< Псалмул 104 >

1 Бинекувынтязэ, суфлете, пе Домнул! Доамне Думнезеуле, Ту ешть немэрӂинит де маре! Ту ешть ымбрэкат ку стрэлучире ши мэрецие!
Halleluja! Loof Jahweh, mijn ziel: Jahweh, mijn God, hoog zijt Gij verheven! Gij hebt U met glorie en luister omkleed,
2 Те ынвелешть ку лумина ка ши ку о манта; ынтинзь черуриле ка ун корт.
En hult U in het licht als een mantel; Gij spant de hemelen uit als een tent,
3 Ку апеле Ыць ынтокмешть вырфул локуинцей Тале; дин норь Ыць фачь карул ши умбли пе арипиле вынтулуй.
En legt op de wateren uw opperzalen. Gij maakt van de wolken uw wagen, Zweeft op de vleugels van de wind;
4 Дин вынтурь Ыць фачь соль ши дин флэкэрь де фок, служиторь.
Stelt de stormen aan tot uw boden, Laaiend vuur tot uw knechten.
5 Ту ай ашезат пэмынтул пе темелииле луй ши ничодатэ ну се ва клэтина.
Gij hebt de aarde op haar pijlers gegrond, Zodat ze voor eeuwig niet wankelt.
6 Ту ыл акоперисешь ку адынкул кум л-ай акопери ку о хайнэ; апеле стэтяу пе мунць,
De Oceaan bedekte haar als een kleed, Nog boven de bergen stonden de wateren:
7 дар, ла аменинцаря Та, ау фуӂит, ла гласул тунетулуй Тэу, ау луат-о ла фугэ,
Maar ze namen de vlucht voor uw dreigen, Rilden van angst voor de stem van uw donder;
8 суинду-се пе мунць ши коборынду-се ын вэй, пынэ ла локул пе каре ли-л хотэрысешь Ту.
Toen rezen de bergen, en zonken de dalen Op de plaats, die Gij hun hadt bestemd.
9 Ле-ай пус о марӂине пе каре ну требуе с-о трякэ, пентру ка сэ ну се май ынтоаркэ сэ акопере пэмынтул.
Gij hebt ze grenzen gesteld, die ze niet overschreden, Ze mochten niet meer de aarde bedekken;
10 Ту фачь сэ цышняскэ извоареле ын вэй ши еле кург принтре мунць.
Gij zendt de bronnen in de dalen, En tussen de bergen stromen ze voort;
11 Ту адэпь ла еле тоате фяреле кымпулуй; ын еле ышь потолеск сетя мэгарий сэлбатичь.
Ze laven al de wilde dieren, En de woudezel lest er zijn dorst;
12 Пэсэриле черулуй локуеск пе марӂиниле лор ши фак сэ ле рэсуне гласул принтре рамурь.
Daar nestelen de vogels uit de lucht, En fluiten er tussen de struiken.
13 Дин локашул Тэу чел ыналт Ту узь мунций ши се сатурэ пэмынтул де родул лукрэрилор Тале.
Uit uw zalen drenkt Gij de bergen, Door het sap van uw nevel wordt de aarde verzadigd;
14 Ту фачь сэ кряскэ ярба пентру вите ши вердецурь пентру невоиле омулуй, ка пэмынтул сэ дя хранэ:
Gij laat voor het vee het gras ontspruiten, En het groen voor wat de mensen dient. Gij roept het graan uit de aarde te voorschijn,
15 вин, каре ынвеселеште инима омулуй, унтделемн, каре-й ынфрумусецязэ фаца, ши пыне, каре-й ынтэреште инима.
En de wijn, die het hart van de mensen verheugt; Olie, om het gelaat te doen glanzen, Brood, dat het hart van de mensen verkwikt.
16 Се удэ копачий Домнулуй, чедрий дин Либан, пе каре й-а сэдит Ел.
Jahweh’s bomen drinken zich vol, De Libanon-ceders, die Hij heeft geplant:
17 Ын ей ышь фак пэсэриле куйбурь, яр кокостыркул ышь аре локуинца ын кипарошь;
Waar de vogels zich nestelen, In wier toppen de ooievaar woont.
18 мунций чей ыналць сунт пентру цапий сэлбатичь, яр стынчиле сунт адэпост пентру епурь.
