യോഹനഃ 12
1 നിസ്താരോത്സവാത് പൂർവ്വം ദിനഷട്കേ സ്ഥിതേ യീശു ര്യം പ്രമീതമ് ഇലിയാസരം ശ്മശാനാദ് ഉദസ്ഥാപരത് തസ്യ നിവാസസ്ഥാനം ബൈഥനിയാഗ്രാമമ് ആഗച്ഛത്|
Then, six days before the Passover, Jesus came to Bethany, where Lazarus was, who had been dead, whom he raised from the dead.
2 തത്ര തദർഥം രജന്യാം ഭോജ്യേ കൃതേ മർഥാ പര്യ്യവേഷയദ് ഇലിയാസർ ച തസ്യ സങ്ഗിഭിഃ സാർദ്ധം ഭോജനാസന ഉപാവിശത്|
So they made him a supper there. Martha served, but Lazarus was one of those who sat at the table with him.
3 തദാ മരിയമ് അർദ്ധസേടകം ബഹുമൂല്യം ജടാമാംസീയം തൈലമ് ആനീയ യീശോശ്ചരണയോ ർമർദ്ദയിത്വാ നിജകേശ ർമാർഷ്ടുമ് ആരഭത; തദാ തൈലസ്യ പരിമലേന ഗൃഹമ് ആമോദിതമ് അഭവത്|
Therefore Mary took a pound of ointment of pure nard, very precious, and anointed Jesus’ feet and wiped his feet with her hair. The house was filled with the fragrance of the ointment.
4 യഃ ശിമോനഃ പുത്ര രിഷ്കരിയോതീയോ യിഹൂദാനാമാ യീശും പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി സ ശിഷ്യസ്തദാ കഥിതവാൻ,
Then Judas Iscariot, Simon’s son, one of his disciples, who would betray him, said,
5 ഏതത്തൈലം ത്രിഭിഃ ശതൈ ർമുദ്രാപദൈ ർവിക്രീതം സദ് ദരിദ്രേഭ്യഃ കുതോ നാദീയത?
“Why wasn’t this ointment sold for three hundred denarii and given to the poor?”
6 സ ദരിദ്രലോകാർഥമ് അചിന്തയദ് ഇതി ന, കിന്തു സ ചൗര ഏവം തന്നികടേ മുദ്രാസമ്പുടകസ്ഥിത്യാ തന്മധ്യേ യദതിഷ്ഠത് തദപാഹരത് തസ്മാത് കാരണാദ് ഇമാം കഥാമകഥയത്|
Now he said this, not because he cared for the poor, but because he was a thief, and having the money box, used to steal what was put into it.
7 തദാ യീശുരകഥയദ് ഏനാം മാ വാരയ സാ മമ ശ്മശാനസ്ഥാപനദിനാർഥം തദരക്ഷയത്|
But Jesus said, “Leave her alone. She has kept this for the day of my burial.
8 ദരിദ്രാ യുഷ്മാകം സന്നിധൗ സർവ്വദാ തിഷ്ഠന്തി കിന്ത്വഹം സർവ്വദാ യുഷ്മാകം സന്നിധൗ ന തിഷ്ഠാമി|
For you always have the poor with you, but you don’t always have me.”
9 തതഃ പരം യീശുസ്തത്രാസ്തീതി വാർത്താം ശ്രുത്വാ ബഹവോ യിഹൂദീയാസ്തം ശ്മശാനാദുത്ഥാപിതമ് ഇലിയാസരഞ്ച ദ്രഷ്ടും തത് സ്ഥാനമ് ആഗച്ഛന|
A large crowd therefore of the Jews learnt that he was there; and they came, not for Jesus’ sake only, but that they might see Lazarus also, whom he had raised from the dead.
10 തദാ പ്രധാനയാജകാസ്തമ് ഇലിയാസരമപി സംഹർത്തുമ് അമന്ത്രയൻ;
But the chief priests conspired to put Lazarus to death also,
11 യതസ്തേന ബഹവോ യിഹൂദീയാ ഗത്വാ യീശൗ വ്യശ്വസൻ|
because on account of him many of the Jews went away and believed in Jesus.
