< lUkaH 5 >

1 anantaraM yIzurekadA gineSarathdasya tIra uttiSThati, tadA lokA IzvarIyakathAM zrotuM tadupari prapatitAH|
जेबे पीड़ यीशुए पाँदे पड़ो थी और परमेशरो रे वचन सुणो थी और सेयो गन्नेसरतो री झीला रे कनारे थे खड़े रे, तेबे एड़ा ऊआ
2 tadAnIM sa hdasya tIrasamIpe naudvayaM dadarza kiJca matsyopajIvino nAvaM vihAya jAlaM prakSAlayanti|
कि तिने झीला रे कनारे दो किस्तिया खड़ी रिया देखिया और मच्छुआरे तिना पाँदो ते ऊतरी की आपणे जाल़ लगी रे थे तोणे।
3 tatastayordvayo rmadhye zimono nAvamAruhya tIrAt kiJciddUraM yAtuM tasmin vinayaM kRtvA naukAyAmupavizya lokAn propadiSTavAn|
तिना किस्तिया बीचा ते एक किस्ती जो शमौनो री थी, चढ़ी की यीशुए तेसखे बोलेया, “थोड़ी जी कनारे जे लई चल।” तेबे सेयो किस्तिया पाँदे बैठी की लोका खे उपदेश देणे लगे।
4 pazcAt taM prastAvaM samApya sa zimonaM vyAjahAra, gabhIraM jalaM gatvA matsyAn dharttuM jAlaM nikSipa|
जेबे सेयो लोका साथे गल्ला करी चुके, तेबे तिने शमौनो खे बोलेया, “डूगे पाणिए रे लयी चल और मछलिया पकड़ने खे आपणे जाल़ पाओ।”
5 tataH zimona babhASe, he guro yadyapi vayaM kRtsnAM yAminIM parizramya matsyaikamapi na prAptAstathApi bhavato nidezato jAlaM kSipAmaH|
शमौने बोलेया, “स्वामी! आसे सारी रात मईणत कित्ती पर कुछ नि पकड़ेया, पर तेबे बी तेरे बोलणे ते जाल़ पाई देऊँआ।”
6 atha jAle kSipte bahumatsyapatanAd AnAyaH pracchinnaH|
जेबे पतरस और तिना रे साथिए जाल़ पाईता तेबे बऊत सारिया मछलिया केरिया और तिना रे जाल़ फटणे लगे।
7 tasmAd upakarttum anyanausthAn saGgina AyAtum iGgitena samAhvayan tatasta Agatya matsyai rnaudvayaM prapUrayAmAsu ryai rnaudvayaM pramagnam|
तेबे तिने आपणे साथिया खे, जो दूजी किस्तिया रे थे, तिना खे साअरा कित्तेया, “आयी की म्हारी मताद करो।” तिने आयी की आपणिया दोनो किस्तिया मच्छल़िया ते इतणिया परी तिया कि सेयो डूबणे लगिया।
8 tadA zimonpitarastad vilokya yIzozcaraNayoH patitvA, he prabhohaM pApI naro mama nikaTAd bhavAn yAtu, iti kathitavAn|
ये देखी की शमौन पतरस यीशुए रे पैरा पाँदे पड़ी गा और बोलणे लगेया, “ओ प्रभु! मांगा गे ते चली जा, कऊँकि आऊँ पापी मांणू ए।”
9 yato jAle patitAnAM matsyAnAM yUthAt zimon tatsaGginazca camatkRtavantaH; zimonaH sahakAriNau sivadeH putrau yAkUb yohan cemau tAdRzau babhUvatuH|
कऊँकि इतणिया सारिया मछलिया पकड़ी की देखी की से और तेसरे साथी हैरान ऊईगे।
10 tadA yIzuH zimonaM jagAda mA bhaiSIradyArabhya tvaM manuSyadharo bhaviSyasi|
तिंयाँ ई जब्दी और तेसरे पाऊ याकूब और यूहन्ने खे बी, जो शमौनो साथे थे, सेयो बी हैरान ऊईगे, तेबे यीशुए शमौनो खे बोलेया, “डर नि, आजो ते तां मांणू परमेशरो री तरफा खे फेरने।”
11 anantaraM sarvvAsu nausu tIram AnItAsu te sarvvAn parityajya tasya pazcAdgAmino babhUvuH|
तेबे सेयो किस्तिया खे कनारे पाँदे ली आए और सब कुछ छाडी की यीशुए पीछे चली पड़े।
