ਲੂਕਃ 5
1 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਯੀਸ਼ੁਰੇਕਦਾ ਗਿਨੇਸ਼਼ਰਥ੍ਦਸ੍ਯ ਤੀਰ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ, ਤਦਾ ਲੋਕਾ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਤਦੁਪਰਿ ਪ੍ਰਪਤਿਤਾਃ|
Factum est autem, cum turbae irruerunt in eum, ut audirent verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genesareth.
2 ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਹ੍ਦਸ੍ਯ ਤੀਰਸਮੀਪੇ ਨੌਦ੍ਵਯੰ ਦਦਰ੍ਸ਼ ਕਿਞ੍ਚ ਮਤ੍ਸ੍ਯੋਪਜੀਵਿਨੋ ਨਾਵੰ ਵਿਹਾਯ ਜਾਲੰ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਯਨ੍ਤਿ|
Et vidit duas naves stantes secus stagnum: piscatores autem descenderant, et lavabant retia.
3 ਤਤਸ੍ਤਯੋਰ੍ਦ੍ਵਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਸ਼ਿਮੋਨੋ ਨਾਵਮਾਰੁਹ੍ਯ ਤੀਰਾਤ੍ ਕਿਞ੍ਚਿੱਦੂਰੰ ਯਾਤੁੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਨਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨੌਕਾਯਾਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰੋਪਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
Ascendens autem in unam navim, quae erat Simonis, rogavit eum a terra reducere pusillum. Et sedens docebat de navicula turbas.
4 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੰ ਪ੍ਰਸ੍ਤਾਵੰ ਸਮਾਪ੍ਯ ਸ ਸ਼ਿਮੋਨੰ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਗਭੀਰੰ ਜਲੰ ਗਤ੍ਵਾ ਮਤ੍ਸ੍ਯਾਨ੍ ਧਰ੍ੱਤੁੰ ਜਾਲੰ ਨਿਕ੍ਸ਼਼ਿਪ|
Ut cessavit autem loqui, dixit ad Simonem: Duc in altum, et laxate retia vestra in capturam.
5 ਤਤਃ ਸ਼ਿਮੋਨ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਯਦ੍ਯਪਿ ਵਯੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਸ੍ਨਾਂ ਯਾਮਿਨੀਂ ਪਰਿਸ਼੍ਰਮ੍ਯ ਮਤ੍ਸ੍ਯੈਕਮਪਿ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਸ੍ਤਥਾਪਿ ਭਵਤੋ ਨਿਦੇਸ਼ਤੋ ਜਾਲੰ ਕ੍ਸ਼਼ਿਪਾਮਃ|
Et respondens Simon, dixit illi: Praeceptor, per totam noctem laborantes, nihil cepimus: in verbo autem tuo laxabo rete.
6 ਅਥ ਜਾਲੇ ਕ੍ਸ਼਼ਿਪ੍ਤੇ ਬਹੁਮਤ੍ਸ੍ਯਪਤਨਾਦ੍ ਆਨਾਯਃ ਪ੍ਰੱਛਿੰਨਃ|
Et cum hoc fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam, rumpebatur autem rete eorum.
7 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਉਪਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਨ੍ਯਨੌਸ੍ਥਾਨ੍ ਸਙ੍ਗਿਨ ਆਯਾਤੁਮ੍ ਇਙ੍ਗਿਤੇਨ ਸਮਾਹ੍ਵਯਨ੍ ਤਤਸ੍ਤ ਆਗਤ੍ਯ ਮਤ੍ਸ੍ਯੈ ਰ੍ਨੌਦ੍ਵਯੰ ਪ੍ਰਪੂਰਯਾਮਾਸੁ ਰ੍ਯੈ ਰ੍ਨੌਦ੍ਵਯੰ ਪ੍ਰਮਗ੍ਨਮ੍|
Et annuerunt sociis, qui erant in alia navi ut venirent, et adiuvarent eos. Et venerunt, et impleverunt ambas naviculas, ita ut pene mergerentur.
