Lucas 24
1 Mas no primeiro dia da semana, ao amanhecer, eles e alguns outros vieram ao túmulo, trazendo as especiarias que haviam preparado.
అథ సప్తాహప్రథమదినేఽతిప్రత్యూషే తా యోషితః సమ్పాదితం సుగన్ధిద్రవ్యం గృహీత్వా తదన్యాభిః కియతీభిః స్త్రీభిః సహ శ్మశానం యయుః|
2 Eles encontraram a pedra rolada para longe do túmulo.
కిన్తు శ్మశానద్వారాత్ పాషాణమపసారితం దృష్ట్వా
3 Eles entraram, e não encontraram o corpo do Senhor Jesus.
తాః ప్రవిశ్య ప్రభో ర్దేహమప్రాప్య
4 Enquanto eles estavam muito perplexos com isso, eis que dois homens ficaram ao seu lado com roupas deslumbrantes.
వ్యాకులా భవన్తి ఏతర్హి తేజోమయవస్త్రాన్వితౌ ద్వౌ పురుషౌ తాసాం సమీపే సముపస్థితౌ
5 Ficando aterrorizados, eles inclinaram seus rostos para a terra. Os homens lhes disseram: “Por que vocês procuram os vivos entre os mortos?
తస్మాత్తాః శఙ్కాయుక్తా భూమావధోముఖ్యస్యస్థుః| తదా తౌ తా ఊచతు ర్మృతానాం మధ్యే జీవన్తం కుతో మృగయథ?
6 Ele não está aqui, mas ressuscitou. Lembram-se do que ele lhes disse quando ainda estava na Galiléia,
సోత్ర నాస్తి స ఉదస్థాత్|
7 dizendo que o Filho do Homem deve ser entregue nas mãos de homens pecadores e ser crucificado, e ao terceiro dia ressuscitar”?
పాపినాం కరేషు సమర్పితేన క్రుశే హతేన చ మనుష్యపుత్రేణ తృతీయదివసే శ్మశానాదుత్థాతవ్యమ్ ఇతి కథాం స గలీలి తిష్ఠన్ యుష్మభ్యం కథితవాన్ తాం స్మరత|
8 Eles se lembraram de suas palavras,
తదా తస్య సా కథా తాసాం మనఃసు జాతా|
9 retornou do túmulo, e contou todas essas coisas aos onze e a todos os demais.
అనన్తరం శ్మశానాద్ గత్వా తా ఏకాదశశిష్యాదిభ్యః సర్వ్వేభ్యస్తాం వార్త్తాం కథయామాసుః|
10 Agora eles eram Maria Madalena, Joana e Maria, a mãe de Tiago. As outras mulheres com elas contaram estas coisas aos apóstolos.
మగ్దలీనీమరియమ్, యోహనా, యాకూబో మాతా మరియమ్ తదన్యాః సఙ్గిన్యో యోషితశ్చ ప్రేరితేభ్య ఏతాః సర్వ్వా వార్త్తాః కథయామాసుః
11 Estas palavras lhes pareciam um disparate, e elas não acreditavam nelas.
కిన్తు తాసాం కథామ్ అనర్థకాఖ్యానమాత్రం బుద్ధ్వా కోపి న ప్రత్యైత్|
12 Mas Pedro se levantou e correu para o túmulo. Parando e olhando para dentro, ele viu as tiras de linho deitado por si mesmo, e partiu para sua casa, perguntando-se o que havia acontecido.
తదా పితర ఉత్థాయ శ్మశానాన్తికం దధావ, తత్ర చ ప్రహ్వో భూత్వా పార్శ్వైకస్థాపితం కేవలం వస్త్రం దదర్శ; తస్మాదాశ్చర్య్యం మన్యమానో యదఘటత తన్మనసి విచారయన్ ప్రతస్థే|
13 Eis que dois deles estavam indo naquele mesmo dia para uma aldeia chamada Emaús, que era sessenta estádios de Jerusalém.