12 tataH paraM yIzau kasmiMzcit pure tiSThati jana ekaH sarvvAGgakuSThastaM vilokya tasya samIpe nyubjaH patitvA savinayaM vaktumArebhe, he prabho yadi bhavAnicchati tarhi mAM pariSkarttuM zaknoti|
जेबे सेयो नगरो रे थे, तेबे तिना खे तेती एक कोढ़ी मिलेया और से प्रभुए खे देखी की तिना रे पैरो पाँदे पड़ी गा और बिनती कित्ती, “ओ प्रभु! जे तुसे चाओ तो माखे ठीक करी सकोए।”
13 tadAnIM sa pANiM prasAryya tadaGgaM spRzan babhASe tvaM pariSkriyasveti mamecchAsti tatastatkSaNaM sa kuSThAt muktaH|
यीशुए आपणा आथ आगे कित्तेया और से छूँयां और तेसखे बोलेया, “आऊँ चाऊँआ कि तूँ ठीक ऊई जाए” और तेबुई तेसरा कोढ़ चली गा।
14 pazcAt sa tamAjJApayAmAsa kathAmimAM kasmaicid akathayitvA yAjakasya samIpaJca gatvA svaM darzaya, lokebhyo nijapariSkRtatvasya pramANadAnAya mUsAjJAnusAreNa dravyamutmRjasva ca|
तेबे यीशुए से सावधान कित्तेया, “केसी गे नि बताणा, पर जाई की आपू खे पुरोईतो गे दखा, और आपणे ठीक ऊणे रे बारे रे, जो कुछ मूसे नबीए चढ़ावा ठईराई राखेया, तेस चढ़ा ताकि तिना खे गवाई ओ कि तूँ ठीक ऊईगा।”
15 tathApi yIzoH sukhyAti rbahu vyAptumArebhe kiJca tasya kathAM zrotuM svIyarogebhyo moktuJca lokA AjagmuH|
पर यीशुए रे इना कामा री चर्चा ओर बी फैली गी और पीड़ा री पीड़ तिना खे सुणने खे और आपणी बमारिया खे ठीक कराने खे कट्ठी ऊईगी।
16 atha sa prAntaraM gatvA prArthayAJcakre|
यीशु सुनसाण जगा रे जाई की कल्ले जे प्रार्थना करेया करो थे।
17 aparaJca ekadA yIzurupadizati, etarhi gAlIlyihUdApradezayoH sarvvanagarebhyo yirUzAlamazca kiyantaH phirUzilokA vyavasthApakAzca samAgatya tadantike samupavivizuH, tasmin kAle lokAnAmArogyakAraNAt prabhoH prabhAvaH pracakAze|
तेबे एक दिन एड़ा ऊआ कि सेयो उपदेश देणे लगी रे थे तेबे फरीसी और धर्मशास्त्री तेती थे बैठे रे, जो गलील और यहूदिया प्रदेशो रे हर एक गांव ते और यरूशलेम नगरो ते थे आए रे और ठीक करने खे प्रभुए री सामर्थ तिना साथे थी।
18 pazcAt kiyanto lokA ekaM pakSAghAtinaM khaTvAyAM nidhAya yIzoH samIpamAnetuM sammukhe sthApayituJca vyApriyanta|
तेबे कई लोक एक मांणूए खे, जो अदरंगो रा रोगी था, माँजे पाँदे ल्याए और सेयो तेसखे पीतरे लयी जाणे खे और यीशुए सामणे राखणे रा तरीका टोल़ने लगी रे थे।
19 kintu bahujananivahasamvAdhAt na zaknuvanto gRhopari gatvA gRhapRSThaM khanitvA taM pakSAghAtinaM sakhaTvaM gRhamadhye yIzoH sammukhe 'varohayAmAsuH|
जेबे पीड़ा री बजअ ते सेयो तेसखे पीतरे नि लयी जाई सके, तेबे तिने छतो पाँदे चढ़ी की और खेप्रे टाई की, से माँजे समेत बीचे यीशुए रे सामणे त्वारेया।
20 tadA yIzusteSAm IdRzaM vizvAsaM vilokya taM pakSAghAtinaM vyAjahAra, he mAnava tava pApamakSamyata|
यीशुए तिना रा विश्वास देखी की तेस अदरंगो रे रोगिए खे बोलेया, “ओ मांणू! तेरे पाप माफ ऊईगे।”
21 tasmAd adhyApakAH phirUzinazca cittairitthaM pracintitavantaH, eSa jana IzvaraM nindati koyaM? kevalamIzvaraM vinA pApaM kSantuM kaH zaknoti?
