ഇബ്രിണഃ 5

1 യഃ കശ്ചിത് മഹായാജകോ ഭവതി സ മാനവാനാം മധ്യാത് നീതഃ സൻ മാനവാനാം കൃത ഈശ്വരോദ്ദേശ്യവിഷയേഽർഥത ഉപഹാരാണാം പാപാർഥകബലീനാഞ്ച ദാന നിയുജ്യതേ|

2 സ ചാജ്ഞാനാം ഭ്രാന്താനാഞ്ച ലോകാനാം ദുഃഖേന ദുഃഖീ ഭവിതും ശക്നോതി, യതോ ഹേതോഃ സ സ്വയമപി ദൗർബ്ബല്യവേഷ്ടിതോ ഭവതി|

3 ഏതസ്മാത് കാരണാച്ച യദ്വത് ലോകാനാം കൃതേ തദ്വദ് ആത്മകൃതേഽപി പാപാർഥകബലിദാനം തേന കർത്തവ്യം|

4 സ ഘോച്ചപദഃ സ്വേച്ഛാതഃ കേനാപി ന ഗൃഹ്യതേ കിന്തു ഹാരോണ ഇവ യ ഈശ്വരേണാഹൂയതേ തേനൈവ ഗൃഹ്യതേ|

5 ഏവമ്പ്രകാരേണ ഖ്രീഷ്ടോഽപി മഹായാജകത്വം ഗ്രഹീതും സ്വീയഗൗരവം സ്വയം ന കൃതവാൻ, കിന്തു "മദീയതനയോഽസി ത്വമ് അദ്യൈവ ജനിതോ മയേതി" വാചം യസ്തം ഭാഷിതവാൻ സ ഏവ തസ്യ ഗൗരവം കൃതവാൻ|

6 തദ്വദ് അന്യഗീതേഽപീദമുക്തം, ത്വം മൽകീഷേദകഃ ശ്രേണ്യാം യാജകോഽസി സദാതനഃ| (aiōn g165)

7 സ ച ദേഹവാസകാലേ ബഹുക്രന്ദനേനാശ്രുപാതേന ച മൃത്യുത ഉദ്ധരണേ സമർഥസ്യ പിതുഃ സമീപേ പുനഃ പുനർവിനതിം പ്രർഥനാഞ്ച കൃത്വാ തത്ഫലരൂപിണീം ശങ്കാതോ രക്ഷാം പ്രാപ്യ ച

8 യദ്യപി പുത്രോഽഭവത് തഥാപി യൈരക്ലിശ്യത തൈരാജ്ഞാഗ്രഹണമ് അശിക്ഷത|

9 ഇത്ഥം സിദ്ധീഭൂയ നിജാജ്ഞാഗ്രാഹിണാം സർവ്വേഷാമ് അനന്തപരിത്രാണസ്യ കാരണസ്വരൂപോ ഽഭവത്| (aiōnios g166)

10 തസ്മാത് സ മൽകീഷേദകഃ ശ്രേണീഭുക്തോ മഹായാജക ഈശ്വരേണാഖ്യാതഃ|

11 തമധ്യസ്മാകം ബഹുകഥാഃ കഥയിതവ്യാഃ കിന്തു താഃ സ്തബ്ധകർണൈ ര്യുഷ്മാഭി ർദുർഗമ്യാഃ|

12 യതോ യൂയം യദ്യപി സമയസ്യ ദീർഘത്വാത് ശിക്ഷകാ ഭവിതുമ് അശക്ഷ്യത തഥാപീശ്വരസ്യ വാക്യാനാം യാ പ്രഥമാ വർണമാലാ താമധി ശിക്ഷാപ്രാപ്തി ര്യുഷ്മാകം പുനരാവശ്യകാ ഭവതി, തഥാ കഠിനദ്രവ്യേ നഹി കിന്തു ദുഗ്ധേ യുഷ്മാകം പ്രയോജനമ് ആസ്തേ|

13 യോ ദുഗ്ധപായീ സ ശിശുരേവേതികാരണാത് ധർമ്മവാക്യേ തത്പരോ നാസ്തി|

14 കിന്തു സദസദ്വിചാരേ യേഷാം ചേതാംസി വ്യവഹാരേണ ശിക്ഷിതാനി താദൃശാനാം സിദ്ധലോകാനാം കഠോരദ്രവ്യേഷു പ്രയോജനമസ്തി|