< Рут 1 >

1 Пе время жудекэторилор, а фост о фоамете ын царэ. Ун ом дин Бетлеемул луй Иуда а плекат ку невастэ-са ши ку чей дой фий ай луй сэ локуяскэ пентру о време ын цара Моабулуй.
In diebus unius iudicis, quando iudices præerant, facta est fames in Terra. Abiitque homo de Bethlehem Iuda, ut peregrinaretur in regione Moabitide cum uxore sua, ac duobus liberis.
2 Нумеле омулуй ачелуя ера Елимелек, нумеле невестей луй ера Наоми ши чей дой фий ай луй се нумяу Махлон ши Килион: ерау ефратиць, дин Бетлеемул луй Иуда. Ажунгынд ын цара Моабулуй, шь-ау ашезат локуинца аколо.
Ipse vocabatur Elimelech, et uxor eius Noemi: et duo filii, alter Mahalon, et alter Chelion, Ephrathæi de Bethlehem Iuda. Ingressique regionem Moabitidem, morabantur ibi.
3 Елимелек, бэрбатул Наомей, а мурит, ши еа а рэмас ку чей дой фий ай ей.
Et mortuus est Elimelech maritus Noemi: remansitque ipsa cum filiis.
4 Ей шь-ау луат невесте моабите. Уна се нумя Орпа ши чялалтэ, Рут ши ау локуит аколо апроапе зече ань.
Qui acceperunt uxores Moabitidas, quarum una vocabatur Orpha, altera vero Ruth. Manseruntque ibi decem annis,
5 Махлон ши Килион ау мурит ши ей амындой, ши Наоми а рэмас фэрэ чей дой фий ай ей ши фэрэ бэрбат.
et ambo mortui sunt, Mahalon videlicet et Chelion: remansitque mulier orbata duobus liberis ac marito.
6 Апой с-а скулат, еа ши нурориле ей, ка сэ се ынтоаркэ ын цара ей дин цара Моабулуй, кэч афласе ын цара Моабулуй кэ Домнул черчетасе пе попорул Сэу ши-й дэдусе пыне.
Et surrexit ut in patriam pergeret cum utraque nuru sua de regione Moabitide: audierat enim quod respexisset Dominus populum suum, et dedisset eis escas.
7 Еа а ешит дин локул ын каре локуя ынсоцитэ де челе доуэ нурорь але ей ши а порнит ка сэ се ынтоаркэ ын цара луй Иуда.
Egressa est itaque de loco peregrinationis suæ, cum utraque nuru: et iam in via revertendi posita in Terram Iuda,
8 Наоми а зис атунч челор доуэ нурорь але ей: „Дучеци-вэ ши ынтоарчеци-вэ фиекаре ла каса мамей ей! Домнул сэ Се ындуре де вой, кум в-аць ындурат ши вой де чей че ау мурит ши де мине!
dixit ad eas: Ite in domum matris vestræ, faciat vobiscum Dominus misericordiam, sicut fecistis cum mortuis et mecum.
9 Сэ вэ дя Домнул сэ гэсиць одихнэ, фиекаре ын каса унуй бэрбат!” Ши ле-а сэрутат. Еле ау ридикат гласул ши ау плынс;
Det vobis invenire requiem in domibus virorum, quos sortituræ estis. Et osculata est eas. Quæ elevata voce flere cœperunt,
10 ши й-ау зис: „Ну, ной вом мерӂе ку тине ла попорул тэу.”
et dicere: Tecum pergemus ad populum tuum.
11 Наоми а зис: „Ынтоарчеци-вэ, фийчеле меле! Пентру че сэ вениць вой ку мине? Май ам еу оаре фий ын пынтечеле меу, ка сэ поатэ фи бэрбаций воштри?
Quibus illa respondit: Revertimini filiæ meæ, cur venitis mecum? num ultra habeo filios in utero meo, ut viros ex me sperare possitis?
