Salmos 49

1 Salmo para o regente, dos filhos de Coré: Ouvi isto, vós todos os povos; dai ouvidos, todos os moradores do mundo;

Przewodnikowi chóru. Psalm dla synów Korego. Słuchajcie tego wszystkie narody, nadstawcie ucha wszyscy mieszkańcy świata.

2 vós, povo, filhos dos homens, tanto os ricos como os pobres.

Zarówno wy, prości, jak i wy, możni; zarówno bogaty, jak i ubogi.

3 Minha boca falará da sabedoria; e o pensamento do meu coração [estará cheio de] entendimento.

Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślaniem mego serca [będzie] roztropność.

4 Inclinarei meus ouvidos a uma parábola; ao [som] da harpa declararei o meu enigma.

Nakłonię ucha ku przypowieści, przy harfie rozwiążę moją zagadkę.

5 Por que temeria eu nos dias do mal, [quando] a maldade dos meus adversários me cercar?

Dlaczego mam się bać w dniach niedoli, [gdy] otacza mnie nieprawość tych, którzy mnie depczą?

6 Eles confiam em seus bens, e se orgulham da abundância de suas riquezas.

Ci, którzy ufają swym bogactwom i chlubią się swym wielkim dostatkiem;

7 Mas ninguém pode livrar o seu irmão, nem pagar a Deus o seu resgate,

Nikt [z nich] w żaden sposób nie odkupi swego brata ani nie może dać Bogu [za niego] okupu;

8 porque a redenção da sua alma é caríssima, e sempre será insuficiente

(Kosztowny bowiem jest okup za ich dusze i nigdy się nie zdarzy);

9 para viver eternamente, e jamais ver a cova.

Aby żył na wieki i nie doznał zniszczenia.

10 Pois se vê que os sábios morrem, que o tolo e o bruto igualmente perecem; e deixam suas riquezas a outros.

Każdy bowiem widzi, że mądrzy umierają, tak samo jak ginie głupiec i prostak, i zostawiają obcym swoje bogactwa.

11 Seu pensamento interior é que suas casas serão perpétuas, que suas moradas durarão de geração em geração; dão às terras os seus próprios nomes.

Myślą, [że] ich domy [są] wieczne, a ich mieszkania [będą trwać] z pokolenia na pokolenie; nazywają ziemie swymi imionami.

12 Mas o ser humano, ainda que em honra, não dura para sempre; semelhante é aos animais, que perecem.

Lecz człowiek, choć otoczony czcią, nie przetrwa; podobny jest do bydląt, które giną.

13 Este é o caminho dos tolos e dos seus seguidores, que se agradam de suas palavras. (Selá)

Ich droga jest ich głupstwem, mimo to ich potomkowie pochwalają ich mowę. (Sela)

14 São como ovelhas levados ao Xeol; a morte se alimentará deles. Os corretos os dominarão pela manhã, e sua beleza será consumida no Xeol, longe de sua morada. (Sheol h7585)

Jak owce będą złożeni w grobie, śmierć ich pożre; prawi będą nad nimi panować o poranku, ich postać zostanie zniszczona w grobie, gdy opuszczą swoje mieszkanie. (Sheol h7585)

15 Mas Deus resgatará a minha alma da violência do mundo dos mortos, pois ele me tomará [consigo]. (Selá) (Sheol h7585)

Ale Bóg wykupi moją duszę z mocy grobu, bo mnie przyjmie. (Sela) (Sheol h7585)

16 Não temas quando um homem enriquece, quando a glória de sua casa se engrandece.

Nie bój się, gdy się ktoś wzbogaci, gdy się rozmnoży sława jego domu;

17 Pois ele, quando morrer, nada levará; nem sua glória o seguirá abaixo.

Bo gdy umrze, niczego [ze sobą] nie weźmie i nie pójdzie za nim jego sława.

18 Ainda que, em vida, tenha pronunciado a si mesmo a bênção “Louvam-te ao fazeres o bem a ti”,

Chociaż za życia swej duszy pochlebiał i chwalono go, gdy dobrze się urządził;

19 ele, porém, se juntará à geração de seus pais; nunca mais verão a luz.

Pójdzie jednak do grona swych ojców; nigdy nie ujrzą światła.

20 O homem em posição de honra que não tem entendimento é semelhante aos animais, que perecem.

Człowiek, który jest otoczony czcią, a nie rozumie [tego], podobny jest do bydląt, które giną.