ಮಾರ್ಕಃ 3
1 ಅನನ್ತರಂ ಯೀಶುಃ ಪುನ ರ್ಭಜನಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಸ್ಥಾನೇ ಶುಷ್ಕಹಸ್ತ ಏಕೋ ಮಾನವ ಆಸೀತ್|
Als er wieder einmal in das Versammlungshaus kam, war dort ein Mann mit einem abgestorbenen Arm.
2 ಸ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ತಮರೋಗಿಣಂ ಕರಿಷ್ಯತಿ ನವೇತ್ಯತ್ರ ಬಹವಸ್ತಮ್ ಅಪವದಿತುಂ ಛಿದ್ರಮಪೇಕ್ಷಿತವನ್ತಃ|
Und sie lauerten ihm auf, ob er ihn wohl am Sabbat heilen werden; denn sie suchten einen Grund, ihn zu verklagen.
3 ತದಾ ಸ ತಂ ಶುಷ್ಕಹಸ್ತಂ ಮನುಷ್ಯಂ ಜಗಾದ ಮಧ್ಯಸ್ಥಾನೇ ತ್ವಮುತ್ತಿಷ್ಠ|
Da sprach er zu dem Mann mit dem abgestorbenen Arm: "Steh auf, tritt vor!"
4 ತತಃ ಪರಂ ಸ ತಾನ್ ಪಪ್ರಚ್ಛ ವಿಶ್ರಾಮವಾರೇ ಹಿತಮಹಿತಂ ತಥಾ ಹಿ ಪ್ರಾಣರಕ್ಷಾ ವಾ ಪ್ರಾಣನಾಶ ಏಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಕಿಂ ಕರಣೀಯಂ? ಕಿನ್ತು ತೇ ನಿಃಶಬ್ದಾಸ್ತಸ್ಥುಃ|
Dann fragte er sie: "Soll man am Sabbat lieber Gutes oder Böses tun, ein Leben retten oder vernichten?" Sie aber schwiegen.
5 ತದಾ ಸ ತೇಷಾಮನ್ತಃಕರಣಾನಾಂ ಕಾಠಿನ್ಯಾದ್ಧೇತೋ ರ್ದುಃಖಿತಃ ಕ್ರೋಧಾತ್ ಚರ್ತುದಶೋ ದೃಷ್ಟವಾನ್ ತಂ ಮಾನುಷಂ ಗದಿತವಾನ್ ತಂ ಹಸ್ತಂ ವಿಸ್ತಾರಯ, ತತಸ್ತೇನ ಹಸ್ತೇ ವಿಸ್ತೃತೇ ತದ್ಧಸ್ತೋಽನ್ಯಹಸ್ತವದ್ ಅರೋಗೋ ಜಾತಃ|
Da sah er sie ringsum zornig an und zugleich voll Trauer über die Verstocktheit ihres Herzens. Dann sprach er zu dem Mann: "Strecke deinen Arm aus!" Da streckte er ihn aus, und sein Arm ward wiederhergestellt.
6 ಅಥ ಫಿರೂಶಿನಃ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ತಂ ನಾಶಯಿತುಂ ಹೇರೋದೀಯೈಃ ಸಹ ಮನ್ತ್ರಯಿತುಮಾರೇಭಿರೇ|
Als die Pharisäer den Gottesdienst verließen, berieten sie sich alsbald mit den Anhängern des Herodes wider ihn, wie sie ihn zu Tode bringen könnten.
7 ಅತಏವ ಯೀಶುಸ್ತತ್ಸ್ಥಾನಂ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ಶಿಷ್ಯೈಃ ಸಹ ಪುನಃ ಸಾಗರಸಮೀಪಂ ಗತಃ;
Jesus ging hierauf mit seinen Jüngern an den See zurück, und eine große Volksmenge aus Galiläa zog ihm nach. Auch aus Judäa
8 ತತೋ ಗಾಲೀಲ್ಯಿಹೂದಾ-ಯಿರೂಶಾಲಮ್-ಇದೋಮ್-ಯರ್ದನ್ನದೀಪಾರಸ್ಥಾನೇಭ್ಯೋ ಲೋಕಸಮೂಹಸ್ತಸ್ಯ ಪಶ್ಚಾದ್ ಗತಃ; ತದನ್ಯಃ ಸೋರಸೀದನೋಃ ಸಮೀಪವಾಸಿಲೋಕಸಮೂಹಶ್ಚ ತಸ್ಯ ಮಹಾಕರ್ಮ್ಮಣಾಂ ವಾರ್ತ್ತಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತಸ್ಯ ಸನ್ನಿಧಿಮಾಗತಃ|
und Jerusalem, aus Idumäa, dem Ostjordanland und aus der Gegend von Tyrus und Sidon kamen die Leute auf die Kunde von seinen Taten in großen Scharen zu ihm.
