യാകൂബഃ 5
1 ഹേ ധനവന്തഃ, യൂയമ് ഇദാനീം ശൃണുത യുഷ്മാഭിരാഗമിഷ്യത്ക്ലേശഹേതോഃ ക്രന്ദ്യതാം വിലപ്യതാഞ്ച|
Wohlan nun ihr Reichen, weinet mit Wehklagen über die Trübsale, die euch bevorstehen.
2 യുഷ്മാകം ദ്രവിണം ജീർണം കീടഭുക്താഃ സുചേലകാഃ|
Euer Reichtum ist vermodert, eure Kleider sind Mottenfraß geworden;
3 കനകം രജതഞ്ചാപി വികൃതിം പ്രഗമിഷ്യതി, തത്കലങ്കശ്ച യുഷ്മാകം പാപം പ്രമാണയിഷ്യതി, ഹുതാശവച്ച യുഷ്മാകം പിശിതം ഖാദയിഷ്യതി| ഇത്ഥമ് അന്തിമഘസ്രേഷു യുഷ്മാഭിഃ സഞ്ചിതം ധനം|
euer Gold und Silber ist verrostet, und sein Rost wird zum Zeugnis für euch und frißt euer Fleisch. Wie zum Feuer habt ihr Schätze gesammelt in den letzten Tagen.
4 പശ്യത യൈഃ കൃഷീവലൈ ര്യുഷ്മാകം ശസ്യാനി ഛിന്നാനി തേഭ്യോ യുഷ്മാഭി ര്യദ് വേതനം ഛിന്നം തദ് ഉച്ചൈ ർധ്വനിം കരോതി തേഷാം ശസ്യച്ഛേദകാനാമ് ആർത്തരാവഃ സേനാപതേഃ പരമേശ്വരസ്യ കർണകുഹരം പ്രവിഷ്ടഃ|
Siehe, der Lohn der Arbeiter, die auf euren Feldern geschnitten, um welchen ihr sie gebracht, schreit auf, und das Rufen der Schnitter ist zu den Ohren des Herrn Sabaoth gedrungen.
5 യൂയം പൃഥിവ്യാം സുഖഭോഗം കാമുകതാഞ്ചാരിതവന്തഃ, മഹാഭോജസ്യ ദിന ഇവ നിജാന്തഃകരണാനി പരിതർപിതവന്തശ്ച|
Ihr habt geschwelgt und gepraßt auf Erden, ihr habt eure Herzen gemästet am Schlachttag.
6 അപരഞ്ച യുഷ്മാഭി ർധാർമ്മികസ്യ ദണ്ഡാജ്ഞാ ഹത്യാ ചാകാരി തഥാപി സ യുഷ്മാൻ ന പ്രതിരുദ്ധവാൻ|
Ihr habt verurteilt und getötet den Gerechten, er widersetzt sich euch nicht.
7 ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം പ്രഭോരാഗമനം യാവദ് ധൈര്യ്യമാലമ്ബധ്വം| പശ്യത കൃഷിവലോ ഭൂമേ ർബഹുമൂല്യം ഫലം പ്രതീക്ഷമാണോ യാവത് പ്രഥമമ് അന്തിമഞ്ച വൃഷ്ടിജലം ന പ്രാപ്നോതി താവദ് ധൈര്യ്യമ് ആലമ്ബതേ|
So harret nun in Geduld, Brüder, auf die Ankunft des Herrn. Siehe, der Bauer erwartet die kostbare Frucht der Erde, indem er in Geduld über ihr harrt, bis sie Frühregen und Spätregen bekomme.
8 യൂയമപി ധൈര്യ്യമാലമ്ബ്യ സ്വാന്തഃകരണാനി സ്ഥിരീകുരുത, യതഃ പ്രഭോരുപസ്ഥിതിഃ സമീപവർത്തിന്യഭവത്|
Harret auch ihr in Geduld, machet eure Herzen fest, denn die Ankunft des Herrn ist nahe.
9 ഹേ ഭ്രാതരഃ, യൂയം യദ് ദണ്ഡ്യാ ന ഭവേത തദർഥം പരസ്പരം ന ഗ്ലായത, പശ്യത വിചാരയിതാ ദ്വാരസമീപേ തിഷ്ഠതി|
Seufzet nicht, Brüder, wider einander, damit ihr nicht gerichtet werdet; siehe, der Richter steht vor der Thüre.
10 ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, യേ ഭവിഷ്യദ്വാദിനഃ പ്രഭോ ർനാമ്നാ ഭാഷിതവന്തസ്താൻ യൂയം ദുഃഖസഹനസ്യ ധൈര്യ്യസ്യ ച ദൃഷ്ടാന്താൻ ജാനീത|
Nehmet euch, Brüder, die Propheten zum Vorbild im Leiden und Dulden, die geredet haben im Namen des Herrn.