तेबे शास्त्री और फरीसी बईस करने लगे, “ये कूणे, जो परमेशरो री निन्दा करने लगी रा? परमेशरो खे छाडी की ओर कुण पाप माफ करी सकोआ?”
22 tadA yIzusteSAm itthaM cintanaM viditvA tebhyokathayad yUyaM manobhiH kuto vitarkayatha?
यीशुए तिना रे मनो री गल्ल जाणी की तिना खे बोलेया, “तुसे आपणे मनो रे क्या सोचणे लगी रे?
23 tava pApakSamA jAtA yadvA tvamutthAya vraja etayo rmadhye kA kathA sukathyA?
ये बोलणा बऊत आसान ए कि तेरे पाप माफ ऊईगे पर ये बोलणा बऊत कठण ए कि आपणा मांजा चकी की चल फिर।
24 kintu pRthivyAM pApaM kSantuM mAnavasutasya sAmarthyamastIti yathA yUyaM jJAtuM zaknutha tadarthaM (sa taM pakSAghAtinaM jagAda) uttiSTha svazayyAM gRhItvA gRhaM yAhIti tvAmAdizAmi|
पर इजी री खातर कि तुसे जाणी लओ कि माणूं रे पुत्रो खे तरतिया पाँदे पाप माफ करने रा बी अक्क ए।” यीशुए तेस अदरंगो रे रोगिए खे बोलेया, “आऊँ ताखे बोलूँआ कि उठ और आपणा मांजा चकी की आपणे कअरो खे चली जा।”
25 tasmAt sa tatkSaNam utthAya sarvveSAM sAkSAt nijazayanIyaM gRhItvA IzvaraM dhanyaM vadan nijanivezanaM yayau|
से तेबु आपणा मांजा चकी की तिना सामणे उठेया और परमेशरो री तारीफ करदा ऊआ आपणे कअरो खे चली गा।
26 tasmAt sarvve vismaya prAptA manaHsu bhItAzca vayamadyAsambhavakAryyANyadarzAma ityuktvA paramezvaraM dhanyaM proditAH|
तेबे सब हैरान ऊईगे और परमेशरो री तारीफ करने लगे और बऊत डरी की बोलणे लगे कि आज आसे नऊखिया गल्ला देखिया।
27 tataH paraM bahirgacchan karasaJcayasthAne levinAmAnaM karasaJcAyakaM dRSTvA yIzustamabhidadhe mama pazcAdehi|
तेबे इजी ते बाद यीशु बारे चली गे और लेवी नाओं रा एक कर लणे वाल़ा करो री चौकिया पाँदे बैठे रा देखेया और तिने तेसखे बोलेया, “मां पीछे आओ और मेरे चेले बणो।”
28 tasmAt sa tatkSaNAt sarvvaM parityajya tasya pazcAdiyAya|
तेबे से सब कुछ छाडी की तिना पीछे चली पड़ेया।
29 anantaraM levi rnijagRhe tadarthaM mahAbhojyaM cakAra, tadA taiH sahAneke karasaJcAyinastadanyalokAzca bhoktumupavivizuH|
तेबे लेविए तिना खे आपणे कअरे एक बड़ा भोज राखेया और कर लणे वाल़ेया री और ओरी लोका री जो तिना साथे रोटी खाणे बैठी रे थे तिना री एक बड़ी पीड़ थी।
30 tasmAt kAraNAt caNDAlAnAM pApilokAnAJca saGge yUyaM kuto bhaMgdhve pivatha ceti kathAM kathayitvA phirUzino'dhyApakAzca tasya ziSyaiH saha vAgyuddhaM karttumArebhire|
तेबे फरीसी और शास्त्री, तिना रे चेलेया ते कुड़कुड़ाणे लगे और बोलणे लगे, “तुसे कर लणे वाल़ेया साथे और पापिया साथे कऊँ खाओ-पियोए?”
