< Иов 14 >

1 Человек, рожденный женою, краткодневен и пресыщен печалями:
Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
2 как цветок, он выходит и опадает; убегает, как тень, и не останавливается.
Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
3 И на него-то Ты отверзаешь очи Твои, и меня ведешь на суд с Тобою?
Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium?
4 Кто родится чистым от нечистого? Ни один.
Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
5 Если дни ему определены, и число месяцев его у Тебя, если Ты положил ему предел, которого он не перейдет,
Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui præteriri non poterunt.
6 то уклонись от него: пусть он отдохнет, доколе не окончит, как наемник, дня своего.
Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius.
7 Для дерева есть надежда, что оно, если и будет срублено, снова оживет, и отрасли от него выходить не перестанут:
Lignum habet spem: si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant.
8 если и устарел в земле корень его, и пень его замер в пыли,
Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9 но, лишь почуяло воду, оно дает отпрыски и пускает ветви, как бы вновь посаженное.
Ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est:
10 А человек умирает и распадается; отошел, и где он?
Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quæso est?
11 Уходят воды из озера, и река иссякает и высыхает:
Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
12 так человек ляжет и не станет; до скончания неба он не пробудится и не воспрянет от сна своего.
Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
13 О, если бы Ты в преисподней сокрыл меня и укрывал меня, пока пройдет гнев Твой, положил мне срок и потом вспомнил обо мне! (Sheol h7585)
Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? (Sheol h7585)
14 Когда умрет человек, то будет ли он опять жить? Во все дни определенного мне времени я ожидал бы, пока придет мне смена.
Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
15 Воззвал бы Ты, и я дал бы Тебе ответ, и Ты явил бы благоволение творению рук Твоих;
Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
16 ибо тогда Ты исчислял бы шаги мои и не подстерегал бы греха моего;
Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.
17 в свитке было бы запечатано беззаконие мое, и Ты закрыл бы вину мою.
Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
18 Но гора падая разрушается, и скала сходит с места своего;
Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo.
19 вода стирает камни; разлив ее смывает земную пыль: так и надежду человека Ты уничтожаешь.
Lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
20 Теснишь его до конца, и он уходит; изменяешь ему лице и отсылаешь его.
Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum.
21 В чести ли дети его - он не знает, унижены ли - он не замечает;
Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget.
22 но плоть его на нем болит, и душа его в нем страдает.
Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.

< Иов 14 >