ਯਾਕੂਬਃ 5
1 ਹੇ ਧਨਵਨ੍ਤਃ, ਯੂਯਮ੍ ਇਦਾਨੀਂ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਤ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਾਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ਕ੍ਲੇਸ਼ਹੇਤੋਃ ਕ੍ਰਨ੍ਦ੍ਯਤਾਂ ਵਿਲਪ੍ਯਤਾਞ੍ਚ|
Wohlan nun ihr Reichen, weinet mit Wehklagen über die Trübsale, die euch bevorstehen.
2 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਦ੍ਰਵਿਣੰ ਜੀਰ੍ਣੰ ਕੀਟਭੁਕ੍ਤਾਃ ਸੁਚੇਲਕਾਃ|
Euer Reichtum ist vermodert, eure Kleider sind Mottenfraß geworden;
3 ਕਨਕੰ ਰਜਤਞ੍ਚਾਪਿ ਵਿਕ੍ਰੁʼਤਿੰ ਪ੍ਰਗਮਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਤਤ੍ਕਲਙ੍ਕਸ਼੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਾਪੰ ਪ੍ਰਮਾਣਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਹੁਤਾਸ਼ਵੱਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪਿਸ਼ਿਤੰ ਖਾਦਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਇੱਥਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਘਸ੍ਰੇਸ਼਼ੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਞ੍ਚਿਤੰ ਧਨੰ|
euer Gold und Silber ist verrostet, und sein Rost wird zum Zeugnis für euch und frißt euer Fleisch. Wie zum Feuer habt ihr Schätze gesammelt in den letzten Tagen.
4 ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੈਃ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ੀਵਲੈ ਰ੍ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਸ੍ਯਾਨਿ ਛਿੰਨਾਨਿ ਤੇਭ੍ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਯਦ੍ ਵੇਤਨੰ ਛਿੰਨੰ ਤਦ੍ ਉੱਚੈ ਰ੍ਧ੍ਵਨਿੰ ਕਰੋਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਸ਼ਸ੍ਯੱਛੇਦਕਾਨਾਮ੍ ਆਰ੍ੱਤਰਾਵਃ ਸੇਨਾਪਤੇਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕਰ੍ਣਕੁਹਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟਃ|
Siehe, der Lohn der Arbeiter, die auf euren Feldern geschnitten, um welchen ihr sie gebracht, schreit auf, und das Rufen der Schnitter ist zu den Ohren des Herrn Sabaoth gedrungen.
5 ਯੂਯੰ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਸੁਖਭੋਗੰ ਕਾਮੁਕਤਾਞ੍ਚਾਰਿਤਵਨ੍ਤਃ, ਮਹਾਭੋਜਸ੍ਯ ਦਿਨ ਇਵ ਨਿਜਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਪਰਿਤਰ੍ਪਿਤਵਨ੍ਤਸ਼੍ਚ|
Ihr habt geschwelgt und gepraßt auf Erden, ihr habt eure Herzen gemästet am Schlachttag.
6 ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਦਣ੍ਡਾਜ੍ਞਾ ਹਤ੍ਯਾ ਚਾਕਾਰਿ ਤਥਾਪਿ ਸ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਨ ਪ੍ਰਤਿਰੁੱਧਵਾਨ੍|
Ihr habt verurteilt und getötet den Gerechten, er widersetzt sich euch nicht.
7 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਪ੍ਰਭੋਰਾਗਮਨੰ ਯਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਲਮ੍ਬਧ੍ਵੰ| ਪਸ਼੍ਯਤ ਕ੍ਰੁʼਸ਼਼ਿਵਲੋ ਭੂਮੇ ਰ੍ਬਹੁਮੂਲ੍ਯੰ ਫਲੰ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣੋ ਯਾਵਤ੍ ਪ੍ਰਥਮਮ੍ ਅਨ੍ਤਿਮਞ੍ਚ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਜਲੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯਮ੍ ਆਲਮ੍ਬਤੇ|
So harret nun in Geduld, Brüder, auf die Ankunft des Herrn. Siehe, der Bauer erwartet die kostbare Frucht der Erde, indem er in Geduld über ihr harrt, bis sie Frühregen und Spätregen bekomme.
8 ਯੂਯਮਪਿ ਧੈਰ੍ੱਯਮਾਲਮ੍ਬ੍ਯ ਸ੍ਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕੁਰੁਤ, ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੋਰੁਪਸ੍ਥਿਤਿਃ ਸਮੀਪਵਰ੍ੱਤਿਨ੍ਯਭਵਤ੍|
Harret auch ihr in Geduld, machet eure Herzen fest, denn die Ankunft des Herrn ist nahe.
9 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੂਯੰ ਯਦ੍ ਦਣ੍ਡ੍ਯਾ ਨ ਭਵੇਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਨ ਗ੍ਲਾਯਤ, ਪਸ਼੍ਯਤ ਵਿਚਾਰਯਿਤਾ ਦ੍ਵਾਰਸਮੀਪੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|
Seufzet nicht, Brüder, wider einander, damit ihr nicht gerichtet werdet; siehe, der Richter steht vor der Thüre.
10 ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੇ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਨ੍ਤਸ੍ਤਾਨ੍ ਯੂਯੰ ਦੁਃਖਸਹਨਸ੍ਯ ਧੈਰ੍ੱਯਸ੍ਯ ਚ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨ੍ਤਾਨ੍ ਜਾਨੀਤ|
Nehmet euch, Brüder, die Propheten zum Vorbild im Leiden und Dulden, die geredet haben im Namen des Herrn.