31 tasmAd yIzustAn pratyavocad arogalokAnAM cikitsakena prayojanaM nAsti kintu sarogANAmeva|
यीशुए तिना खे जवाब दित्तेया, “बैद पलेया-चंगेया खे नि, पर, बमारा खे जरूरी ए।
32 ahaM dhArmmikAn AhvAtuM nAgatosmi kintu manaH parAvarttayituM pApina eva|
आऊँ तर्मिया खे नि, पर पापिया रा मन फिराणे खे बुलाणे आयी रा।”
33 tataste procuH, yohanaH phirUzinAJca ziSyA vAraMvAram upavasanti prArthayante ca kintu tava ziSyAH kuto bhuJjate pivanti ca?
तेबे तिने तिना खे बोलेया, “बपतिस्मा देणे वाल़े यूहन्ने रे चेले तो सदा बअरत और प्रार्थना करदे रओए और तिंयाँ ई फरीसी बी, पर तेरे चेले तो खाओ पियो ए।”
34 tadA sa tAnAcakhyau vare saGge tiSThati varasya sakhigaNaM kimupavAsayituM zaknutha?
यीशुए तिना खे बोलेया, “क्या बराती, जदुओ तक लाड़ा तिना साथे ए, तदुओ तक तिना ते बअरत करवाई सको ए?
35 kintu yadA teSAM nikaTAd varo neSyate tadA te samupavatsyanti|
पर सेयो दिन आऊणे, जेबे लाड़ा बरातिया ते लग करेया जाणा, तेस बखते तिना बअरत करना।”
36 soparamapi dRSTAntaM kathayAmbabhUva purAtanavastre kopi nutanavastraM na sIvyati yatastena sevanena jIrNavastraM chidyate, nUtanapurAtanavastrayo rmelaJca na bhavati|
यीशुए तिना खे एक उदारण बोलेया, “कोई बी मांणू नए टाले ते फाड़ी की पुराणे टाले रे टाली नि लगांदा, नई तो नया फटी जाणा और तेस पुराणे साथे मेल पनि खाणा।
37 purAtanyAM kutvAM kopi nutanaM drAkSArasaM na nidadhAti, yato navInadrAkSArasasya tejasA purAtanI kutU rvidIryyate tato drAkSArasaH patati kutUzca nazyati|
नया अँगूरा रा रस पुराणे खल्लड़ुआ रे कोई नि परदा, नई तो नया अँगूरा रा रस खल्लड़ुआ खे फाड़ी की बारे निकल़ी जाणा और खल्लड़ुआ रा बी नाश ऊई जाणा।
38 tato heto rnUtanyAM kutvAM navInadrAkSArasaH nidhAtavyastenobhayasya rakSA bhavati|
पर जो नया अँगूरा रा रस ओआ, से नये खल्लड़ुआ रे परना चाईयो।
39 aparaJca purAtanaM drAkSArasaM pItvA kopi nUtanaM na vAJchati, yataH sa vakti nUtanAt purAtanam prazastam|
कोई बी मांणू पुराणा अँगूरा रा रस पी की नया नि चांदा, कऊँकि से बोलोआ कि पुराणा ई अच्छा ए।”

< lUkaH 5 >