12 Ынтоарчеци-вэ, фийчеле меле, ши дучеци-вэ! Еу сунт пря бэтрынэ ка сэ мэ мэрит дин ноу. Ши кяр дакэ аш зиче кэ траг нэдежде, кяр дакэ ын ноаптя ачаста аш фи ку ун бэрбат ши аш наште фий,
Revertimini filiæ meæ, et abite: iam enim senectute confecta sum, nec apta vinculo coniugali. Etiam si possem hac nocte concipere, et parere filios,
13 аць май аштепта вой пынэ сэ се факэ марь ши аць вря вой сэ ну вэ мэритаць дин причина лор? Ну, фийчеле меле! Еу сунт мулт май амэрытэ декыт вой, пентру кэ мына Домнулуй с-а ынтинс ымпотрива мя.”
si eos expectare velitis donec crescant, et annos pubertatis impleant, ante eritis vetulæ quam nubatis. Nolite, quæso, filiæ meæ: quia vestra angustia magis me premit, et egressa est manus Domini contra me.
14 Ши еле ау ридикат гласул ши ярэшь ау плынс. Орпа а сэрутат пе соакрэ-са ши а плекат, дар Рут с-а цинут де еа.
Elevata igitur voce, rursum flere cœperunt, Orpha osculata est socrum, ac reversa est: Ruth adhæsit socrui suæ.
15 Наоми а зис кэтре Рут: „Ятэ, кумнатэ-та с-а ынторс ла попорул ей ши ла думнезеий ей; ынтоарче-те ши ту дупэ кумнатэ-та.”
Cui dixit Noemi: En reversa est cognata tua ad populum suum, et ad deos suos, vade cum ea.
16 Рут а рэспунс: „Ну ста де мине сэ те лас ши сэ мэ ынторк де ла тине! Ынкотро вей мерӂе ту, вой мерӂе ши еу; унде вей локуи ту, вой локуи ши еу; попорул тэу ва фи попорул меу ши Думнезеул тэу ва фи Думнезеул меу;
Quæ respondit: Ne adverseris mihi ut relinquam te et abeam: quocumque enim perrexeris, pergam: et ubi morata fueris, et ego pariter morabor. Populus tuus populus meus, et Deus tuus Deus meus.
17 унде вей мури ту, вой мури ши еу ши вой фи ынгропатэ аколо. Факэ-мь Домнул че о вря, дар нимик ну мэ ва деспэрци де тине декыт моартя!”
Quæ te terra morientem susceperit, in ea moriar: ibique locum accipiam sepulturæ. Hæc mihi faciat Dominus, et hæc addat, si non sola mors me et te separaverit.
18 Наоми, вэзынд-о хотэрытэ сэ мяргэ ку еа, н-а май стэруит.
Videns ergo Noemi, quod obstinato animo Ruth decrevisset secum pergere, adversari noluit, nec ad suos ultra reditum persuadere:
19 Ау кэлэторит ымпреунэ пынэ че ау ажунс ла Бетлеем. Ши кынд ау интрат ын Бетлеем, тоатэ четатя с-а пус ын мишкаре дин причина лор ши фемеиле зичяу: „Наоми есте ачаста?”
profectæque sunt simul, et venerunt in Bethlehem. Quibus urbem ingressis, velox apud cunctos fama percrebruit: dicebantque mulieres: Hæc est illa Noemi.
20 Еа ле-а зис: „Ну-мь май зичець Наоми, зичеци-мь Мара, кэч Чел Атотпутерник м-а умплут де амэрэчуне.
Quibus ait: Ne vocetis me Noemi (id est, pulchram) sed vocate me Mara (id est, amaram) quia amaritudine valde replevit me Omnipotens.
21 Ла плекаре ерам ын белшуг, ши акум Домнул мэ адуче ынапой ку мыниле гоале. Де че сэ-мь май зичець Наоми, кынд Домнул С-а ростит ымпотрива мя ши Чел Атотпутерник м-а ынтристат?”
Egressa sum plena, et vacuam reduxit me Dominus. Cur ergo vocatis me Noemi, quam Dominus humiliavit, et afflixit Omnipotens?
22 Астфел с-ау ынторс дин цара Моабулуй Наоми ши норэ-са Рут, Моабита. Ау ажунс ла Бетлеем ла ынчепутул сечератулуй орзурилор.
Venit ergo Noemi cum Ruth Moabitide nuru sua, de terra peregrinationis suæ: ac reversa est in Bethlehem, quando primum hordea metebantur.

< Рут 1 >