12 അനന്തരം യീശു ര്യിരൂശാലമ് നഗരമ് ആഗച്ഛതീതി വാർത്താം ശ്രുത്വാ പരേഽഹനി ഉത്സവാഗതാ ബഹവോ ലോകാഃ
On the next day a great multitude had come to the feast. When they heard that Jesus was coming to Jerusalem,
13 ഖർജ്ജൂരപത്രാദ്യാനീയ തം സാക്ഷാത് കർത്തും ബഹിരാഗത്യ ജയ ജയേതി വാചം പ്രോച്ചൈ ർവക്തുമ് ആരഭന്ത, ഇസ്രായേലോ യോ രാജാ പരമേശ്വരസ്യ നാമ്നാഗച്ഛതി സ ധന്യഃ|
they took the branches of the palm trees and went out to meet him, and cried out, “Hosanna! Blessed is he who comes in the name of the Lord, the King of Israel!”
14 തദാ "ഹേ സിയോനഃ കന്യേ മാ ഭൈഷീഃ പശ്യായം തവ രാജാ ഗർദ്ദഭശാവകമ് ആരുഹ്യാഗച്ഛതി"
Jesus, having found a young donkey, sat on it. As it is written,
15 ഇതി ശാസ്ത്രീയവചനാനുസാരേണ യീശുരേകം യുവഗർദ്ദഭം പ്രാപ്യ തദുപര്യ്യാരോഹത്|
“Don’t be afraid, daughter of Zion. Behold, your King comes, sitting on a donkey’s colt.”
16 അസ്യാഃ ഘടനായാസ്താത്പര്യ്യം ശിഷ്യാഃ പ്രഥമം നാബുധ്യന്ത, കിന്തു യീശൗ മഹിമാനം പ്രാപ്തേ സതി വാക്യമിദം തസ്മിന അകഥ്യത ലോകാശ്ച തമ്പ്രതീത്ഥമ് അകുർവ്വൻ ഇതി തേ സ്മൃതവന്തഃ|
His disciples didn’t understand these things at first, but when Jesus was glorified, then they remembered that these things were written about him, and that they had done these things to him.
17 സ ഇലിയാസരം ശ്മശാനാദ് ആഗന്തുമ് ആഹ്വതവാൻ ശ്മശാനാഞ്ച ഉദസ്ഥാപയദ് യേ യേ ലോകാസ്തത്കർമ്യ സാക്ഷാദ് അപശ്യൻ തേ പ്രമാണം ദാതുമ് ആരഭന്ത|
The multitude therefore that was with him when he called Lazarus out of the tomb and raised him from the dead was testifying about it.
18 സ ഏതാദൃശമ് അദ്ഭുതം കർമ്മകരോത് തസ്യ ജനശ്രുതേ ർലോകാസ്തം സാക്ഷാത് കർത്തുമ് ആഗച്ഛൻ|
For this cause also the multitude went and met him, because they heard that he had done this sign.
19 തതഃ ഫിരൂശിനഃ പരസ്പരം വക്തുമ് ആരഭന്ത യുഷ്മാകം സർവ്വാശ്ചേഷ്ടാ വൃഥാ ജാതാഃ, ഇതി കിം യൂയം ന ബുധ്യധ്വേ? പശ്യത സർവ്വേ ലോകാസ്തസ്യ പശ്ചാദ്വർത്തിനോഭവൻ|
The Pharisees therefore said amongst themselves, “See how you accomplish nothing. Behold, the world has gone after him.”
20 ഭജനം കർത്തുമ് ഉത്സവാഗതാനാം ലോകാനാം കതിപയാ ജനാ അന്യദേശീയാ ആസൻ,
Now there were certain Greeks amongst those who went up to worship at the feast.
