)ਨ੍ਯੋਨ੍ਯੰ ਵਿਵੇਚਨੰ ਕਰ੍ਤੁਮ੍ ਆਰੇਭਿਰੇ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਸੰਨਿਧੌ ਪੂਪੋ ਨਾਸ੍ਤੀਤਿ ਹੇਤੋਰਿਦੰ ਕਥਯਤਿ|
Et cogitabant ad alterutrum, dicentes: Quia panes non habemus.
17 ਤਦ੍ ਬੁਦ੍ੱਵਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਕਥਯਤ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ੍ਥਾਨੇ ਪੂਪਾਭਾਵਾਤ੍ ਕੁਤ ਇੱਥੰ ਵਿਤਰ੍ਕਯਥ? ਯੂਯੰ ਕਿਮਦ੍ਯਾਪਿ ਕਿਮਪਿ ਨ ਜਾਨੀਥ? ਬੋੱਧੁਞ੍ਚ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ? ਯਾਵਦਦ੍ਯ ਕਿੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਾਂਸਿ ਕਠਿਨਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ?
Quo cognito, ait illis Iesus: Quid cogitatis, quia panes non habetis? nondum cognoscetis nec intelligitis? adhuc cæcatum habetis cor vestrum?
18 ਸਤ੍ਸੁ ਨੇਤ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਕਿੰ ਨ ਪਸ਼੍ਯਥ? ਸਤ੍ਸੁ ਕਰ੍ਣੇਸ਼਼ੁ ਕਿੰ ਨ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਥ? ਨ ਸ੍ਮਰਥ ਚ?
oculos habentes non videtis? et aures habentes non auditis? Nec recordamini,
19 ਯਦਾਹੰ ਪਞ੍ਚਪੂਪਾਨ੍ ਪਞ੍ਚਸਹਸ੍ਰਾਣਾਂ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤਦਾਨੀਂ ਯੂਯਮ੍ ਅਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਪੂਪੈਃ ਪੂਰ੍ਣਾਨ੍ ਕਤਿ ਡੱਲਕਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ? ਤੇ(ਅ)ਕਥਯਨ੍ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਡੱਲਕਾਨ੍|
quando quinque panes fregi in quinque millia: quot cophinos fragmentorum plenos sustulistis? Dicunt ei: Duodecim.
20 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯਦਾ ਚਤੁਃਸਹਸ੍ਰਾਣਾਂ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਪੂਪਾਨ੍ ਭੰਕ੍ਤ੍ਵਾਦਦਾਂ ਤਦਾ ਯੂਯਮ੍ ਅਤਿਰਿਕ੍ਤਪੂਪਾਨਾਂ ਕਤਿ ਡੱਲਕਾਨ੍ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤਵਨ੍ਤਃ? ਤੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ ਸਪ੍ਤਡੱਲਕਾਨ੍|
Quando et septem panes in quattuor millia: quot sportas fragmentorum tulistis? Et dicunt ei: Septem.
21 ਤਦਾ ਸ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯਮ੍ ਅਧੁਨਾਪਿ ਕੁਤੋ ਬੋਦ੍ੱਵੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ?
Et dicebat eis: Quomodo nondum intelligitis?
22 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਬੈਤ੍ਸੈਦਾਨਗਰੇ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇ ਲੋਕਾ ਅਨ੍ਧਮੇਕੰ ਨਰੰ ਤਤ੍ਸਮੀਪਮਾਨੀਯ ਤੰ ਸ੍ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਤੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰਿਰੇ|
Et veniunt Bethsaidam, et adducunt ei cæcum, et rogabant eum ut illum tangeret.
23 ਤਦਾ ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਧਸ੍ਯ ਕਰੌ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਨਗਰਾਦ੍ ਬਹਿਰ੍ਦੇਸ਼ੰ ਤੰ ਨੀਤਵਾਨ੍; ਤੰਨੇਤ੍ਰੇ ਨਿਸ਼਼੍ਠੀਵੰ ਦੱਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ਗਾਤ੍ਰੇ ਹਸ੍ਤਾਵਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਕਿਮਪਿ ਪਸ਼੍ਯਸਿ?
