Лукастар 2
1 Дэ кодыя вряма императоро Августо чинда упхэнимо, соб тэ пэрэдинэ и тэ зачинэ, скици манушэн джювэл пав всавири римско пхув.
In quei giorni un decreto di Cesare Augusto ordinò che si facesse il censimento di tutta la terra.
2 Када сля англуно упхэнимо пала кода, соб тэ пэрэдинэ и тэ зачинэ манушэн, кодэла вряматар, кала Квиринии ачиля раеґа дэ Сирия.
Questo primo censimento fu fatto quando era governatore della Siria Quirinio.
3 И всавэрэ мануша джянас тэ зачинэпэ, кожно дэ пэхкоро форо.
Andavano tutti a farsi registrare, ciascuno nella sua città.
4 Тунчи и Иосифо Назаретостар, саво ачел дэ Галилея, джиля дэ Иудея, дэ форо Давидохкоро, Вифлеемо, колэсти со вов сля Давидохкэрэ родостар.
Anche Giuseppe, che era della casa e della famiglia di Davide, dalla città di Nazaret e dalla Galilea salì in Giudea alla città di Davide, chiamata Betlemme,
5 Иосифо джиля, соб лэ тэ зачинэн, їтханэ Марияґа, лэхкиря тэрняґа, сави сля пхари.
per farsi registrare insieme con Maria sua sposa, che era incinta.
6 Дэ Вифлеемо авиля вряма, кала лати трэбуни сля тэ бэнё.
Ora, mentre si trovavano in quel luogo, si compirono per lei i giorni del parto.
7 Тай бэня пэхкэрэ англунэ Чявэ, закхувда Лэ дэ похтан тай тховда дэ граждо, колэсти со дэ цэр важ акхардэн манушэн на сля лэнди тхан.
Diede alla luce il suo figlio primogenito, lo avvolse in fasce e lo depose in una mangiatoia, perché non c'era posto per loro nell'albergo.
8 Надур сле чукняря, савэ чяравэнас пэ маля пэхкэрэн бакрэн и бузнен и прыдыкхэнас пала лэн ратяґа.
C'erano in quella regione alcuni pastori che vegliavano di notte facendo la guardia al loro gregge.
9 И акэ, ачиля англа лэндэ ангело Раехкоро, и слава Дэвлэстар, сар баро одуд, дэня пэ лэндэ. И бари дар облиля лэн.
Un angelo del Signore si presentò davanti a loro e la gloria del Signore li avvolse di luce. Essi furono presi da grande spavento,
10 Нэ ангело пхэнда лэнди: — На даран! Мэ пхэнава тумэнди пала бари лош, сави авэла всавэрэ манушэнди.
ma l'angelo disse loro: «Non temete, ecco vi annunzio una grande gioia, che sarà di tutto il popolo:
11 Акана бэняпэ тумэнди дэ форо Давидохкоро Фирисари, Саво исин Рай Христосо.
oggi vi è nato nella città di Davide un salvatore, che è il Cristo Signore.
12 И акэ тумэнди шпэра: тумэ аракхэна Чяворэ, закхувдэ дэ похтан, Саво пашлёл дэ граждо.
Questo per voi il segno: troverete un bambino avvolto in fasce, che giace in una mangiatoia».
13 Тунчи упралимастар авиле фартэ бут ангелонэн, савэ ваздэне бари слава Дэвлэсти тай пхэнэнас:
E subito apparve con l'angelo una moltitudine dell'esercito celeste che lodava Dio e diceva:
14 — Слава Дэвлэсти пэ упралима, а пэ пхуя пачя манушэнди, важ савэн ковлиля Дэвлэхкоро їло!
«Gloria a Dio nel più alto dei cieli e pace in terra agli uomini che egli ama».
15 Кала ангелуря ваздэнепэ лэндар упрэ, чукняря пхэндэ екх екхэсти: — Авэн дэ Вифлеемо, дыкхаґа, со котэ стердапэ, пала со амэнди пхэнда Рай.
Appena gli angeli si furono allontanati per tornare al cielo, i pastori dicevano fra loro: «Andiamo fino a Betlemme, vediamo questo avvenimento che il Signore ci ha fatto conoscere».
16 Вонэ сиго авиле дэ форо Вифлеемо и аракхле Мария, Иосифо тай Чяворэ, Саво пашлёлас дэ граждо.
Andarono dunque senz'indugio e trovarono Maria e Giuseppe e il bambino, che giaceva nella mangiatoia.
17 Ай кала дыкхле Лэ, тунчи розпхэндэ лэнди вса, со вонэ ашундэ пала Чяворэ.
E dopo averlo visto, riferirono ciò che del bambino era stato detto loro.
18 Всавэрэ, ко шундэ лэн, дэнас дыво лавэнди, савэ пхэндэ чукняря.
Tutti quelli che udirono, si stupirono delle cose che i pastori dicevano.