8 ਤਦਾ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ਪਿਤਰਸ੍ਤਦ੍ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚਰਣਯੋਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋਹੰ ਪਾਪੀ ਨਰੋ ਮਮ ਨਿਕਟਾਦ੍ ਭਵਾਨ੍ ਯਾਤੁ, ਇਤਿ ਕਥਿਤਵਾਨ੍|
Quod cum videret Simon Petrus, procidit ad genua Iesu, dicens: Exi a me, Domine, quia homo peccator sum.
9 ਯਤੋ ਜਾਲੇ ਪਤਿਤਾਨਾਂ ਮਤ੍ਸ੍ਯਾਨਾਂ ਯੂਥਾਤ੍ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤਤ੍ਸਙ੍ਗਿਨਸ਼੍ਚ ਚਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ; ਸ਼ਿਮੋਨਃ ਸਹਕਾਰਿਣੌ ਸਿਵਦੇਃ ਪੁਤ੍ਰੌ ਯਾਕੂਬ੍ ਯੋਹਨ੍ ਚੇਮੌ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੌ ਬਭੂਵਤੁਃ|
Stupor enim circumdederat eum, et omnes, qui cum illo erant, in captura piscium, quam ceperant:
10 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸ਼ਿਮੋਨੰ ਜਗਾਦ ਮਾ ਭੈਸ਼਼ੀਰਦ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਤ੍ਵੰ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਧਰੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਸਿ|
Similiter autem Iacobum, et Ioannem, filios Zebedaei, qui erant socii Simonis. Et ait ad Simonem Iesus: Noli timere: ex hoc iam homines eris capiens.
11 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਰ੍ੱਵਾਸੁ ਨੌਸੁ ਤੀਰਮ੍ ਆਨੀਤਾਸੁ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਗਾਮਿਨੋ ਬਭੂਵੁਃ|
Et subductis ad terram navibus, relictis omnibus secuti sunt eum.
12 ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੀਸ਼ੌ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪੁਰੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਜਨ ਏਕਃ ਸਰ੍ੱਵਾਙ੍ਗਕੁਸ਼਼੍ਠਸ੍ਤੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਨ੍ਯੁਬ੍ਜਃ ਪਤਿਤ੍ਵਾ ਸਵਿਨਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਯਦਿ ਭਵਾਨਿੱਛਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਮਾਂ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ|
Et factum est, cum esset in una civitatum, et ecce vir plenus lepra, et videns Iesum, et procidens in faciem, rogavit eum, dicens: Domine, si vis, potes me mundare.
13 ਤਦਾਨੀਂ ਸ ਪਾਣਿੰ ਪ੍ਰਸਾਰ੍ੱਯ ਤਦਙ੍ਗੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਤ੍ਵੰ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰਿਯਸ੍ਵੇਤਿ ਮਮੇੱਛਾਸ੍ਤਿ ਤਤਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣੰ ਸ ਕੁਸ਼਼੍ਠਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤਃ|
Et extendens manum, tetigit eum Iesus dicens: Volo: Mundare. Et confestim lepra discessit ab illo.
14 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਮਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਾਸ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦ੍ ਅਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਯਾਜਕਸ੍ਯ ਸਮੀਪਞ੍ਚ ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯ, ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਨਿਜਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤਤ੍ਵਸ੍ਯ ਪ੍ਰਮਾਣਦਾਨਾਯ ਮੂਸਾਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਦ੍ਰਵ੍ਯਮੁਤ੍ਮ੍ਰੁʼਜਸ੍ਵ ਚ|
et ipse praecepit illi ut nemini diceret: sed, Vade, ostende te sacerdoti, et offer pro emundatione tua, sicut praecepit Moyses, in testimonium illis.
15 ਤਥਾਪਿ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੁਖ੍ਯਾਤਿ ਰ੍ਬਹੁ ਵ੍ਯਾਪ੍ਤੁਮਾਰੇਭੇ ਕਿਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਤੁੰ ਸ੍ਵੀਯਰੋਗੇਭ੍ਯੋ ਮੋਕ੍ਤੁਞ੍ਚ ਲੋਕਾ ਆਜਗ੍ਮੁਃ|
Perambulabat autem magis sermo de illo: et conveniebant turbae multae ut audirent, et curarentur ab infirmitatibus suis.