9 ತದಾ ಲೋಕಸಮೂಹಶ್ಚೇತ್ ತಸ್ಯೋಪರಿ ಪತತಿ ಇತ್ಯಾಶಙ್ಕ್ಯ ಸ ನಾವಮೇಕಾಂ ನಿಕಟೇ ಸ್ಥಾಪಯಿತುಂ ಶಿಷ್ಯಾನಾದಿಷ್ಟವಾನ್|
Da sagte er zu seinen Jüngern, es solle der vielen Leute wegen stets ein Boot für ihn bereitstehen, damit man ihn nicht dränge.
10 ಯತೋಽನೇಕಮನುಷ್ಯಾಣಾಮಾರೋಗ್ಯಕರಣಾದ್ ವ್ಯಾಧಿಗ್ರಸ್ತಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ತಂ ಸ್ಪ್ರಷ್ಟುಂ ಪರಸ್ಪರಂ ಬಲೇನ ಯತ್ನವನ್ತಃ|
Denn weil er viele heilte, so stürzten sich alle, die ein Leiden hatten, auf ihn, um ihn anzurühren.
11 ಅಪರಞ್ಚ ಅಪವಿತ್ರಭೂತಾಸ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಚ್ಚರಣಯೋಃ ಪತಿತ್ವಾ ಪ್ರೋಚೈಃ ಪ್ರೋಚುಃ, ತ್ವಮೀಶ್ವರಸ್ಯ ಪುತ್ರಃ|
Und wenn ihn die unreinen Geister erblickten, so fielen sie vor ihm nieder und schrien: "Du bist Gottes Sohn!"
12 ಕಿನ್ತು ಸ ತಾನ್ ದೃಢಮ್ ಆಜ್ಞಾಪ್ಯ ಸ್ವಂ ಪರಿಚಾಯಿತುಂ ನಿಷಿದ್ಧವಾನ್|
Aber dann verbot er ihnen aufs strengste, ihn bekanntzumachen.
13 ಅನನ್ತರಂ ಸ ಪರ್ವ್ವತಮಾರುಹ್ಯ ಯಂ ಯಂ ಪ್ರತಿಚ್ಛಾ ತಂ ತಮಾಹೂತವಾನ್ ತತಸ್ತೇ ತತ್ಸಮೀಪಮಾಗತಾಃ|
Eines Tages ging er auf das Gebirge. Dorthin rief er zu sich, die er selbst bestimmte, und sie kamen zu ihm.
14 ತದಾ ಸ ದ್ವಾದಶಜನಾನ್ ಸ್ವೇನ ಸಹ ಸ್ಥಾತುಂ ಸುಸಂವಾದಪ್ರಚಾರಾಯ ಪ್ರೇರಿತಾ ಭವಿತುಂ
Aus ihnen erwählte er zwölf, die sollten ständig um ihn sein, und er wollte sie aussenden, damit sie das Wort verkündigten
15 ಸರ್ವ್ವಪ್ರಕಾರವ್ಯಾಧೀನಾಂ ಶಮನಕರಣಾಯ ಪ್ರಭಾವಂ ಪ್ರಾಪ್ತುಂ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯಿತುಞ್ಚ ನಿಯುಕ್ತವಾನ್|
und auch die Macht besäßen, die bösen Geister auszutreiben.