Et apprehensa manu cæci, eduxit eum extra vicum: et expuens in oculos eius impositis manibus suis, interrogavit eum si quid videret.
24 ਸ ਨੇਤ੍ਰੇ ਉਨ੍ਮੀਲ੍ਯ ਜਗਾਦ, ਵ੍ਰੁʼਕ੍ਸ਼਼ਵਤ੍ ਮਨੁਜਾਨ੍ ਗੱਛਤੋ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ੇ|
Et aspiciens, ait: Video homines velut arbores ambulantes.
25 ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਪੁਨਸ੍ਤਸ੍ਯ ਨਯਨਯੋ ਰ੍ਹਸ੍ਤਾਵਰ੍ਪਯਿਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯ ਨੇਤ੍ਰੇ ਉਨ੍ਮੀਲਯਾਮਾਸ; ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟਰੂਪੰ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕਾਨ੍ ਦਦਰ੍ਸ਼|
Deinde iterum imposuit manus super oculos eius: et cœpit videre. et restitutus est ita ut clare videret omnia.
26 ਤਤਃ ਪਰੰ ਤ੍ਵੰ ਗ੍ਰਾਮੰ ਮਾ ਗੱਛ ਗ੍ਰਾਮਸ੍ਥੰ ਕਮਪਿ ਚ ਕਿਮਪ੍ਯਨੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੰ ਯਾਹੀਤ੍ਯਾਦਿਸ਼੍ਯ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੰ ਪ੍ਰਹਿਤਵਾਨ੍|
Et misit illum in domum suam, dicens: Vade in domum tuam: et si in vicum introieris, nemini dixeris.
27 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਹਿਤੋ ਯੀਸ਼ੁਃ ਕੈਸਰੀਯਾਫਿਲਿਪਿਪੁਰੰ ਜਗਾਮ, ਪਥਿ ਗੱਛਨ੍ ਤਾਨਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍ ਕੋ(ਅ)ਹਮ੍ ਅਤ੍ਰ ਲੋਕਾਃ ਕਿੰ ਵਦਨ੍ਤਿ?
Et egressus est Iesus, et discipuli eius in castella Cæsareæ Philippi: et in via interrogabat discipulos suos, dicens eis: Quem me dicunt esse homines?
28 ਤੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਚੁਃ ਤ੍ਵਾਂ ਯੋਹਨੰ ਮੱਜਕੰ ਵਦਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੇਪਿ ਕੇਪਿ ਏਲਿਯੰ ਵਦਨ੍ਤਿ; ਅਪਰੇ ਕੇਪਿ ਕੇਪਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਮ੍ ਏਕੋ ਜਨ ਇਤਿ ਵਦਨ੍ਤਿ|
Qui responderunt illi, dicentes: Ioannem Baptistam, alii Eliam, alii vero quasi unum de prophetis.
29 ਅਥ ਸ ਤਾਨਪ੍ਰੁʼੱਛਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕੋਹਮ੍? ਇਤ੍ਯਤ੍ਰ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਵਦਥ? ਤਦਾ ਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵਦਤ੍ ਭਵਾਨ੍ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕ੍ਤਸ੍ਤ੍ਰਾਤਾ|
Tunc dicit illis: Vos vero quem me esse dicitis? Respondens Petrus, ait ei: Tu es Christus.
30 ਤਤਃ ਸ ਤਾਨ੍ ਗਾਢਮਾਦਿਸ਼ਦ੍ ਯੂਯੰ ਮਮ ਕਥਾ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਮਾ ਕਥਯਤ|
Et comminatus est eis, ne cui dicerent de illo.