De hoogste bergen zijn voor de gemzen, De klippen een schuilplaats voor bokken.
19 Ел а фэкут луна ка сэ арате времуриле; соареле штие кынд требуе сэ апунэ.
Gij schiept de maan, om de tijd te bepalen, De zon weet, wanneer ze onder moet gaan.
20 Ту адучь ынтунерикул ши се фаче ноапте: атунч тоате фяреле пэдурилор се пун ын мишкаре,
Maakt Gij het donker, dan wordt het nacht, En sluipen de wilde beesten rond,
21 пуий де лей муӂеск дупэ прадэ ши ышь чер храна де ла Думнезеу.
Brullen de leeuwen om buit, En vragen God om hun voedsel.
22 Кынд рэсаре соареле, еле фуг ынапой ши се кулкэ ын визуиниле лор.
De zon gaat op: ze kruipen weg, En leggen zich neer in hun holen;
23 Дар омул есе ла лукрул сэу ши ла мунка луй пынэ сяра.
Maar de mens tijgt aan zijn werk, En aan zijn arbeid tot aan de avond.
24 Кыт де мулте сунт лукрэриле Тале, Доамне! Ту пе тоате ле-ай фэкут ку ынцелепчуне ши пэмынтул есте плин де фэптуриле Тале.
Hoe ontzaglijk zijn uw werken, o Jahweh: Gij hebt ze allen met wijsheid gewrocht! De aarde is vol van uw schepselen,
25 Ятэ маря чя ынтинсэ ши маре: ын еа се мишкэ ненумэрате вецуитоаре мичь ши марь.
Niet minder de zee; Die is groot en geweldig, En het wemelt daarin zonder tal: Beesten, kleine en grote,
26 Аколо, пе еа, умблэ корэбииле ши ын еа есте левиатанул ачела пе каре л-ай фэкут сэ се жоаче ын валуриле ей.
Monsters trekken er door, Liwjatan dien Gij hebt geschapen, Om er mede te spelen.
27 Тоате ачесте вецуитоаре Те аштяптэ, ка сэ ле дай храна ла време.
Allen zien naar U uit, Om voedsel, elk op zijn tijd.
28 Ле-о дай Ту, еле о примеск; Ыць дескизь Ту мына, еле се сатурэ де бунэтэциле Тале.
Geeft Gij het: ze eten het op; Gij opent uw hand: ze worden van het goede verzadigd.
29 Ыць аскунзь Ту Фаца, еле тремурэ; ле ей Ту суфларя, еле мор ши се ынторк ын цэрына лор.
Maar verbergt Gij uw aanschijn: Ze verstarren van schrik; Gij ontneemt hun de adem: Ze sterven en keren terug tot hun stof.
30 Ыць тримиць Ту суфларя: еле сунт зидите ши ынноешть астфел фаца пэмынтулуй.
Maar Gij zendt weer uw geest: en ze worden geschapen, En Gij vernieuwt het aanschijn der aarde!
31 Ын вечь сэ цинэ слава Домнулуй! Сэ Се букуре Домнул де лукрэриле Луй!
Eeuwig dure de glorie van Jahweh, En blijve Jahweh Zich in zijn werken verheugen;
32 Ел привеште пэмынтул, ши пэмынтул се кутремурэ; атинӂе мунций, ши ей фумегэ.
Hij, die de aarde beziet: en ze beeft; Die de bergen aanraakt: ze roken!
33 Вой кынта Домнулуй кыт вой трэи, вой лэуда пе Думнезеул меу кыт вой фи.
Heel mijn leven zal ik zingen voor Jahweh, Mijn God blijven loven, zolang ik besta!
34 Фие плэкуте Луй кувинтеле меле! Мэ букур де Домнул.
Moge mijn zang Hèm behagen, En ìk mij in Jahweh verblijden;
35 Сэ пярэ пэкэтоший де пе пэмынт ши чей рэй сэ ну май фие! Бинекувынтязэ, суфлете, пе Домнул! Лэудаць пе Домнул!
Maar mogen de zondaars van de aarde verdwijnen, En de goddelozen niet blijven bestaan! Loof Jahweh, mijn ziel!

< Псалмул 104 >