1 തീമഥിയഃ 5

1 ത്വം പ്രാചീനം ന ഭർത്സയ കിന്തു തം പിതരമിവ യൂനശ്ച ഭ്രാതൃനിവ

An ancient man rebuke not, but entreat him as a father: young men, as brethren:

2 വൃദ്ധാഃ സ്ത്രിയശ്ച മാതൃനിവ യുവതീശ്ച പൂർണശുചിത്വേന ഭഗിനീരിവ വിനയസ്വ|

Old women, as mothers: young women, as sisters, in all chastity.

3 അപരം സത്യവിധവാഃ സമ്മന്യസ്വ|

Honour widows, that are widows indeed.

4 കസ്യാശ്ചിദ് വിധവായാ യദി പുത്രാഃ പൗത്രാ വാ വിദ്യന്തേ തർഹി തേ പ്രഥമതഃ സ്വീയപരിജനാൻ സേവിതും പിത്രോഃ പ്രത്യുപകർത്തുഞ്ച ശിക്ഷന്താം യതസ്തദേവേശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് ഉത്തമം ഗ്രാഹ്യഞ്ച കർമ്മ|

But if any widow have children, or grandchildren, let her learn first to govern her own house, and to make a return of duty to her parents: for this is acceptable before God.

5 അപരം യാ നാരീ സത്യവിധവാ നാഥഹീനാ ചാസ്തി സാ ഈശ്വരസ്യാശ്രയേ തിഷ്ഠന്തീ ദിവാനിശം നിവേദനപ്രാർഥനാഭ്യാം കാലം യാപയതി|

But she that is a widow indeed, and desolate, let her trust in God, and continue in supplications and prayers night and day.

6 കിന്തു യാ വിധവാ സുഖഭോഗാസക്താ സാ ജീവത്യപി മൃതാ ഭവതി|

For she that liveth in pleasures, is dead while she is living.

7 അതഏവ താ യദ് അനിന്ദിതാ ഭവേയൂസ്തദർഥമ് ഏതാനി ത്വയാ നിദിശ്യന്താം|

And this give in charge, that they may be blameless.

8 യദി കശ്ചിത് സ്വജാതീയാൻ ലോകാൻ വിശേഷതഃ സ്വീയപരിജനാൻ ന പാലയതി തർഹി സ വിശ്വാസാദ് ഭ്രഷ്ടോ ഽപ്യധമശ്ച ഭവതി|

But if any man have not care of his own, and especially of those of his house, he hath denied the faith, and is worse than an infidel.

9 വിധവാവർഗേ യസ്യാ ഗണനാ ഭവതി തയാ ഷഷ്ടിവത്സരേഭ്യോ ന്യൂനവയസ്കയാ ന ഭവിതവ്യം; അപരം പൂർവ്വമ് ഏകസ്വാമികാ ഭൂത്വാ

Let a widow be chosen of no less than threescore years of age, who hath been the wife of one husband.

10 സാ യത് ശിശുപോഷണേനാതിഥിസേവനേന പവിത്രലോകാനാം ചരണപ്രക്ഷാലനേന ക്ലിഷ്ടാനാമ് ഉപകാരേണ സർവ്വവിധസത്കർമ്മാചരണേന ച സത്കർമ്മകരണാത് സുഖ്യാതിപ്രാപ്താ ഭവേത് തദപ്യാവശ്യകം|

Having testimony for her good works, if she have brought up children, if she have received to harbour, if she have washed the saints’ feet, if she have ministered to them that suffer tribulation, if she have diligently followed every good work.

11 കിന്തു യുവതീ ർവിധവാ ന ഗൃഹാണ യതഃ ഖ്രീഷ്ടസ്യ വൈപരീത്യേന താസാം ദർപേ ജാതേ താ വിവാഹമ് ഇച്ഛന്തി|

But the younger widows avoid. For when they have grown wanton in Christ, they will marry:

12 തസ്മാച്ച പൂർവ്വധർമ്മം പരിത്യജ്യ ദണ്ഡനീയാ ഭവന്തി|

Having damnation, because they have made void their first faith.

13 അനന്തരം താ ഗൃഹാദ് ഗൃഹം പര്യ്യടന്ത്യ ആലസ്യം ശിക്ഷന്തേ കേവലമാലസ്യം നഹി കിന്ത്വനർഥകാലാപം പരാധികാരചർച്ചാഞ്ചാപി ശിക്ഷമാണാ അനുചിതാനി വാക്യാനി ഭാഷന്തേ|

And withal being idle they learn to go about from house to house: and are not only idle, but tattlers also, and busybodies, speaking things which they ought not.