19 Ай Мария стховэлас кадэла лава дэ пэхкэрэ їлэ тай думисарэлас пала лэн.
Maria, da parte sua, serbava tutte queste cose meditandole nel suo cuore.
20 Тунчи чукняря рисиле павпалэ, ашарэнас Дэвлэ и ваздэнас Лэсти слава пала кода, со дыкхле и со лэнди сля пхэндо.
I pastori poi se ne tornarono, glorificando e lodando Dio per tutto quello che avevano udito e visto, com'era stato detto loro.
21 Пэ охто диво, кала авиля вряма тэ обчинэ Чяворэ, Лэсти дэне Лав Исусо. Кадэва Лав дэня Лэсти ангело, кала дэй Исусохкири инте на сля пхари.
Quando furon passati gli otto giorni prescritti per la circoncisione, gli fu messo nome Gesù, come era stato chiamato dall'angelo prima di essere concepito nel grembo della madre.
22 Авиля вряма, кала Мария тай Иосифо жужардэпэ пав Моисеехкэрэ Упхэнима, тай тунчи вонэ лиджялдэ Чяворэ дэ Ерусалимо, соб тэ свэнтисарэ Лэ Раести.
Quando venne il tempo della loro purificazione secondo la Legge di Mosè, portarono il bambino a Gerusalemme per offrirlo al Signore,
23 Сар чиндо дэ Дэвлэхкэрэ Упхэнима: «Чяворэ, саво бэняпэ англуно, трэбуни тэ свэнтисарэ Раести».
come è scritto nella Legge del Signore: ogni maschio primogenito sarà sacro al Signore;
24 И тэ анэ свэнто жэртва, дон ґолубонэн чи дон ґолубонэнгэрэ пуицен, сар пхэндо дэ Упхэнима Раехкэрэ.
e per offrire in sacrificio una coppia di tortore o di giovani colombi, come prescrive la Legge del Signore.
25 Тунчи джювда дэ Ерусалимо екх мануш, савэ акхарэнас Симеоно. Вов сля дэвликуно тай жужэ їлэґа и дожутярэлас, со Дэвэл подрицарэла Израиле, тай Свэнто Фано сля пэ лэстэ.
Ora a Gerusalemme c'era un uomo di nome Simeone, uomo giusto e timorato di Dio, che aspettava il conforto d'Israele;
26 Свэнто Фано пхэнда лэсти, со вов на мэрэла ды кодэлэ, сар на удыкхэла Христо Дэвлэхкэрэ.
lo Spirito Santo che era sopra di lui, gli aveva preannunziato che non avrebbe visto la morte senza prima aver veduto il Messia del Signore.
27 Лэ лиджялда Свэнто Фано дэ храмо, кала дад и дэй андэ Чяворэ Исусо, соб тэ стерэ вса, сар трэбуни пав Упхэнима.
Mosso dunque dallo Spirito, si recò al tempio; e mentre i genitori vi portavano il bambino Gesù per adempiere la Legge,
28 Симеоно лиля Чяворэ пэ вастэн, ваздэня слава Дэвлэсти тай пхэнда:
lo prese tra le braccia e benedisse Dio:
29 — Акана отмукэх Ту, Дэвла, Хулае, Тирэ бутярнэ и дэх лэсти пачя кади, сар Ту и пхэндан.
«Ora lascia, o Signore, che il tuo servo vada in pace secondo la tua parola;
30 Колэсти со дыкхле мурэ якха фирисаримо Тиро,
perché i miei occhi han visto la tua salvezza,
31 саво Ту лачярдан англа всавэрэн манушэн.
preparata da te davanti a tutti i popoli,
32 Вов — одуд, саво дэла душлимо важ всавэрэ народуря и анэла слава Тирэ манушэнди, Израилести.
luce per illuminare le genti e gloria del tuo popolo Israele».
33 Дад и дэй прылиле пала дыво лава, савэ Симеоно пхэнда пала Чяворэ.
Il padre e la madre di Gesù si stupivano delle cose che si dicevano di lui.
34 Тунчи Симеоно пхэнда бахталэ лава лэнди тай дэдуманя Марияти, Исусохкиря дати: — Важ Кадэлэ Чяворэ, Саво пашлёл катэ, бут манушэн дэ Израили тэлэдэна и бут ваздэнапэ. И тути еджиняти чюри заджяла дэ їлэ.
Simeone li benedisse e parlò a Maria, sua madre: «Egli è qui per la rovina e la risurrezione di molti in Israele, segno di contraddizione
35 Вов авэла сар шпэра, сави бут мануша на прылэна. И оттерэлапэ вса чёрахано, со мануша рицарэн пэстэ дэ їлэн.
perché siano svelati i pensieri di molti cuori. E anche a te una spada trafiggerà l'anima».
36 Катэ кади ж сля и англунарька Анна, чей Фануилохкири, Асирохкэрэ родостар. Вой сля манушни дэ пуранэн бэршэн, сави выджиля паларом тэрня чяґа и пэхкэрэ ромэґа проджювда эфта бэрш.