తస్మిన్నేవ దినే ద్వౌ శియ్యౌ యిరూశాలమశ్చతుష్క్రోశాన్తరితమ్ ఇమ్మాయుగ్రామం గచ్ఛన్తౌ
14 Eles conversaram um com o outro sobre todas essas coisas que haviam acontecido.
తాసాం ఘటనానాం కథామకథయతాం
15 Enquanto conversavam e questionavam juntos, o próprio Jesus se aproximou, e foi com eles.
తయోరాలాపవిచారయోః కాలే యీశురాగత్య తాభ్యాం సహ జగామ
16 Mas os olhos deles foram impedidos de reconhecê-lo.
కిన్తు యథా తౌ తం న పరిచినుతస్తదర్థం తయో ర్దృష్టిః సంరుద్ధా|
17 Ele lhes disse: “Do que você está falando enquanto caminha, e está triste?”
స తౌ పృష్టవాన్ యువాం విషణ్ణౌ కిం విచారయన్తౌ గచ్ఛథః?
18 Um deles, chamado Cleopas, respondeu-lhe: “Você é o único estranho em Jerusalém que não sabe as coisas que aconteceram lá nestes dias?
తతస్తయోః క్లియపానామా ప్రత్యువాచ యిరూశాలమపురేఽధునా యాన్యఘటన్త త్వం కేవలవిదేశీ కిం తద్వృత్తాన్తం న జానాసి?
19 Ele disse a eles: “Que coisas?” Disseram-lhe: “As coisas relativas a Jesus o Nazareno, que foi um profeta poderoso em obras e palavras diante de Deus e de todo o povo;
స పప్రచ్ఛ కా ఘటనాః? తదా తౌ వక్తుమారేభాతే యీశునామా యో నాసరతీయో భవిష్యద్వాదీ ఈశ్వరస్య మానుషాణాఞ్చ సాక్షాత్ వాక్యే కర్మ్మణి చ శక్తిమానాసీత్
20 e como os chefes dos sacerdotes e nossos governantes o entregaram para ser condenado à morte, e o crucificaram.
తమ్ అస్మాకం ప్రధానయాజకా విచారకాశ్చ కేనాపి ప్రకారేణ క్రుశే విద్ధ్వా తస్య ప్రాణాననాశయన్ తదీయా ఘటనాః;
21 Mas esperávamos que fosse ele quem redimisse Israel. Sim, e além de tudo isso, é agora o terceiro dia desde que essas coisas aconteceram.
కిన్తు య ఇస్రాయేలీయలోకాన్ ఉద్ధారయిష్యతి స ఏవాయమ్ ఇత్యాశాస్మాభిః కృతా| తద్యథా తథాస్తు తస్యా ఘటనాయా అద్య దినత్రయం గతం|
22 Também, algumas mulheres de nossa empresa nos surpreenderam, tendo chegado cedo ao túmulo;
అధికన్త్వస్మాకం సఙ్గినీనాం కియత్స్త్రీణాం ముఖేభ్యోఽసమ్భవవాక్యమిదం శ్రుతం;
23 e quando não encontraram seu corpo, vieram dizendo que também tinham visto uma visão de anjos, que disseram que ele estava vivo.
తాః ప్రత్యూషే శ్మశానం గత్వా తత్ర తస్య దేహమ్ అప్రాప్య వ్యాఘుట్యేత్వా ప్రోక్తవత్యః స్వర్గీసదూతౌ దృష్టావస్మాభిస్తౌ చావాదిష్టాం స జీవితవాన్|
24 Alguns de nós fomos ao túmulo e o encontramos exatamente como as mulheres haviam dito, mas não o viram”.
తతోస్మాకం కైశ్చిత్ శ్మశానమగమ్యత తేఽపి స్త్రీణాం వాక్యానురూపం దృష్టవన్తః కిన్తు తం నాపశ్యన్|
25 Ele lhes disse: “Povo tolo e lento de coração para acreditar em tudo o que os profetas falaram!
తదా స తావువాచ, హే అబోధౌ హే భవిష్యద్వాదిభిరుక్తవాక్యం ప్రత్యేతుం విలమ్బమానౌ;
26 O Cristo não tinha que sofrer estas coisas e entrar em sua glória?”
ఏతత్సర్వ్వదుఃఖం భుక్త్వా స్వభూతిప్రాప్తిః కిం ఖ్రీష్టస్య న న్యాయ్యా?
