< Иов 4 >

1 И отвечал Елифаз Феманитянин и сказал:
Témanliq Élifaz jawaben mundaq dédi: —
2 если попытаемся мы сказать к тебе слово, - не тяжело ли будет тебе? Впрочем кто может возбранить слову!
«Birsi sen bilen sözleshmekchi bolsa, éghir alamsen? Biraq kim aghzigha kelgen gepni yutuwatalaydu?
3 Вот, ты наставлял многих и опустившиеся руки поддерживал,
Qara, sen köp ademlerge telim-terbiye bergen ademsen, Sen jansiz qollargha küch bergensen,
4 падающего восставляли слова твои, и гнущиеся колени ты укреплял.
Sözliring deldengship aran mangidighanlarni righbetlendürgen, Tizliri pükülgenlerni yöligensen.
5 А теперь дошло до тебя, и ты изнемог; коснулось тебя, и ты упал духом.
Biraq hazir nöwet sanga keldi, Shuningliq bilen halingdin ketting, Balayi’apet sanga tégishi bilen, Sen alaqzade bolup ketting.
6 Богобоязненность твоя не должна ли быть твоею надеждою, и непорочность путей твоих - упованием твоим?
Ixlasmenliking tayanching bolup kelmigenmu? Yolliringdiki durusluq ümidingning asasi emesmidi?
7 Вспомни же, погибал ли кто невинный, и где праведные бывали искореняемы?
Ésingge al, kim bigunah turup weyran bolup baqqan? Duruslarning hayati nede üzülüp qalghan?
8 Как я видал, то оравшие нечестие и сеявшие зло пожинают его;
Men körginimdek, gunah bilen yer aghdurup awarichilik térighanlar, Oxshashla hosul alidu.
9 от дуновения Божия погибают и от духа гнева Его исчезают.
Tengrining bir nepisi bilenla ular gumran bolidu, Uning ghezipining partlishi bilen ular yoqilip kétidu.
10 Рев льва и голос рыкающего умолкает, и зубы скимнов сокрушаются;
Shirning hörkireshliri, Hem esheddiy shirning awazi [bar bolsimu], Shir arslanlirining chishliri sundurulidu;
11 могучий лев погибает без добычи, и дети львицы рассеиваются.
Batur shir bolsa ow tapalmay yoqilishqa yüzlinidu, Chishi shirning küchükliri chéchilip kétidu.
12 И вот, ко мне тайно принеслось слово, и ухо мое приняло нечто от него.
— Mana, manga bir söz ghayibane keldi, Quliqimgha bir shiwirlighan awaz kirdi,
13 Среди размышлений о ночных видениях, когда сон находит на людей,
Tün kéchidiki ghayibane körünüshlerdin chiqqan oylarda, Ademlerni chongqur uyqu basqanda,
14 объял меня ужас и трепет и потряс все кости мои.
Qorqunch we titrekmu méni basti, Söngek-söngeklirimni titritiwetti;
15 И дух прошел надо мною; дыбом стали волосы на мне.
Köz aldimdin bir roh ötüp ketti; Bedinimdiki tüklirim hürpiyip ketti.
16 Он стал, - но я не распознал вида его, - только облик был пред глазами моими; тихое веяние, - и я слышу голос:
U roh ornida midirlimay turdi, biraq turqini körelmidim; Köz aldimda bir gewde turuptu; Shiwirlighan bir awaz anglandi: —
17 человек праведнее ли Бога? и муж чище ли Творца своего?
«Insan balisi Tengridin heqqaniy bolalamdu? Adem öz Yaratquchisidin pak bolalamdu?
18 Вот, Он и слугам Своим не доверяет и в Ангелах Своих усматривает недостатки:
Mana, U Öz qullirigha ishenmigen, Hetta perishtilirinimu «Nadanliq qilghan!» dep eyibligen yerde,
19 тем более - в обитающих в храминах из брения, которых основание прах, которые истребляются скорее моли.
Uli topilardin bolghan insanlar, Laydin yasalghan öylerde turghuchilar qandaq bolar!? Ular perwanidinmu asanla yanjilidu!
20 Между утром и вечером они распадаются; не увидишь, как они вовсе исчезнут.
Ular tang bilen kech ariliqida kukum-talqan bolidu; Ular héchkim nezirige almighan halda menggüge yoqilidu.
21 Не погибают ли с ними и достоинства их? Они умирают, не достигнув мудрости.
Ularning chédir tanisi yulup tashlan’ghan’ghu? Ular héch danaliqqa téxi érishmeyla ölüp kétidu!».

< Иов 4 >