16 ਅਥ ਸ ਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਗਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
Ipse autem secedebat in desertum, et orabat.
17 ਅਪਰਞ੍ਚ ਏਕਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਪਦਿਸ਼ਤਿ, ਏਤਰ੍ਹਿ ਗਾਲੀਲ੍ਯਿਹੂਦਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ਯੋਃ ਸਰ੍ੱਵਨਗਰੇਭ੍ਯੋ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮਸ਼੍ਚ ਕਿਯਨ੍ਤਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਲੋਕਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਸਮਾਗਤ੍ਯ ਤਦਨ੍ਤਿਕੇ ਸਮੁਪਵਿਵਿਸ਼ੁਃ, ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਾਲੇ ਲੋਕਾਨਾਮਾਰੋਗ੍ਯਕਾਰਣਾਤ੍ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪ੍ਰਭਾਵਃ ਪ੍ਰਚਕਾਸ਼ੇ|
Et factum est in una dierum, et ipse sedebat docens. Et erant Pharisaei sedentes, et legis doctores, qui venerant ex omni castello Galilaeae, et Iudaeae, et Ierusalem: et virtus Domini erat ad sanandum eos.
18 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਏਕੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਖਟ੍ਵਾਯਾਂ ਨਿਧਾਯ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸਮੀਪਮਾਨੇਤੁੰ ਸੰਮੁਖੇ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਞ੍ਚ ਵ੍ਯਾਪ੍ਰਿਯਨ੍ਤ|
Et ecce viri portantes in lecto hominem, qui erat paralyticus: et quaerebant eum inferre, et ponere ante eum.
19 ਕਿਨ੍ਤੁ ਬਹੁਜਨਨਿਵਹਸਮ੍ਵਾਧਾਤ੍ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤੋ ਗ੍ਰੁʼਹੋਪਰਿ ਗਤ੍ਵਾ ਗ੍ਰੁʼਹਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠੰ ਖਨਿਤ੍ਵਾ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਸਖਟ੍ਵੰ ਗ੍ਰੁʼਹਮਧ੍ਯੇ ਯੀਸ਼ੋਃ ਸੰਮੁਖੇ (ਅ)ਵਰੋਹਯਾਮਾਸੁਃ|
Et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba, ascenderunt supra tectum, et per tegulas summiserunt eum cum lecto in medium ante Iesum.
20 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਈਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਹੇ ਮਾਨਵ ਤਵ ਪਾਪਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤ|
Quorum fidem ut vidit, dixit: Homo remittuntur tibi peccata tua.
21 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਸ਼੍ਚ ਚਿੱਤੈਰਿੱਥੰ ਪ੍ਰਚਿਨ੍ਤਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਏਸ਼਼ ਜਨ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਨਿਨ੍ਦਤਿ ਕੋਯੰ? ਕੇਵਲਮੀਸ਼੍ਵਰੰ ਵਿਨਾ ਪਾਪੰ ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੁੰ ਕਃ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ?
Et coeperunt cogitare Scribae, et Pharisaei, dicentes: Quis est hic, qui loquitur blasphemias? Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus?
22 ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਇੱਥੰ ਚਿਨ੍ਤਨੰ ਵਿਦਿਤ੍ਵਾ ਤੇਭ੍ਯੋਕਥਯਦ੍ ਯੂਯੰ ਮਨੋਭਿਃ ਕੁਤੋ ਵਿਤਰ੍ਕਯਥ?
Ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum, respondens, dixit ad illos: Quid cogitatis mala in cordibus vestris?
23 ਤਵ ਪਾਪਕ੍ਸ਼਼ਮਾ ਜਾਤਾ ਯਦ੍ਵਾ ਤ੍ਵਮੁੱਥਾਯ ਵ੍ਰਜ ਏਤਯੋ ਰ੍ਮਧ੍ਯੇ ਕਾ ਕਥਾ ਸੁਕਥ੍ਯਾ?
