< Псалтирь 102 >

1 Молитва страждущего, когда он унывает и изливает пред Господом печаль свою. Господи! услышь молитву мою, и вопль мой да придет к Тебе.
Oratio inopis, cum augeretur, Cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effunderet precem suam. Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat.
2 Не скрывай лица Твоего от меня; в день скорби моей приклони ко мне ухо Твое; в день, когда воззову к Тебе, скоро услышь меня;
Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me.
3 ибо исчезли, как дым, дни мои, и кости мои обожжены, как головня;
Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt.
4 сердце мое поражено, и иссохло, как трава, так что я забываю есть хлеб мой;
Percussus sum ut foenum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum.
5 от голоса стенания моего кости мои прильпнули к плоти моей.
A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae.
6 Я уподобился пеликану в пустыне; я стал как филин на развалинах;
Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio.
7 не сплю и сижу, как одинокая птица на кровле.
Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto.
8 Всякий день поносят меня враги мои, и злобствующие на меня клянут мною.
Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant.
9 Я ем пепел, как хлеб, и питье мое растворяю слезами,
Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam.
10 от гнева Твоего и негодования Твоего, ибо Ты вознес меня и низверг меня.
A facie irae indignationis tuae: quia elevans allisisti me.
11 Дни мои - как уклоняющаяся тень, и я иссох, как трава.
Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut foenum arui.
12 Ты же, Господи, вовек пребываешь, и память о Тебе в род и род.
Tu autem Domine in aeternum permanes: et memoriale tuum in generatione et generationem.
13 Ты восстанешь, умилосердишься над Сионом, ибо время помиловать его, - ибо пришло время;
Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus.
14 ибо рабы Твои возлюбили и камни его, и о прахе его жалеют.
Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terrae eius miserebuntur.
15 И убоятся народы имени Господня, и все цари земные - славы Твоей.
Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam.
16 Ибо созиждет Господь Сион и явится во славе Своей;
Quia aedificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua.
17 призрит на молитву беспомощных и не презрит моления их.
Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum.
18 Напишется о сем для рода последующего, и поколение грядущее восхвалит Господа,
Scribantur haec in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum:
19 ибо Он приникнул со святой высоты Своей, с небес призрел Господь на землю,
Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de caelo in terram aspexit:
20 чтобы услышать стон узников, разрешить сынов смерти,
Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum:
21 дабы возвещали на Сионе имя Господне и хвалу Его - в Иерусалиме,
Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem.
22 когда соберутся народы вместе и царства для служения Господу.
In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino.
23 Изнурил Он на пути силы мои, сократил дни мои.
Respondit ei in via virtutis suae: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi.
24 Я сказал: Боже мой! не восхити меня в половине дней моих. Твои лета в роды родов.
Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generatione et generationem anni tui.
25 В начале Ты, Господи, основал землю, и небеса - дело Твоих рук;
Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt caeli.
26 они погибнут, а Ты пребудешь; и все они, как риза, обветшают, и, как одежду, Ты переменишь их, и изменятся;
Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur:
27 но Ты - тот же, и лета Твои не кончатся.
tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient.
28 Сыны рабов Твоих будут жить, и семя их утвердится пред лицем Твоим.
Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in saeculum dirigetur.

< Псалтирь 102 >