11 പശ്യത ധൈര്യ്യശീലാ അസ്മാഭി ർധന്യാ ഉച്യന്തേ| ആയൂബോ ധൈര്യ്യം യുഷ്മാഭിരശ്രാവി പ്രഭോഃ പരിണാമശ്ചാദർശി യതഃ പ്രഭു ർബഹുകൃപഃ സകരുണശ്ചാസ്തി|
Siehe, wir preisen selig die ausgeharrt; von Hiobs Ausharren habt ihr gehört, und das Ende vom Herrn gesehen; denn mitleidsvoll ist der Herr und barmherzig.
12 ഹേ ഭ്രാതരഃ വിശേഷത ഇദം വദാമി സ്വർഗസ്യ വാ പൃഥിവ്യാ വാന്യവസ്തുനോ നാമ ഗൃഹീത്വാ യുഷ്മാഭിഃ കോഽപി ശപഥോ ന ക്രിയതാം, കിന്തു യഥാ ദണ്ഡ്യാ ന ഭവത തദർഥം യുഷ്മാകം തഥൈവ തന്നഹി ചേതിവാക്യം യഥേഷ്ടം ഭവതു|
Vor allem aber, meine Brüder, schwöret nicht, weder beim Himmel noch bei der Erde, noch irgend einen anderen Schwur.
13 യുഷ്മാകം കശ്ചിദ് ദുഃഖീ ഭവതി? സ പ്രാർഥനാം കരോതു| കശ്ചിദ് വാനന്ദിതോ ഭവതി? സ ഗീതം ഗായതു|
Euer Ja sei Ja und euer Nein sei Nein, damit ihr nicht dem Gerichte verfallet.
14 യുഷ്മാകം കശ്ചിത് പീഡിതോ ഽസ്തി? സ സമിതേഃ പ്രാചീനാൻ ആഹ്വാതു തേ ച പഭോ ർനാമ്നാ തം തൈലേനാഭിഷിച്യ തസ്യ കൃതേ പ്രാർഥനാം കുർവ്വന്തു|
Leidet einer unter euch, der bete. Ist einer wohlgemut, der singe Psalmen.
15 തസ്മാദ് വിശ്വാസജാതപ്രാർഥനയാ സ രോഗീ രക്ഷാം യാസ്യതി പ്രഭുശ്ച തമ് ഉത്ഥാപയിഷ്യതി യദി ച കൃതപാപോ ഭവേത് തർഹി സ തം ക്ഷമിഷ്യതേ|
Ist einer krank unter euch, der rufe die Aeltesten der Gemeinde, die sollen über ihn beten, und ihn salben mit Oel im Namen des Herrn,
16 യൂയം പരസ്പരമ് അപരാധാൻ അങ്ഗീകുരുധ്വമ് ആരോഗ്യപ്രാപ്ത്യർഥഞ്ചൈകജനോ ഽന്യസ്യ കൃതേ പ്രാർഥനാം കരോതു ധാർമ്മികസ്യ സയത്നാ പ്രാർഥനാ ബഹുശക്തിവിശിഷ്ടാ ഭവതി|
so wird das Gebet des Glaubens dem Kranken helfen, und der Herr wird ihn aufrichten; und wenn er Sünden gethan hat, so wird ihm vergeben werden.
17 യ ഏലിയോ വയമിവ സുഖദുഃഖഭോഗീ മർത്ത്യ ആസീത് സ പ്രാർഥനയാനാവൃഷ്ടിം യാചിതവാൻ തേന ദേശേ സാർദ്ധവത്സരത്രയം യാവദ് വൃഷ്ടി ർന ബഭൂവ|
So bekennet denn einander die Sünden, und betet für einander, auf daß ihr geheilt werdet; denn viel vermag eines Gerechten kräftiges Gebet.
18 പശ്ചാത് തേന പുനഃ പ്രാർഥനായാം കൃതായാമ് ആകാശസ്തോയാന്യവർഷീത് പൃഥിവീ ച സ്വഫലാനി പ്രാരോഹയത്|
Elias war ein Mensch von gleicher Art wie wir, und flehte daß es nicht regne, und es regnete nicht auf der Erde, drei Jahre und sechs Monate.
19 ഹേ ഭ്രാതരഃ, യുഷ്മാകം കസ്മിംശ്ചിത് സത്യമതാദ് ഭ്രഷ്ടേ യദി കശ്ചിത് തം പരാവർത്തയതി
Und abermals betete er, und der Himmel gab Regen und die Erde sproßte ihre Frucht.
20 തർഹി യോ ജനഃ പാപിനം വിപഥഭ്രമണാത് പരാവർത്തയതി സ തസ്യാത്മാനം മൃത്യുത ഉദ്ധരിഷ്യതി ബഹുപാപാന്യാവരിഷ്യതി ചേതി ജാനാതു|
Meine Brüder, wenn einer unter euch sich von der Wahrheit verirrt, und es bekehrt ihn einer: wisset, daß wer einen Sünder bekehrt hat vom Irrtum seines Wegs, der wird seine Seele retten vom Tod, und bedecken eine Menge von Sünden.