21 തേ ഗാലീലീയബൈത്സൈദാനിവാസിനഃ ഫിലിപസ്യ സമീപമ് ആഗത്യ വ്യാഹരൻ ഹേ മഹേച്ഛ വയം യീശും ദ്രഷ്ടുമ് ഇച്ഛാമഃ|
Therefore, these came to Philip, who was from Bethsaida of Galilee, and asked him, saying, “Sir, we want to see Jesus.”
22 തതഃ ഫിലിപോ ഗത്വാ ആന്ദ്രിയമ് അവദത് പശ്ചാദ് ആന്ദ്രിയഫിലിപൗ യീശവേ വാർത്താമ് അകഥയതാം|
Philip came and told Andrew, and in turn, Andrew came with Philip, and they told Jesus.
23 തദാ യീശുഃ പ്രത്യുദിതവാൻ മാനവസുതസ്യ മഹിമപ്രാപ്തിസമയ ഉപസ്ഥിതഃ|
Jesus answered them, “The time has come for the Son of Man to be glorified.
24 അഹം യുഷ്മാനതിയഥാർഥം വദാമി, ധാന്യബീജം മൃത്തികായാം പതിത്വാ യദി ന മൃയതേ തർഹ്യേകാകീ തിഷ്ഠതി കിന്തു യദി മൃയതേ തർഹി ബഹുഗുണം ഫലം ഫലതി|
Most certainly I tell you, unless a grain of wheat falls into the earth and dies, it remains by itself alone. But if it dies, it bears much fruit.
25 യോ ജനേ നിജപ്രാണാൻ പ്രിയാൻ ജാനാതി സ താൻ ഹാരയിഷ്യതി കിന്തു യേ ജന ഇഹലോകേ നിജപ്രാണാൻ അപ്രിയാൻ ജാനാതി സേനന്തായുഃ പ്രാപ്തും താൻ രക്ഷിഷ്യതി| (aiōnios g166)
He who loves his life will lose it. He who hates his life in this world will keep it to eternal life. (aiōnios g166)
26 കശ്ചിദ് യദി മമ സേവകോ ഭവിതും വാഞ്ഛതി തർഹി സ മമ പശ്ചാദ്ഗാമീ ഭവതു, തസ്മാദ് അഹം യത്ര തിഷ്ഠാമി മമ സേവകേപി തത്ര സ്ഥാസ്യതി; യോ ജനോ മാം സേവതേ മമ പിതാപി തം സമ്മംസ്യതേ|
If anyone serves me, let him follow me. Where I am, there my servant will also be. If anyone serves me, the Father will honour him.
27 സാമ്പ്രതം മമ പ്രാണാ വ്യാകുലാ ഭവന്തി, തസ്മാദ് ഹേ പിതര ഏതസ്മാത് സമയാൻ മാം രക്ഷ, ഇത്യഹം കിം പ്രാർഥയിഷ്യേ? കിന്ത്വഹമ് ഏതത്സമയാർഥമ് അവതീർണവാൻ|
“Now my soul is troubled. What shall I say? ‘Father, save me from this time’? But I came to this time for this cause.
28 ഹേ പിത: സ്വനാമ്നോ മഹിമാനം പ്രകാശയ; തനൈവ സ്വനാമ്നോ മഹിമാനമ് അഹം പ്രാകാശയം പുനരപി പ്രകാശയിഷ്യാമി, ഏഷാ ഗഗണീയാ വാണീ തസ്മിൻ സമയേഽജായത|
Father, glorify your name!” Then a voice came out of the sky, saying, “I have both glorified it and will glorify it again.”
29 തച്ശ്രുത്വാ സമീപസ്ഥലോകാനാം കേചിദ് അവദൻ മേഘോഽഗർജീത്, കേചിദ് അവദൻ സ്വർഗീയദൂതോഽനേന സഹ കഥാമചകഥത്|
Therefore the multitude who stood by and heard it said that it had thundered. Others said, “An angel has spoken to him.”