31 ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੇਣਾਵਸ਼੍ਯੰ ਬਹਵੋ ਯਾਤਨਾ ਭੋਕ੍ਤਵ੍ਯਾਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕੈਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੈਰਧ੍ਯਾਪਕੈਸ਼੍ਚ ਸ ਨਿਨ੍ਦਿਤਃ ਸਨ੍ ਘਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤ੍ਰੁʼਤੀਯਦਿਨੇ ਉੱਥਾਸ੍ਯਤਿ ਚ, ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਨੁਪਦੇਸ਼਼੍ਟੁਮਾਰਭ੍ਯ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਸ੍ਪਸ਼਼੍ਟਮਾਚਸ਼਼੍ਟ|
Et cœpit docere eos quoniam oportet filium hominis pati multa, et reprobari a senioribus, et a summis sacerdotibus, et Scribis, et occidi: et post tres dies resurgere.
32 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪਿਤਰਸ੍ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੌ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੰ ਤਰ੍ੱਜਿਤਵਾਨ੍|
Et palam verbum loquebatur. Et apprehendens eum Petrus, cœpit increpare eum.
33 ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਮੁਖੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਗਣੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਪਿਤਰੰ ਤਰ੍ਜਯਿਤ੍ਵਾਵਾਦੀਦ੍ ਦੂਰੀਭਵ ਵਿਘ੍ਨਕਾਰਿਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਕਾਰ੍ੱਯਾਦਪਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਕਾਰ੍ੱਯੰ ਤੁਭ੍ਯੰ ਰੋਚਤਤਰਾਂ|
Qui conversus, et videns discipulos suos, comminatus est Petro, dicens: Vade retro me satana, quoniam non sapis quæ Dei sunt, sed quæ sunt hominum.
34 ਅਥ ਸ ਲੋਕਾਨ੍ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਂਸ਼੍ਚਾਹੂਯ ਜਗਾਦ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਾਮਨੁਗਨ੍ਤੁਮ੍ ਇੱਛਤਿ ਸ ਆਤ੍ਮਾਨੰ ਦਾਮ੍ਯਤੁ, ਸ੍ਵਕ੍ਰੁਸ਼ੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਮਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਆਯਾਤੁ|
Et convocata turba cum discipulis suis, dixit eis: Si quis vult me sequi, deneget semetipsum: et tollat crucem suam, et sequatur me.
35 ਯਤੋ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤੁਮਿੱਛਤਿ ਸ ਤੰ ਹਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਕਸ਼੍ਚਿਨ੍ ਮਦਰ੍ਥੰ ਸੁਸੰਵਾਦਾਰ੍ਥਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਣੰ ਹਾਰਯਤਿ ਸ ਤੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam: qui autem perdiderit animam suam propter me, et Evangelium, salvam faciet eam.
36 ਅਪਰਞ੍ਚ ਮਨੁਜਃ ਸਰ੍ੱਵੰ ਜਗਤ੍ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਯਦਿ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣੰ ਹਾਰਯਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯ ਕੋ ਲਾਭਃ?
Quid enim proderit homini, si lucretur mundum totum: et detrimentum animæ suæ faciat?
37 ਨਰਃ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਵਿਨਿਮਯੇਨ ਕਿੰ ਦਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
Aut quid dabit homo commutationis pro anima sua?
38 ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਿਣਾਂ ਪਾਪਿਨਾਞ੍ਚ ਲੋਕਾਨਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਯਦਿ ਕੋਪਿ ਮਾਂ ਮਤ੍ਕਥਾਞ੍ਚ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜਾਨਾਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਨੁਜਪੁਤ੍ਰੋ ਯਦਾ ਧਰ੍ੰਮਦੂਤੈਃ ਸਹ ਪਿਤੁਃ ਪ੍ਰਭਾਵੇਣਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਦਾ ਸੋਪਿ ਤੰ ਲੱਜਾਸ੍ਪਦੰ ਜ੍ਞਾਸ੍ਯਤਿ|
Qui enim me confusus fuerit, et verba mea in generatione ista adultera et peccatrice: et filius hominis confundetur eum, cum venerit in gloria patris sui cum angelis sanctis.
