ലൂകഃ 17
1 ഇതഃ പരം യീശുഃ ശിഷ്യാൻ ഉവാച, വിഘ്നൈരവശ്യമ് ആഗന്തവ്യം കിന്തു വിഘ്നാ യേന ഘടിഷ്യന്തേ തസ്യ ദുർഗതി ർഭവിഷ്യതി|
E disse aos discipulos: É impossivel que não venham escandalos, mas ai d'aquelle por quem vierem!
2 ഏതേഷാം ക്ഷുദ്രപ്രാണിനാമ് ഏകസ്യാപി വിഘ്നജനനാത് കണ്ഠബദ്ധപേഷണീകസ്യ തസ്യ സാഗരാഗാധജലേ മജ്ജനം ഭദ്രം|
Melhor lhe fôra que lhe pozessem ao pescoço uma mó de atafona, e fosse lançado ao mar, do que escandalizar um d'estes pequenos.
3 യൂയം സ്വേഷു സാവധാനാസ്തിഷ്ഠത; തവ ഭ്രാതാ യദി തവ കിഞ്ചിദ് അപരാധ്യതി തർഹി തം തർജയ, തേന യദി മനഃ പരിവർത്തയതി തർഹി തം ക്ഷമസ്വ|
Olhae por vós mesmos. E, se teu irmão peccar contra ti, reprehende-o, e, se elle se arrepender, perdoa-lhe.
4 പുനരേകദിനമധ്യേ യദി സ തവ സപ്തകൃത്വോഽപരാധ്യതി കിന്തു സപ്തകൃത്വ ആഗത്യ മനഃ പരിവർത്യ മയാപരാദ്ധമ് ഇതി വദതി തർഹി തം ക്ഷമസ്വ|
E, se peccar contra ti sete vezes no dia, e sete vezes no dia tornar a ti, dizendo: Arrependo-me; perdoa-lhe.
5 തദാ പ്രേരിതാഃ പ്രഭുമ് അവദൻ അസ്മാകം വിശ്വാസം വർദ്ധയ|
Disseram então os apostolos ao Senhor: Accrescenta-nos a fé.
6 പ്രഭുരുവാച, യദി യുഷ്മാകം സർഷപൈകപ്രമാണോ വിശ്വാസോസ്തി തർഹി ത്വം സമൂലമുത്പാടിതോ ഭൂത്വാ സമുദ്രേ രോപിതോ ഭവ കഥായാമ് ഏതസ്യാമ് ഏതദുഡുമ്ബരായ കഥിതായാം സ യുഷ്മാകമാജ്ഞാവഹോ ഭവിഷ്യതി|
E disse o Senhor: Se tivesseis fé como um grão de mostarda, dirieis a esta amoreira: Desarreiga-te d'aqui, e planta-te no mar; e vos obedeceria.
7 അപരം സ്വദാസേ ഹലം വാഹയിത്വാ വാ പശൂൻ ചാരയിത്വാ ക്ഷേത്രാദ് ആഗതേ സതി തം വദതി, ഏഹി ഭോക്തുമുപവിശ, യുഷ്മാകമ് ഏതാദൃശഃ കോസ്തി?
E qual de vós terá um servo lavrando ou apascentando, e, voltando elle do campo, lhe diga: Chega-te, e assenta-te á mesa?
8 വരഞ്ച പൂർവ്വം മമ ഖാദ്യമാസാദ്യ യാവദ് ഭുഞ്ജേ പിവാമി ച താവദ് ബദ്ധകടിഃ പരിചര പശ്ചാത് ത്വമപി ഭോക്ഷ്യസേ പാസ്യസി ച കഥാമീദൃശീം കിം ന വക്ഷ്യതി?
E não lhe diga antes: Prepara-me a ceia, e cinge-te, e serve-me, até que tenha comido e bebido, e depois comerás e beberás tu?
9 തേന ദാസേന പ്രഭോരാജ്ഞാനുരൂപേ കർമ്മണി കൃതേ പ്രഭുഃ കിം തസ്മിൻ ബാധിതോ ജാതഃ? നേത്ഥം ബുധ്യതേ മയാ|
Porventura dá graças ao tal servo, porque fez o que lhe foi mandado? Creio que não.
10 ഇത്ഥം നിരൂപിതേഷു സർവ്വകർമ്മസു കൃതേഷു സത്മു യൂയമപീദം വാക്യം വദഥ, വയമ് അനുപകാരിണോ ദാസാ അസ്മാഭിര്യദ്യത്കർത്തവ്യം തന്മാത്രമേവ കൃതം|
Assim tambem vós, quando fizerdes tudo o que vos fôr mandado, dizei: Somos servos inuteis, porque fizemos sómente o que deviamos fazer.