30 തദാ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത്, മദർഥം ശബ്ദോയം നാഭൂത് യുഷ്മദർഥമേവാഭൂത്|
Jesus answered, “This voice hasn’t come for my sake, but for your sakes.
31 അധുനാ ജഗതോസ്യ വിചാര: സമ്പത്സ്യതേ, അധുനാസ്യ ജഗത: പതീ രാജ്യാത് ച്യോഷ്യതി|
Now is the judgement of this world. Now the prince of this world will be cast out.
32 യദ്യഈ പൃഥിവ്യാ ഊർദ്വ്വേ പ്രോത്ഥാപിതോസ്മി തർഹി സർവ്വാൻ മാനവാൻ സ്വസമീപമ് ആകർഷിഷ്യാമി|
And I, if I am lifted up from the earth, will draw all people to myself.”
33 കഥം തസ്യ മൃതി ർഭവിഷ്യതി, ഏതദ് ബോധയിതും സ ഇമാം കഥാമ് അകഥയത്|
But he said this, signifying by what kind of death he should die.
34 തദാ ലോകാ അകഥയൻ സോഭിഷിക്തഃ സർവ്വദാ തിഷ്ഠതീതി വ്യവസ്ഥാഗ്രന്ഥേ ശ്രുതമ് അസ്മാഭിഃ, തർഹി മനുഷ്യപുത്രഃ പ്രോത്ഥാപിതോ ഭവിഷ്യതീതി വാക്യം കഥം വദസി? മനുഷ്യപുത്രോയം കഃ? (aiōn g165)
The multitude answered him, “We have heard out of the law that the Christ remains forever. How do you say, ‘The Son of Man must be lifted up’? Who is this Son of Man?” (aiōn g165)
35 തദാ യീശുരകഥായദ് യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധമ് അൽപദിനാനി ജ്യോതിരാസ്തേ, യഥാ യുഷ്മാൻ അന്ധകാരോ നാച്ഛാദയതി തദർഥം യാവത്കാലം യുഷ്മാഭിഃ സാർദ്ധം ജ്യോതിസ്തിഷ്ഠതി താവത്കാലം ഗച്ഛത; യോ ജനോഽന്ധകാരേ ഗച്ഛതി സ കുത്ര യാതീതി ന ജാനാതി|
Jesus therefore said to them, “Yet a little while the light is with you. Walk while you have the light, that darkness doesn’t overtake you. He who walks in the darkness doesn’t know where he is going.
36 അതഏവ യാവത്കാലം യുഷ്മാകം നികടേ ജ്യോതിരാസ്തേ താവത്കാലം ജ്യോതീരൂപസന്താനാ ഭവിതും ജ്യോതിഷി വിശ്വസിത; ഇമാം കഥാം കഥയിത്വാ യീശുഃ പ്രസ്ഥായ തേഭ്യഃ സ്വം ഗുപ്തവാൻ|
While you have the light, believe in the light, that you may become children of light.” Jesus said these things, and he departed and hid himself from them.
37 യദ്യപി യീശുസ്തേഷാം സമക്ഷമ് ഏതാവദാശ്ചര്യ്യകർമ്മാണി കൃതവാൻ തഥാപി തേ തസ്മിൻ ന വ്യശ്വസൻ|
But though he had done so many signs before them, yet they didn’t believe in him,
38 അതഏവ കഃ പ്രത്യേതി സുസംവാദം പരേശാസ്മത് പ്രചാരിതം? പ്രകാശതേ പരേശസ്യ ഹസ്തഃ കസ്യ ച സന്നിധൗ? യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദിനാ യദേതദ് വാക്യമുക്തം തത് സഫലമ് അഭവത്|
that the word of Isaiah the prophet might be fulfilled, which he spoke: “Lord, who has believed our report? To whom has the arm of the Lord been revealed?”