Quid est facilius dicere: Dimittuntur tibi peccata: an dicere: Surge, et ambula?
24 ਕਿਨ੍ਤੁ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਪਾਪੰ ਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੁੰ ਮਾਨਵਸੁਤਸ੍ਯ ਸਾਮਰ੍ਥ੍ਯਮਸ੍ਤੀਤਿ ਯਥਾ ਯੂਯੰ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ ਤਦਰ੍ਥੰ (ਸ ਤੰ ਪਕ੍ਸ਼਼ਾਘਾਤਿਨੰ ਜਗਾਦ) ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠ ਸ੍ਵਸ਼ੱਯਾਂ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਯਾਹੀਤਿ ਤ੍ਵਾਮਾਦਿਸ਼ਾਮਿ|
Ut autem sciatis quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, (ait paralytico) Tibi dico, surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam.
25 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਮ੍ ਉੱਥਾਯ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਨਿਜਸ਼ਯਨੀਯੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਨ੍ ਨਿਜਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਯਯੌ|
Et confestim consurgens coram illis, tulit lectum, in quo iacebat: et abiit in domum suam, magnificans Deum.
26 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਿਸ੍ਮਯ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾ ਮਨਃਸੁ ਭੀਤਾਸ਼੍ਚ ਵਯਮਦ੍ਯਾਸਮ੍ਭਵਕਾਰ੍ੱਯਾਣ੍ਯਦਰ੍ਸ਼ਾਮ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਪ੍ਰੋਦਿਤਾਃ|
Et stupor apprehendit omnes, et magnificabant Deum. Et repleti sunt timore, dicentes: Quia vidimus mirabilia hodie.
27 ਤਤਃ ਪਰੰ ਬਹਿਰ੍ਗੱਛਨ੍ ਕਰਸਞ੍ਚਯਸ੍ਥਾਨੇ ਲੇਵਿਨਾਮਾਨੰ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਕੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਮਭਿਦਧੇ ਮਮ ਪਸ਼੍ਚਾਦੇਹਿ|
Et post haec exiit, et vidit publicanum nomine Levi, sedentem ad Telonium, et ait illi: Sequere me.
28 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੰ ਪਰਿਤ੍ਯਜ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਯਾਯ|
Et relictis omnibus, surgens secutus est eum.
29 ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਲੇਵਿ ਰ੍ਨਿਜਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਮਹਾਭੋਜ੍ਯੰ ਚਕਾਰ, ਤਦਾ ਤੈਃ ਸਹਾਨੇਕੇ ਕਰਸਞ੍ਚਾਯਿਨਸ੍ਤਦਨ੍ਯਲੋਕਾਸ਼੍ਚ ਭੋਕ੍ਤੁਮੁਪਵਿਵਿਸ਼ੁਃ|
et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua: et erat turba multa publicanorum, et aliorum, qui cum illis erant discumbentes.
30 ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਚਣ੍ਡਾਲਾਨਾਂ ਪਾਪਿਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸਙ੍ਗੇ ਯੂਯੰ ਕੁਤੋ ਭੰਗ੍ਧ੍ਵੇ ਪਿਵਥ ਚੇਤਿ ਕਥਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਹ ਵਾਗ੍ਯੁੱਧੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
Et murmurabant Pharisaei, et Scribae eorum dicentes ad discipulos eius: Quare cum publicanis, et peccatoribus manducatis, et bibitis?
31 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਵੋਚਦ੍ ਅਰੋਗਲੋਕਾਨਾਂ ਚਿਕਿਤ੍ਸਕੇਨ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ ਨਾਸ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰੋਗਾਣਾਮੇਵ|
Et respondens Iesus, dixit ad illos: Non egent qui sani sunt medico, sed qui male habent.