11 സ യിരൂശാലമി യാത്രാം കുർവ്വൻ ശോമിരോൺഗാലീൽപ്രദേശമധ്യേന ഗച്ഛതി,
E aconteceu que, indo elle a Jerusalem, passou pelo meio da Samaria e da Galilea;
12 ഏതർഹി കുത്രചിദ് ഗ്രാമേ പ്രവേശമാത്രേ ദശകുഷ്ഠിനസ്തം സാക്ഷാത് കൃത്വാ
E, entrando n'uma certa aldeia, sairam-lhe ao encontro dez homens leprosos, os quaes pararam de longe;
13 ദൂരേ തിഷ്ഠനത ഉച്ചൈ ർവക്തുമാരേഭിരേ, ഹേ പ്രഭോ യീശോ ദയസ്വാസ്മാൻ|
E levantaram a voz, dizendo: Jesus, Mestre, tem misericordia de nós.
14 തതഃ സ താൻ ദൃഷ്ട്വാ ജഗാദ, യൂയം യാജകാനാം സമീപേ സ്വാൻ ദർശയത, തതസ്തേ ഗച്ഛന്തോ രോഗാത് പരിഷ്കൃതാഃ|
E elle, vendo-os, disse-lhes: Ide, e mostrae-vos aos sacerdotes. E aconteceu que, indo elles, ficaram limpos.
15 തദാ തേഷാമേകഃ സ്വം സ്വസ്ഥം ദൃഷ്ട്വാ പ്രോച്ചൈരീശ്വരം ധന്യം വദൻ വ്യാഘുട്യായാതോ യീശോ ർഗുണാനനുവദൻ തച്ചരണാധോഭൂമൗ പപാത;
E um d'elles, vendo que estava são, voltou glorificando a Deus em alta voz;
16 സ ചാസീത് ശോമിരോണീ|
E caiu aos seus pés, com o rosto em terra, dando-lhe graças: e este era samaritano.
17 തദാ യീശുരവദത്, ദശജനാഃ കിം ന പരിഷ്കൃതാഃ? തഹ്യന്യേ നവജനാഃ കുത്ര?
E, respondendo Jesus, disse: Não foram dez os limpos? E onde estão os nove?
18 ഈശ്വരം ധന്യം വദന്തമ് ഏനം വിദേശിനം വിനാ കോപ്യന്യോ ന പ്രാപ്യത|
Não houve quem voltasse a dar gloria a Deus senão este estrangeiro?
19 തദാ സ തമുവാച, ത്വമുത്ഥായ യാഹി വിശ്വാസസ്തേ ത്വാം സ്വസ്ഥം കൃതവാൻ|
E disse-lhe: Levanta-te, e vae; a tua fé te salvou.
20 അഥ കദേശ്വരസ്യ രാജത്വം ഭവിഷ്യതീതി ഫിരൂശിഭിഃ പൃഷ്ടേ സ പ്രത്യുവാച, ഈശ്വരസ്യ രാജത്വമ് ഐശ്വര്യ്യദർശനേന ന ഭവിഷ്യതി|
E, interrogado pelos phariseos sobre quando havia de vir o reino de Deus, respondeu-lhes, e disse: O reino de Deus não vem com apparencia exterior.
21 അത ഏതസ്മിൻ പശ്യ തസ്മിൻ വാ പശ്യ, ഇതി വാക്യം ലോകാ വക്തും ന ശക്ഷ്യന്തി, ഈശ്വരസ്യ രാജത്വം യുഷ്മാകമ് അന്തരേവാസ്തേ|
Nem dirão: Eil-o aqui, ou, Eil-o ali; porque eis que o reino de Deus está entre vós.
22 തതഃ സ ശിഷ്യാൻ ജഗാദ, യദാ യുഷ്മാഭി ർമനുജസുതസ്യ ദിനമേകം ദ്രഷ്ടുമ് വാഞ്ഛിഷ്യതേ കിന്തു ന ദർശിഷ്യതേ, ഈദൃക്കാല ആയാതി|
E disse aos discipulos: Dias virão em que desejareis vêr um dos dias do Filho do homem, e não o vereis.
23 തദാത്ര പശ്യ വാ തത്ര പശ്യേതി വാക്യം ലോകാ വക്ഷ്യന്തി, കിന്തു തേഷാം പശ്ചാത് മാ യാത, മാനുഗച്ഛത ച|
E dir-vos-hão: Eil-o aqui, ou, Eil-o ali está; não vades, nem os sigaes:
24 യതസ്തഡിദ് യഥാകാശൈകദിശ്യുദിയ തദന്യാമപി ദിശം വ്യാപ്യ പ്രകാശതേ തദ്വത് നിജദിനേ മനുജസൂനുഃ പ്രകാശിഷ്യതേ|
Porque, como o relampago, fuzilando de uma parte debaixo do céu, resplandece até á outra debaixo do céu, assim será tambem o Filho do homem no seu dia.