27 A partir de Moisés e de todos os profetas, ele lhes explicou em todas as Escrituras as coisas que lhe diziam respeito.
తతః స మూసాగ్రన్థమారభ్య సర్వ్వభవిష్యద్వాదినాం సర్వ్వశాస్త్రే స్వస్మిన్ లిఖితాఖ్యానాభిప్రాయం బోధయామాస|
28 Eles chegaram perto do vilarejo para onde iam, e ele agiu como se fosse mais longe.
అథ గమ్యగ్రామాభ్యర్ణం ప్రాప్య తేనాగ్రే గమనలక్షణే దర్శితే
29 Eles o incitaram, dizendo: “Fique conosco, pois é quase noite, e o dia está quase terminando”. Ele entrou para ficar com eles.
తౌ సాధయిత్వావదతాం సహావాభ్యాం తిష్ఠ దినే గతే సతి రాత్రిరభూత్; తతః స తాభ్యాం సార్ద్ధం స్థాతుం గృహం యయౌ|
30 Quando ele se sentou à mesa com eles, levou o pão e agradeceu. Partindo-o, ele o deu a eles.
పశ్చాద్భోజనోపవేశకాలే స పూపం గృహీత్వా ఈశ్వరగుణాన్ జగాద తఞ్చ భంక్త్వా తాభ్యాం దదౌ|
31 Os olhos deles foram abertos e eles o reconheceram; depois ele desapareceu da vista deles.
తదా తయో ర్దృష్టౌ ప్రసన్నాయాం తం ప్రత్యభిజ్ఞతుః కిన్తు స తయోః సాక్షాదన్తర్దధే|
32 Disseram um ao outro: “Não ardia em nós o nosso coração enquanto ele nos falava pelo caminho, e enquanto ele nos abria as Escrituras?
తతస్తౌ మిథోభిధాతుమ్ ఆరబ్ధవన్తౌ గమనకాలే యదా కథామకథయత్ శాస్త్రార్థఞ్చబోధయత్ తదావయో ర్బుద్ధిః కిం న ప్రాజ్వలత్?
33 Eles se levantaram naquela mesma hora, voltaram a Jerusalém e encontraram os onze reunidos, e aqueles que estavam com eles,
తౌ తత్క్షణాదుత్థాయ యిరూశాలమపురం ప్రత్యాయయతుః, తత్స్థానే శిష్యాణామ్ ఏకాదశానాం సఙ్గినాఞ్చ దర్శనం జాతం|
34 dizendo: “O Senhor ressuscitou de fato, e apareceu a Simão”!
తే ప్రోచుః ప్రభురుదతిష్ఠద్ ఇతి సత్యం శిమోనే దర్శనమదాచ్చ|
35 Eles relataram as coisas que aconteceram pelo caminho, e como ele foi reconhecido por eles no partir do pão.
తతః పథః సర్వ్వఘటనాయాః పూపభఞ్జనేన తత్పరిచయస్య చ సర్వ్వవృత్తాన్తం తౌ వక్తుమారేభాతే|
36 Enquanto diziam estas coisas, o próprio Jesus estava entre eles, e disse-lhes: “A paz seja convosco”.
ఇత్థం తే పరస్పరం వదన్తి తత్కాలే యీశుః స్వయం తేషాం మధ్య ప్రోత్థయ యుష్మాకం కల్యాణం భూయాద్ ఇత్యువాచ,
37 Mas eles estavam aterrorizados e cheios de medo, e supunham que tinham visto um espírito.
కిన్తు భూతం పశ్యామ ఇత్యనుమాయ తే సముద్వివిజిరే త్రేషుశ్చ|
38 Ele disse a eles: “Por que você está perturbado? Por que surgem dúvidas em seus corações?
స ఉవాచ, కుతో దుఃఖితా భవథ? యుష్మాకం మనఃసు సన్దేహ ఉదేతి చ కుతః?
39 Veja minhas mãos e meus pés, que sou realmente eu. Toquem-me e vejam, pois um espírito não tem carne e ossos, como vocês vêem que eu tenho”.