32 ਅਹੰ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਾਨ੍ ਆਹ੍ਵਾਤੁੰ ਨਾਗਤੋਸ੍ਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਨਃ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਿਤੁੰ ਪਾਪਿਨ ਏਵ|
Non veni vocare iustos, sed peccatores ad poenitentiam.
33 ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ, ਯੋਹਨਃ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਞ੍ਚ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਵਾਰੰਵਾਰਮ੍ ਉਪਵਸਨ੍ਤਿ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਨ੍ਤੇ ਚ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਃ ਕੁਤੋ ਭੁਞ੍ਜਤੇ ਪਿਵਨ੍ਤਿ ਚ?
At illi dixerunt ad eum: Quare discipuli Ioannis ieiunant frequenter, et obsecrationes faciunt, similiter et Pharisaeorum: tui autem edunt, et bibunt?
34 ਤਦਾ ਸ ਤਾਨਾਚਖ੍ਯੌ ਵਰੇ ਸਙ੍ਗੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਵਰਸ੍ਯ ਸਖਿਗਣੰ ਕਿਮੁਪਵਾਸਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਥ?
Quibus ipse ait: Numquid potestis filios sponsi, dum cum illis est sponsus, facere ieiunare?
35 ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਕਟਾਦ੍ ਵਰੋ ਨੇਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਾ ਤੇ ਸਮੁਪਵਤ੍ਸ੍ਯਨ੍ਤਿ|
Venient autem dies: cum ablatus fuerit ab illis sponsus, tunc ieiunabunt in illis diebus.
36 ਸੋਪਰਮਪਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤੰ ਕਥਯਾਮ੍ਬਭੂਵ ਪੁਰਾਤਨਵਸ੍ਤ੍ਰੇ ਕੋਪਿ ਨੁਤਨਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਨ ਸੀਵ੍ਯਤਿ ਯਤਸ੍ਤੇਨ ਸੇਵਨੇਨ ਜੀਰ੍ਣਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਛਿਦ੍ਯਤੇ, ਨੂਤਨਪੁਰਾਤਨਵਸ੍ਤ੍ਰਯੋ ਰ੍ਮੇਲਞ੍ਚ ਨ ਭਵਤਿ|
Dicebat autem et similitudinem ad illos: Quia nemo commissuram a novo vestimento immittit in vestimentum vetus: alioquin et novum rumpit, et veteri non convenit commissura a novo.
37 ਪੁਰਾਤਨ੍ਯਾਂ ਕੁਤ੍ਵਾਂ ਕੋਪਿ ਨੁਤਨੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸੰ ਨ ਨਿਦਧਾਤਿ, ਯਤੋ ਨਵੀਨਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਸ੍ਯ ਤੇਜਸਾ ਪੁਰਾਤਨੀ ਕੁਤੂ ਰ੍ਵਿਦੀਰ੍ੱਯਤੇ ਤਤੋ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਃ ਪਤਤਿ ਕੁਤੂਸ਼੍ਚ ਨਸ਼੍ਯਤਿ|
Et nemo mittit vinum novum in utres veteres: alioquin rumpet vinum novum utres, et ipsum effundetur, et utres peribunt.
38 ਤਤੋ ਹੇਤੋ ਰ੍ਨੂਤਨ੍ਯਾਂ ਕੁਤ੍ਵਾਂ ਨਵੀਨਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਃ ਨਿਧਾਤਵ੍ਯਸ੍ਤੇਨੋਭਯਸ੍ਯ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾ ਭਵਤਿ|
sed vinum novum in utres novos mittendum est, et utraque conservantur.
39 ਅਪਰਞ੍ਚ ਪੁਰਾਤਨੰ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸੰ ਪੀਤ੍ਵਾ ਕੋਪਿ ਨੂਤਨੰ ਨ ਵਾਞ੍ਛਤਿ, ਯਤਃ ਸ ਵਕ੍ਤਿ ਨੂਤਨਾਤ੍ ਪੁਰਾਤਨਮ੍ ਪ੍ਰਸ਼ਸ੍ਤਮ੍|
Et nemo bibens vetus, statim vult novum, dicit enim: Vetus melius est.