11 ਪਸ਼੍ਯਤ ਧੈਰ੍ੱਯਸ਼ੀਲਾ ਅਸ੍ਮਾਭਿ ਰ੍ਧਨ੍ਯਾ ਉਚ੍ਯਨ੍ਤੇ| ਆਯੂਬੋ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਸ਼੍ਰਾਵਿ ਪ੍ਰਭੋਃ ਪਰਿਣਾਮਸ਼੍ਚਾਦਰ੍ਸ਼ਿ ਯਤਃ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਬਹੁਕ੍ਰੁʼਪਃ ਸਕਰੁਣਸ਼੍ਚਾਸ੍ਤਿ|
Siehe, wir preisen selig die ausgeharrt; von Hiobs Ausharren habt ihr gehört, und das Ende vom Herrn gesehen; denn mitleidsvoll ist der Herr und barmherzig.
12 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਤ ਇਦੰ ਵਦਾਮਿ ਸ੍ਵਰ੍ਗਸ੍ਯ ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾ ਵਾਨ੍ਯਵਸ੍ਤੁਨੋ ਨਾਮ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਕੋ(ਅ)ਪਿ ਸ਼ਪਥੋ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤਾਂ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਥਾ ਦਣ੍ਡ੍ਯਾ ਨ ਭਵਤ ਤਦਰ੍ਥੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਤਥੈਵ ਤੰਨਹਿ ਚੇਤਿਵਾਕ੍ਯੰ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੰ ਭਵਤੁ|
Vor allem aber, meine Brüder, schwöret nicht, weder beim Himmel noch bei der Erde, noch irgend einen anderen Schwur.
13 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦੁਃਖੀ ਭਵਤਿ? ਸ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕਰੋਤੁ| ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਵਾਨਨ੍ਦਿਤੋ ਭਵਤਿ? ਸ ਗੀਤੰ ਗਾਯਤੁ|
Euer Ja sei Ja und euer Nein sei Nein, damit ihr nicht dem Gerichte verfallet.
14 ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਪੀਡਿਤੋ (ਅ)ਸ੍ਤਿ? ਸ ਸਮਿਤੇਃ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਨ੍ ਆਹ੍ਵਾਤੁ ਤੇ ਚ ਪਭੋ ਰ੍ਨਾਮ੍ਨਾ ਤੰ ਤੈਲੇਨਾਭਿਸ਼਼ਿਚ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤੁ|
Leidet einer unter euch, der bete. Ist einer wohlgemut, der singe Psalmen.
15 ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਜਾਤਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਯਾ ਸ ਰੋਗੀ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਯਾਸ੍ਯਤਿ ਪ੍ਰਭੁਸ਼੍ਚ ਤਮ੍ ਉੱਥਾਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਦਿ ਚ ਕ੍ਰੁʼਤਪਾਪੋ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਤੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
Ist einer krank unter euch, der rufe die Aeltesten der Gemeinde, die sollen über ihn beten, und ihn salben mit Oel im Namen des Herrn,
16 ਯੂਯੰ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਪਰਾਧਾਨ੍ ਅਙ੍ਗੀਕੁਰੁਧ੍ਵਮ੍ ਆਰੋਗ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਞ੍ਚੈਕਜਨੋ (ਅ)ਨ੍ਯਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਂ ਕਰੋਤੁ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਸਯਤ੍ਨਾ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾ ਬਹੁਸ਼ਕ੍ਤਿਵਿਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤਿ|
so wird das Gebet des Glaubens dem Kranken helfen, und der Herr wird ihn aufrichten; und wenn er Sünden gethan hat, so wird ihm vergeben werden.
17 ਯ ਏਲਿਯੋ ਵਯਮਿਵ ਸੁਖਦੁਃਖਭੋਗੀ ਮਰ੍ੱਤ੍ਯ ਆਸੀਤ੍ ਸ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਯਾਨਾਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿੰ ਯਾਚਿਤਵਾਨ੍ ਤੇਨ ਦੇਸ਼ੇ ਸਾਰ੍ੱਧਵਤ੍ਸਰਤ੍ਰਯੰ ਯਾਵਦ੍ ਵ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿ ਰ੍ਨ ਬਭੂਵ|
So bekennet denn einander die Sünden, und betet für einander, auf daß ihr geheilt werdet; denn viel vermag eines Gerechten kräftiges Gebet.
18 ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਤੇਨ ਪੁਨਃ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤਾਯਾਮ੍ ਆਕਾਸ਼ਸ੍ਤੋਯਾਨ੍ਯਵਰ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵੀ ਚ ਸ੍ਵਫਲਾਨਿ ਪ੍ਰਾਰੋਹਯਤ੍|
Elias war ein Mensch von gleicher Art wie wir, und flehte daß es nicht regne, und es regnete nicht auf der Erde, drei Jahre und sechs Monate.
19 ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰਃ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸਤ੍ਯਮਤਾਦ੍ ਭ੍ਰਸ਼਼੍ਟੇ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਤੰ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਤਿ
Und abermals betete er, und der Himmel gab Regen und die Erde sproßte ihre Frucht.
20 ਤਰ੍ਹਿ ਯੋ ਜਨਃ ਪਾਪਿਨੰ ਵਿਪਥਭ੍ਰਮਣਾਤ੍ ਪਰਾਵਰ੍ੱਤਯਤਿ ਸ ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਾਨੰ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਤ ਉੱਧਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਬਹੁਪਾਪਾਨ੍ਯਾਵਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਚੇਤਿ ਜਾਨਾਤੁ|
Meine Brüder, wenn einer unter euch sich von der Wahrheit verirrt, und es bekehrt ihn einer: wisset, daß wer einen Sünder bekehrt hat vom Irrtum seines Wegs, der wird seine Seele retten vom Tod, und bedecken eine Menge von Sünden.