16 ತೇಷಾಂ ನಾಮಾನೀಮಾನಿ, ಶಿಮೋನ್ ಸಿವದಿಪುತ್ರೋ
Dies sind nun die Zwölf, die er bestellte: Simon, dem er den Namen Petrus gab;
17 ಯಾಕೂಬ್ ತಸ್ಯ ಭ್ರಾತಾ ಯೋಹನ್ ಚ ಆನ್ದ್ರಿಯಃ ಫಿಲಿಪೋ ಬರ್ಥಲಮಯಃ,
ferner Jakobus, der Sohn des Zebedäus, und Johannes, der Bruder des Jakobus, denen er den Namen Boanerges, das heißt Donnersöhne, gab;
18 ಮಥೀ ಥೋಮಾ ಚ ಆಲ್ಫೀಯಪುತ್ರೋ ಯಾಕೂಬ್ ಥದ್ದೀಯಃ ಕಿನಾನೀಯಃ ಶಿಮೋನ್ ಯಸ್ತಂ ಪರಹಸ್ತೇಷ್ವರ್ಪಯಿಷ್ಯತಿ ಸ ಈಷ್ಕರಿಯೋತೀಯಯಿಹೂದಾಶ್ಚ|
ferner Andreas, Philippus, Bartholomäus, Matthäus, Thomas, Jakobus, der Sohn des Alphäus, Thaddäus, Simon der Eiferer
19 ಸ ಶಿಮೋನೇ ಪಿತರ ಇತ್ಯುಪನಾಮ ದದೌ ಯಾಕೂಬ್ಯೋಹನ್ಭ್ಯಾಂ ಚ ಬಿನೇರಿಗಿಶ್ ಅರ್ಥತೋ ಮೇಘನಾದಪುತ್ರಾವಿತ್ಯುಪನಾಮ ದದೌ|
und Judas aus Kariot, der ihn verraten hat.
20 ಅನನ್ತರಂ ತೇ ನಿವೇಶನಂ ಗತಾಃ, ಕಿನ್ತು ತತ್ರಾಪಿ ಪುನರ್ಮಹಾನ್ ಜನಸಮಾಗಮೋ ಽಭವತ್ ತಸ್ಮಾತ್ತೇ ಭೋಕ್ತುಮಪ್ಯವಕಾಶಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ತಾಃ|
Als er nach Hause kam, sammelten sich wieder viele Leute, so daß sie nicht einmal Gelegenheit hatten, einen Imbiß zu nehmen.
21 ತತಸ್ತಸ್ಯ ಸುಹೃಲ್ಲೋಕಾ ಇಮಾಂ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಸ ಹತಜ್ಞಾನೋಭೂದ್ ಇತಿ ಕಥಾಂ ಕಥಯಿತ್ವಾ ತಂ ಧೃತ್ವಾನೇತುಂ ಗತಾಃ|
Als seine Verwandten das erfuhren, kamen sie herbei, um ihn mit Gewalt hinwegzuführen. Denn sie sagten: "Er ist von Sinnen!"
22 ಅಪರಞ್ಚ ಯಿರೂಶಾಲಮ ಆಗತಾ ಯೇ ಯೇಽಧ್ಯಾಪಕಾಸ್ತೇ ಜಗದುರಯಂ ಪುರುಷೋ ಭೂತಪತ್ಯಾಬಿಷ್ಟಸ್ತೇನ ಭೂತಪತಿನಾ ಭೂತಾನ್ ತ್ಯಾಜಯತಿ|
Die Schriftgelehrten aber, die von Jerusalem gekommen waren, sprachen: "Er ist besessen von Beelzebul, und im Bunde mit dem Obersten der bösen Geister treibt er die Teufel aus."
23 ತತಸ್ತಾನಾಹೂಯ ಯೀಶು ರ್ದೃಷ್ಟಾನ್ತೈಃ ಕಥಾಂ ಕಥಿತವಾನ್ ಶೈತಾನ್ ಕಥಂ ಶೈತಾನಂ ತ್ಯಾಜಯಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ?
Da rief er sie heran und wandte sich an sie in einer Gleichnisrede. "Wie ist es möglich", so sprach er, "daß der Satan den Satan austreiben kann?
24 ಕಿಞ್ಚನ ರಾಜ್ಯಂ ಯದಿ ಸ್ವವಿರೋಧೇನ ಪೃಥಗ್ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ತದ್ ರಾಜ್ಯಂ ಸ್ಥಿರಂ ಸ್ಥಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|
Ein Reich, das in sich selbst uneins ist, ein solches Reich kann nicht stehen.
25 ತಥಾ ಕಸ್ಯಾಪಿ ಪರಿವಾರೋ ಯದಿ ಪರಸ್ಪರಂ ವಿರೋಧೀ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ಸೋಪಿ ಪರಿವಾರಃ ಸ್ಥಿರಂ ಸ್ಥಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|
Ein Haus, das in sich selbst uneins ist, ein solches Haus kann nicht bestehen.
