< Salmos 60 >

1 Salmo “Mictão” de Davi, de ensinamento, para o regente, conforme “Susanedute”, quando lutou contra os de Arã-Naraim e Arã-Zobá, e Joabe voltou vitorioso, tendo ferido no Vale do Sal a doze mil dos de Edom: Deus, tu nos rejeitaste, e nos quebraste; tu te encheste de ira. [Por favor], restaura-nos!
In finem, Pro his, qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David in doctrinam, cum succendit Mesopotamiam Syriæ, et Sobal, et convertit Ioab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia. Deus repulisti nos, et destruxisti nos: iratus es, et misertus es nobis.
2 Tu fizeste a terra tremer, [e] a abriste; cura suas rachaduras, porque ela está abalada.
Commovisti terram, et conturbasti eam: sana contritiones eius, quia commota est.
3 Mostraste ao teu povo coisas duras; nos fizeste beber vinho perturbador.
Ostendisti populo tuo dura: potasti nos vino compunctionis.
4 Deste uma bandeira aos que te temem, para se refugiarem dos tiros de arco. (Selá)
Dedisti metuentibus te significationem: ut fugiant a facie arcus: Ut liberentur dilecti tui:
5 Para que os teus amados sejam livrados; salva-nos com tua mão direita, e responde-nos.
salvum fac dextera tua, et exaudi me.
6 Deus falou em seu santuário: Eu me alegrarei; repartirei a Siquém e medirei o vale de Sucote.
Deus locutus est in sancto suo: Lætabor, et partibor Sichimam: et convallem tabernaculorum metibor.
7 Meu [é] Gileade, e meu [é] Manassés; e Efraim [é] a força de minha cabeça; Judá [é] meu legislador.
Meus est Galaad, et meus est Manasses: et Ephraim fortitudo capitis mei. Iuda rex meus:
8 Moabe [é] minha bacia de lavar; sobre Edom lançarei minha sandália; gritarei de alegria sobre a Filístia.
Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum: mihi alienigenæ subditi sunt.
9 Quem me levará a uma cidade fortificada? Quem me guiará até Edom?
Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam?
10 Não serás tu, ó Deus, que tinha nos rejeitado? Não saías tu, ó Deus, com nossos exércitos?
Nonne tu Deus, qui repulisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris?
11 Dá-nos socorro para a angústia; porque a salvação de [origem] humana é inútil.
Da nobis auxilium de tribulatione: quia vana salus hominis.
12 Com Deus faremos coisas grandiosas; e ele atropelará nossos adversários.
In Deo faciemus virtutem: et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.

< Salmos 60 >