C'era anche una profetessa, Anna, figlia di Fanuèle, della tribù di Aser. Era molto avanzata in età, aveva vissuto col marito sette anni dal tempo in cui era ragazza,
37 Тунчи латэ муля ром, и вой джювда еджини охтодэша штар бэрш. Диво и рят вой терэлас бути важ Дэвлэ, сля дэ мангима и посто и на уджялас храмостар.
era poi rimasta vedova e ora aveva ottantaquattro anni. Non si allontanava mai dal tempio, servendo Dio notte e giorno con digiuni e preghiere.
38 Дэ кодыя вряма вой поджиля и ачиля тэ ашарэ Дэвлэ. Тай розпхэнэлас пала Чяворэ всавэрэнди, савэ дожутярэнас фирисаримо важ Ерусалимо.
Sopraggiunta in quel momento, si mise anche lei a lodare Dio e parlava del bambino a quanti aspettavano la redenzione di Gerusalemme.
39 Кала Мария и Иосифо стердэ Чяворэґа вса пав Упхэнима Раехкэрэ, тунчи рисиле павпалэ дэ Галилея, дэ пэхкоро форо Назарето.
Quando ebbero tutto compiuto secondo la legge del Signore, fecero ritorno in Galilea, alla loro città di Nazaret.
40 Чяворо ж барёлас тай бэршэнца прылэлас бари годи и зор, тай Дэвлэхкоро мищимо сля Лэґа.
Il bambino cresceva e si fortificava, pieno di sapienza, e la grazia di Dio era sopra di lui.
41 Исусохкэрэ дад и дэй кожно бэрш пхирэнас пэ Патради дэ Ерусалимо.
I suoi genitori si recavano tutti gli anni a Gerusalemme per la festa di Pasqua.
42 И кала Лэсти сля дэшудуй бэрш, вонэ джиле дэ Ерусалимо пэ сырботори, сар сля прылито.
Quando egli ebbe dodici anni, vi salirono di nuovo secondo l'usanza;
43 А кала проджиля сырботори и вонэ рисявэнас цэрэ, Чяворо Исусо ачиляпэ дэ Ерусалимо, нэ дад и дэй на додыкхле када.
ma trascorsi i giorni della festa, mentre riprendevano la via del ritorno, il fanciullo Gesù rimase a Gerusalemme, senza che i genitori se ne accorgessero.
44 Нэ думисардэ, со Вов джял аврэ манушэнца. Кала ж проджиле екх диво дромэґа, тунчи ачиле тэ родэ Лэ машкар пэхкэрэн манушэн и джянглэн.
Credendolo nella carovana, fecero una giornata di viaggio, e poi si misero a cercarlo tra i parenti e i conoscenti;
45 Тай на аракхле Лэ, тунчи рисиле дэ Ерусалимо и родэнас Лэ котэ.
non avendolo trovato, tornarono in cerca di lui a Gerusalemme.
46 Кала проджиле трин дивэ, аракхле Лэ дэ храмо. Вов бэшэлас сиклимаренца, шунэлас лэн тай пхучелас лэндэ.
Dopo tre giorni lo trovarono nel tempio, seduto in mezzo ai dottori, mentre li ascoltava e li interrogava.
47 Всавэрэ шунэнас Лэ тай дэнас дыво Лэхкэрэ годяти тай лавэнди.
E tutti quelli che l'udivano erano pieni di stupore per la sua intelligenza e le sue risposte.
48 Кала дад и дэй удыкхле Лэ, прылиле када пала баро дыво. Тунчи Лэхкири дэй пхэнда Лэсти: — Чяворо! Со Ту стердан амэнца? Мэ тай дад Тиро родаґас Тут баря дукхаґа дэ їлэн.
Al vederlo restarono stupiti e sua madre gli disse: «Figlio, perché ci hai fatto così? Ecco, tuo padre e io, angosciati, ti cercavamo».
49 Вов пхэнда лэнди: — Пэ со тумэ родэнас Ман? Чи на джянэн тумэ, со Манди трэбуни тэ авэ дэ цэр Мурэ Дадэстэ?
Ed egli rispose: «Perché mi cercavate? Non sapevate che io devo occuparmi delle cose del Padre mio?».
50 Нэ вонэ на полиле, пала со Вов пхэнда.
Ma essi non compresero le sue parole.
51 Вов рисиля лэнца дэ Назарето тай сля кандуно лэнди. Лэхкири ж дэй стидэлас кодэла лава дэ пэхкэрэ їлэ.
Partì dunque con loro e tornò a Nazaret e stava loro sottomesso. Sua madre serbava tutte queste cose nel suo cuore.
52 Исусо барёлас, и Лэхкири годи ачелас барэдэр, а Дэвэл и мануша камэнас Лэ вса будэр и будэр.
E Gesù cresceva in sapienza, età e grazia davanti a Dio e agli uomini.