26 ತದ್ವತ್ ಶೈತಾನ್ ಯದಿ ಸ್ವವಿಪಕ್ಷತಯಾ ಉತ್ತಿಷ್ಠನ್ ಭಿನ್ನೋ ಭವತಿ ತರ್ಹಿ ಸೋಪಿ ಸ್ಥಿರಂ ಸ್ಥಾತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಕಿನ್ತೂಚ್ಛಿನ್ನೋ ಭವತಿ|
Wenn sich nun der Satan gegen seine eigene Macht erhebt und mit sich selbst uneins ist, so kann er nicht länger bestehen, sondern es ist aus mit ihm.
27 ಅಪರಞ್ಚ ಪ್ರಬಲಂ ಜನಂ ಪ್ರಥಮಂ ನ ಬದ್ಧಾ ಕೋಪಿ ತಸ್ಯ ಗೃಹಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಲುಣ್ಠಯಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ, ತಂ ಬದ್ವ್ವೈವ ತಸ್ಯ ಗೃಹಸ್ಯ ದ್ರವ್ಯಾಣಿ ಲುಣ್ಠಯಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ|
Niemand kann in das Haus eines starken Kriegsmannes dringen und ihm seinen Hausrat rauben, wenn er nicht zuvor den Starken bindet; dann erst kann er sein Haus berauben.
28 ಅತೋಹೇತೋ ರ್ಯುಷ್ಮಭ್ಯಮಹಂ ಸತ್ಯಂ ಕಥಯಾಮಿ ಮನುಷ್ಯಾಣಾಂ ಸನ್ತಾನಾ ಯಾನಿ ಯಾನಿ ಪಾಪಾನೀಶ್ವರನಿನ್ದಾಞ್ಚ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ತತ್ಸರ್ವ್ವೇಷಾಮಪರಾಧಾನಾಂ ಕ್ಷಮಾ ಭವಿತುಂ ಶಕ್ನೋತಿ,
Wahrlich, ich sage euch: Alle Sünden werden den Menschenkindern vergeben, auch alle Lästerungen, die sie aussprechen mögen.
30 ತಸ್ಯಾಪವಿತ್ರಭೂತೋಽಸ್ತಿ ತೇಷಾಮೇತತ್ಕಥಾಹೇತೋಃ ಸ ಇತ್ಥಂ ಕಥಿತವಾನ್|
So sprach Jesus, weil sie sagten: "Er hat einen unreinen Geist."
31 ಅಥ ತಸ್ಯ ಮಾತಾ ಭ್ರಾತೃಗಣಶ್ಚಾಗತ್ಯ ಬಹಿಸ್ತಿಷ್ಠನತೋ ಲೋಕಾನ್ ಪ್ರೇಷ್ಯ ತಮಾಹೂತವನ್ತಃ|
Da kamen seine Brüder und seine Mutter. Die blieben draußen stehen und ließen ihn zu sich rufen.
32 ತತಸ್ತತ್ಸನ್ನಿಧೌ ಸಮುಪವಿಷ್ಟಾ ಲೋಕಾಸ್ತಂ ಬಭಾಷಿರೇ ಪಶ್ಯ ಬಹಿಸ್ತವ ಮಾತಾ ಭ್ರಾತರಶ್ಚ ತ್ವಾಮ್ ಅನ್ವಿಚ್ಛನ್ತಿ|
Es saß aber eine Menge Menschen um ihn. Da sagte man zu ihm: "Sieh, deine Mutter, deine Brüder und deine Schwestern sind draußen und fragen nach dir."
33 ತದಾ ಸ ತಾನ್ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ಮಮ ಮಾತಾ ಕಾ ಭ್ರಾತರೋ ವಾ ಕೇ? ತತಃ ಪರಂ ಸ ಸ್ವಮೀಪೋಪವಿಷ್ಟಾನ್ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಪ್ರತಿ ಅವಲೋಕನಂ ಕೃತ್ವಾ ಕಥಯಾಮಾಸ
Er antwortete: "Wer ist meine Mutter? Wer sind meine Brüder?"
34 ಪಶ್ಯತೈತೇ ಮಮ ಮಾತಾ ಭ್ರಾತರಶ್ಚ|
Dann sah er auf die, die rings im Kreis um ihn saßen, und sprach: "Da seht meine Mutter und meine Brüder!
35 ಯಃ ಕಶ್ಚಿದ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯೇಷ್ಟಾಂ ಕ್ರಿಯಾಂ ಕರೋತಿ ಸ ಏವ ಮಮ ಭ್ರಾತಾ ಭಗಿನೀ ಮಾತಾ ಚ|
Denn wer den Willen Gottes tut, der ist mir Bruder, Schwester und Mutter."