14 അതോ മമേച്ഛേയം യുവത്യോ വിധവാ വിവാഹം കുർവ്വതാമ് അപത്യവത്യോ ഭവന്തു ഗൃഹകർമ്മ കുർവ്വതാഞ്ചേത്ഥം വിപക്ഷായ കിമപി നിന്ദാദ്വാരം ന ദദതു|

I will therefore that the younger should marry, bear children, be mistresses of families, give no occasion to the adversary to speak evil.

15 യത ഇതഃ പൂർവ്വമ് അപി കാശ്ചിത് ശയതാനസ്യ പശ്ചാദ്ഗാമിന്യോ ജാതാഃ|

For some are already turned aside after Satan.

16 അപരം വിശ്വാസിന്യാ വിശ്വാസിനോ വാ കസ്യാപി പരിവാരാണാം മധ്യേ യദി വിധവാ വിദ്യന്തേ തർഹി സ താഃ പ്രതിപാലയതു തസ്മാത് സമിതൗ ഭാരേ ഽനാരോപിതേ സത്യവിധവാനാം പ്രതിപാലനം കർത്തും തയാ ശക്യതേ|

If any of the faithful have widows, let him minister to them, and let not the church be charged: that there may be sufficient for them that are widows indeed.

17 യേ പ്രാഞ്ചഃ സമിതിം സമ്യഗ് അധിതിഷ്ഠന്തി വിശേഷത ഈശ്വരവാക്യേനോപദേശേന ച യേ യത്നം വിദധതേ തേ ദ്വിഗുണസ്യാദരസ്യ യോഗ്യാ മാന്യന്താം|

Let the priests that rule well, be esteemed worthy of double honour: especially they who labour in the word and doctrine:

18 യസ്മാത് ശാസ്ത്രേ ലിഖിതമിദമാസ്തേ, ത്വം ശസ്യമർദ്ദകവൃഷസ്യാസ്യം മാ ബധാനേതി, അപരമപി കാര്യ്യകൃദ് വേതനസ്യ യോഗ്യോ ഭവതീതി|

For the scripture saith: Thou shalt not muzzle the ox that treadeth out the corn: and, The labourer is worthy of his reward.

19 ദ്വൗ ത്രീൻ വാ സാക്ഷിണോ വിനാ കസ്യാചിത് പ്രാചീനസ്യ വിരുദ്ധമ് അഭിയോഗസ്ത്വയാ ന ഗൃഹ്യതാം|

Against a priest receive not an accusation, but under two or three witnesses.

20 അപരം യേ പാപമാചരന്തി താൻ സർവ്വേഷാം സമക്ഷം ഭർത്സയസ്വ തേനാപരേഷാമപി ഭീതി ർജനിഷ്യതേ|

Them that sin reprove before all: that the rest also may have fear.

21 അഹമ് ഈശ്വരസ്യ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ മനോനീതദിവ്യദൂതാനാഞ്ച ഗോചരേ ത്വാമ് ഇദമ് ആജ്ഞാപയാമി ത്വം കസ്യാപ്യനുരോധേന കിമപി ന കുർവ്വന വിനാപക്ഷപാതമ് ഏതാന വിധീൻ പാലയ|

I charge thee before God, and Christ Jesus, and the elect angels, that thou observe these things without prejudice, doing nothing by declining to either side.

22 കസ്യാപി മൂർദ്ധി ഹസ്താപർണം ത്വരയാ മാകാർഷീഃ| പരപാപാനാഞ്ചാംശീ മാ ഭവ| സ്വം ശുചിം രക്ഷ|

Impose not hands lightly upon any man, neither be partaker of other men’s sins. Keep thyself chaste.

23 അപരം തവോദരപീഡായാഃ പുനഃ പുന ദുർബ്ബലതായാശ്ച നിമിത്തം കേവലം തോയം ന പിവൻ കിഞ്ചിൻ മദ്യം പിവ|

Do not still drink water, but use a little wine for thy stomach’s sake, and thy frequent infirmities.

24 കേഷാഞ്ചിത് മാനവാനാം പാപാനി വിചാരാത് പൂർവ്വം കേഷാഞ്ചിത് പശ്ചാത് പ്രകാശന്തേ|

Some men’s sins are manifest, going before to judgment: and some men they follow after.

25 തഥൈവ സത്കർമ്മാണ്യപി പ്രകാശന്തേ തദന്യഥാ സതി പ്രച്ഛന്നാനി സ്ഥാതും ന ശക്നുവന്തി|

In like manner also good deeds are manifest: and they that are otherwise, cannot be hid.