25 കിന്തു തത്പൂർവ്വം തേനാനേകാനി ദുഃഖാനി ഭോക്തവ്യാന്യേതദ്വർത്തമാനലോകൈശ്ച സോഽവജ്ഞാതവ്യഃ|
Mas primeiro convem que elle padeça muito, e seja reprovado por esta geração.
26 നോഹസ്യ വിദ്യമാനകാലേ യഥാഭവത് മനുഷ്യസൂനോഃ കാലേപി തഥാ ഭവിഷ്യതി|
E, como aconteceu nos dias de Noé, assim será tambem nos dias do Filho do homem:
27 യാവത്കാലം നോഹോ മഹാപോതം നാരോഹദ് ആപ്ലാവിവാര്യ്യേത്യ സർവ്വം നാനാശയച്ച താവത്കാലം യഥാ ലോകാ അഭുഞ്ജതാപിവൻ വ്യവഹൻ വ്യവാഹയംശ്ച;
Comiam, bebiam, casavam e davam-se em casamento, até ao dia em que Noé entrou na arca, e veiu o diluvio, e os consumiu a todos.
28 ഇത്ഥം ലോടോ വർത്തമാനകാലേപി യഥാ ലോകാ ഭോജനപാനക്രയവിക്രയരോപണഗൃഹനിർമ്മാണകർമ്മസു പ്രാവർത്തന്ത,
Como tambem da mesma maneira aconteceu nos dias de Lot: comiam, bebiam, compravam, vendiam, plantavam e edificavam.
29 കിന്തു യദാ ലോട് സിദോമോ നിർജഗാമ തദാ നഭസഃ സഗന്ധകാഗ്നിവൃഷ്ടി ർഭൂത്വാ സർവ്വം വ്യനാശയത്
Mas no dia em que Lot saiu de Sodoma, choveu do céu fogo e enxofre, e os consumiu a todos.
30 തദ്വൻ മാനവപുത്രപ്രകാശദിനേപി ഭവിഷ്യതി|
Assim será no dia em que o Filho do homem se ha de manifestar.
31 തദാ യദി കശ്ചിദ് ഗൃഹോപരി തിഷ്ഠതി തർഹി സ ഗൃഹമധ്യാത് കിമപി ദ്രവ്യമാനേതുമ് അവരുഹ്യ നൈതു; യശ്ച ക്ഷേത്രേ തിഷ്ഠതി സോപി വ്യാഘുട്യ നായാതു|
N'aquelle dia, quem estiver no telhado, e as suas alfaias em casa, não desça a tomal-as; e, da mesma sorte, o que estiver no campo não volte para traz.
32 ലോടഃ പത്നീം സ്മരത|
Lembrae-vos da mulher de Lot.
33 യഃ പ്രാണാൻ രക്ഷിതും ചേഷ്ടിഷ്യതേ സ പ്രാണാൻ ഹാരയിഷ്യതി യസ്തു പ്രാണാൻ ഹാരയിഷ്യതി സഏവ പ്രാണാൻ രക്ഷിഷ്യതി|
Qualquer que procurar salvar a sua vida perdel-a-ha, e qualquer que a perder salval-a-ha.
34 യുഷ്മാനഹം വച്മി തസ്യാം രാത്രൗ ശയ്യൈകഗതയോ ർലോകയോരേകോ ധാരിഷ്യതേ പരസ്ത്യക്ഷ്യതേ|
Digo-vos que n'aquella noite estarão dois n'uma cama; um será tomado, e outro será deixado.
35 സ്ത്രിയൗ യുഗപത് പേഷണീം വ്യാവർത്തയിഷ്യതസ്തയോരേകാ ധാരിഷ്യതേ പരാത്യക്ഷ്യതേ|
Duas estarão juntas, moendo; uma será tomada, e outra será deixada.
36 പുരുഷൗ ക്ഷേത്രേ സ്ഥാസ്യതസ്തയോരേകോ ധാരിഷ്യതേ പരസ്ത്യക്ഷ്യതേ|
Dois estarão no campo; um será tomado, o outro será deixado.
37 തദാ തേ പപ്രച്ഛുഃ, ഹേ പ്രഭോ കുത്രേത്ഥം ഭവിഷ്യതി? തതഃ സ ഉവാച, യത്ര ശവസ്തിഷ്ഠതി തത്ര ഗൃധ്രാ മിലന്തി|
E, respondendo, disseram-lhe: Onde, Senhor? E elle lhes disse: Onde estiver o corpo, ahi se ajuntarão as aguias.
