< Псалтирь 38 >

1 Псалом Давида. В воспоминание. Господи! не в ярости Твоей обличай меня и не во гневе Твоем наказывай меня,
Psalmus David, in rememorationem de Sabbato. Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me.
2 ибо стрелы Твои вонзились в меня, и рука Твоя тяготеет на мне.
Quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam.
3 Нет целого места в плоти моей от гнева Твоего; нет мира в костях моих от грехов моих,
Non est sanitas in carne mea a facie iræ tuæ: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum.
4 ибо беззакония мои превысили голову мою, как тяжелое бремя отяготели на мне,
Quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum: et sicut onus grave gravatæ sunt super me.
5 смердят, гноятся раны мои от безумия моего.
Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ.
6 Я согбен и совсем поник, весь день сетуя хожу,
Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar.
7 ибо чресла мои полны воспалениями, и нет целого места в плоти моей.
Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea.
8 Я изнемог и сокрушен чрезмерно; кричу от терзания сердца моего.
Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei.
9 Господи! пред Тобою все желания мои, и воздыхание мое не сокрыто от Тебя.
Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus.
10 Сердце мое трепещет; оставила меня сила моя, и свет очей моих, - и того нет у меня.
Cor meum conturbatum est: dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum: et ipsum non est mecum.
11 Друзья мои и искренние отступили от язвы моей, и ближние мои стоят вдали.
Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam.
12 Ищущие же души моей ставят сети, и желающие мне зла говорят о погибели моей и замышляют всякий день козни;
Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur.
13 а я, как глухой, не слышу, и как немой, который не открывает уст своих;
Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum.
14 и стал я, как человек, который не слышит и не имеет в устах своих ответа,
Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones.
15 ибо на Тебя, Господи, уповаю я; Ты услышишь, Господи, Боже мой.
Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus.
16 И я сказал: да не восторжествуют надо мною враги мои; когда колеблется нога моя, они величаются надо мною.
Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt.
17 Я близок к падению, и скорбь моя всегда предо мною.
Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper.
18 Беззаконие мое я сознаю, сокрушаюсь о грехе моем.
Quoniam iniquitatem meam annuntiabo: et cogitabo pro peccato meo.
19 А враги мои живут и укрепляются, и умножаются ненавидящие меня безвинно;
Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique.
20 и воздающие мне злом за добро враждуют против меня за то, что я следую добру.
Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem.
21 Не оставь меня, Господи, Боже мой! Не удаляйся от меня;
Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me.
22 поспеши на помощь мне, Господи, Спаситель мой!
Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meæ.

< Псалтирь 38 >