39 തേ പ്രത്യേതും നാശൻകുവൻ തസ്മിൻ യിശയിയഭവിഷ്യദ്വാദി പുനരവാദീദ്,
For this cause they couldn’t believe, for Isaiah said again:
40 യദാ, "തേ നയനൈ ർന പശ്യന്തി ബുദ്ധിഭിശ്ച ന ബുധ്യന്തേ തൈ ർമനഃസു പരിവർത്തിതേഷു ച താനഹം യഥാ സ്വസ്ഥാൻ ന കരോമി തഥാ സ തേഷാം ലോചനാന്യന്ധാനി കൃത്വാ തേഷാമന്തഃകരണാനി ഗാഢാനി കരിഷ്യതി| "
“He has blinded their eyes and he hardened their heart, lest they should see with their eyes, and perceive with their heart, and would turn, and I would heal them.”
41 യിശയിയോ യദാ യീശോ ർമഹിമാനം വിലോക്യ തസ്മിൻ കഥാമകഥയത് തദാ ഭവിഷ്യദ്വാക്യമ് ഈദൃശം പ്രകാശയത്|
Isaiah said these things when he saw his glory, and spoke of him.
42 തഥാപ്യധിപതിനാം ബഹവസ്തസ്മിൻ പ്രത്യായൻ| കിന്തു ഫിരൂശിനസ്താൻ ഭജനഗൃഹാദ് ദൂരീകുർവ്വന്തീതി ഭയാത് തേ തം ന സ്വീകൃതവന്തഃ|
Nevertheless, even many of the rulers believed in him, but because of the Pharisees they didn’t confess it, so that they wouldn’t be put out of the synagogue,
43 യത ഈശ്വരസ്യ പ്രശംസാതോ മാനവാനാം പ്രശംസായാം തേഽപ്രിയന്ത|
for they loved men’s praise more than God’s praise.
44 തദാ യീശുരുച്ചൈഃകാരമ് അകഥയദ് യോ ജനോ മയി വിശ്വസിതി സ കേവലേ മയി വിശ്വസിതീതി ന, സ മത്പ്രേരകേഽപി വിശ്വസിതി|
Jesus cried out and said, “Whoever believes in me, believes not in me, but in him who sent me.
45 യോ ജനോ മാം പശ്യതി സ മത്പ്രേരകമപി പശ്യതി|
He who sees me sees him who sent me.
46 യോ ജനോ മാം പ്രത്യേതി സ യഥാന്ധകാരേ ന തിഷ്ഠതി തദർഥമ് അഹം ജ്യോതിഃസ്വരൂപോ ഭൂത്വാ ജഗത്യസ്മിൻ അവതീർണവാൻ|
I have come as a light into the world, that whoever believes in me may not remain in the darkness.
47 മമ കഥാം ശ്രുത്വാ യദി കശ്ചിൻ ന വിശ്വസിതി തർഹി തമഹം ദോഷിണം ന കരോമി, യതോ ഹേതോ ർജഗതോ ജനാനാം ദോഷാൻ നിശ്ചിതാൻ കർത്തും നാഗത്യ താൻ പരിചാതുമ് ആഗതോസ്മി|
If anyone listens to my sayings and doesn’t believe, I don’t judge him. For I came not to judge the world, but to save the world.
48 യഃ കശ്ചിൻ മാം ന ശ്രദ്ധായ മമ കഥം ന ഗൃഹ്ലാതി, അന്യസ്തം ദോഷിണം കരിഷ്യതി വസ്തുതസ്തു യാം കഥാമഹമ് അചകഥം സാ കഥാ ചരമേഽൻഹി തം ദോഷിണം കരിഷ്യതി|
He who rejects me, and doesn’t receive my sayings, has one who judges him. The word that I spoke will judge him in the last day.
49 യതോ ഹേതോരഹം സ്വതഃ കിമപി ന കഥയാമി, കിം കിം മയാ കഥയിതവ്യം കിം സമുപദേഷ്ടവ്യഞ്ച ഇതി മത്പ്രേരയിതാ പിതാ മാമാജ്ഞാപയത്|
For I spoke not from myself, but the Father who sent me gave me a commandment, what I should say and what I should speak.