ఏషోహం, మమ కరౌ పశ్యత వరం స్పృష్ట్వా పశ్యత, మమ యాదృశాని పశ్యథ తాదృశాని భూతస్య మాంసాస్థీని న సన్తి|
40 Quando ele disse isto, mostrou-lhes suas mãos e seus pés.
ఇత్యుక్త్వా స హస్తపాదాన్ దర్శయామాస|
41 Enquanto eles ainda não acreditavam por alegria, e se perguntavam, ele lhes disse: “Você tem alguma coisa aqui para comer?
తేఽసమ్భవం జ్ఞాత్వా సానన్దా న ప్రత్యయన్| తతః స తాన్ పప్రచ్ఛ, అత్ర యుష్మాకం సమీపే ఖాద్యం కిఞ్చిదస్తి?
42 Eles lhe deram um pedaço de peixe grelhado e alguns favos de mel.
తతస్తే కియద్దగ్ధమత్స్యం మధు చ దదుః
43 Ele os pegou e comeu na frente deles.
స తదాదాయ తేషాం సాక్షాద్ బుభుజే
44 Ele lhes disse: “Isto é o que eu lhes disse enquanto ainda estava com vocês, que todas as coisas que estão escritas na lei de Moisés, os profetas, e os salmos que me dizem respeito, devem ser cumpridas”.
కథయామాస చ మూసావ్యవస్థాయాం భవిష్యద్వాదినాం గ్రన్థేషు గీతపుస్తకే చ మయి యాని సర్వ్వాణి వచనాని లిఖితాని తదనురూపాణి ఘటిష్యన్తే యుష్మాభిః సార్ద్ధం స్థిత్వాహం యదేతద్వాక్యమ్ అవదం తదిదానీం ప్రత్యక్షమభూత్|
45 Então ele abriu suas mentes, para que eles pudessem entender as Escrituras.
అథ తేభ్యః శాస్త్రబోధాధికారం దత్వావదత్,
46 Ele lhes disse: “Assim está escrito, e assim foi necessário que o Cristo sofresse e ressuscitasse dos mortos ao terceiro dia,
ఖ్రీష్టేనేత్థం మృతియాతనా భోక్తవ్యా తృతీయదినే చ శ్మశానాదుత్థాతవ్యఞ్చేతి లిపిరస్తి;
47 e que o arrependimento e a remissão dos pecados fossem pregados em seu nome a todas as nações, a começar por Jerusalém”.
తన్నామ్నా యిరూశాలమమారభ్య సర్వ్వదేశే మనఃపరావర్త్తనస్య పాపమోచనస్య చ సుసంవాదః ప్రచారయితవ్యః,
48 Vocês são testemunhas destas coisas.
ఏషు సర్వ్వేషు యూయం సాక్షిణః|
49 Eis que eu envio a promessa de meu Pai sobre vós. Mas esperai na cidade de Jerusalém até que estejais vestidos com o poder do alto”.
అపరఞ్చ పశ్యత పిత్రా యత్ ప్రతిజ్ఞాతం తత్ ప్రేషయిష్యామి, అతఏవ యావత్కాలం యూయం స్వర్గీయాం శక్తిం న ప్రాప్స్యథ తావత్కాలం యిరూశాలమ్నగరే తిష్ఠత|
50 Ele os conduziu até Bethany, levantou as mãos e os abençoou.
అథ స తాన్ బైథనీయాపర్య్యన్తం నీత్వా హస్తావుత్తోల్య ఆశిష వక్తుమారేభే
51 Enquanto os abençoava, ele se retirou deles e foi levado para o céu.
ఆశిషం వదన్నేవ చ తేభ్యః పృథగ్ భూత్వా స్వర్గాయ నీతోఽభవత్|
52 Eles o adoraram e retornaram a Jerusalém com grande alegria,
తదా తే తం భజమానా మహానన్దేన యిరూశాలమం ప్రత్యాజగ్ముః|
53 e estavam continuamente no templo, louvando e abençoando a Deus. Amém.
తతో నిరన్తరం మన్దిరే తిష్ఠన్త ఈశ్వరస్య ప్రశంసాం ధన్యవాదఞ్చ కర్త్తమ్ ఆరేభిరే| ఇతి||
